Πως μας φάνηκε το «The Smashing Machine» που συνεχίζεται στα Options Cinemas
Οι περισσότερες γυναίκες διστάζουν να παρακολουθήσουν την ιστορία ζωής ενός παλαιστή.
Λόγω αυτής της θεματικής, ομολογούμε πως πήγαμε με αρνητική προκατάληψη στο «Τhe Smashing Machine». (Και μόνο ο τίτλος περί μηχανής καταστροφής δεν είναι και το καλύτερό μας…) Τελικά βγαίνοντας από την αίθουσα στα Options Veso Mare είχαμε τελείως διαφορετική γνώμη.
Οι κριτικές που είχαμε διαβάσει ήταν αμφιλεγόμενες. Με βαθμολογία από 2 χλιαρά αστέρια μέχρι ενθουσιώδη 3,5 και 4. Το βραβείο σκηνοθεσίας στο πολύ πρόσφατο σινε- φεστιβάλ Βενετίας παραμένει βέβαια εφόδιο σεβαστό.
Είδαμε καταρχήν ένα δραματικό, ψυχογραφικό φιλμ τελείως κόντρα στην μονοδιάστατη παράδοση υπερηρώων τύπου «Rocky» στο Χόλιγουντ. Η αληθινή περίπτωση του παλαιστή Μαρκ Κερ – σε εποχές που αγωνίζονταν για την επιβίωση και όχι για τα σημερινά εκατομμύρια- βασιζόταν σε μια ιδιοσυγκρασία γεμάτη αντιθέσεις.
Ο θηριώδης αθλητής που ζούσε για το αφόρητο «ξύλο», τη νίκη στα ρινγκ και τις ζητωκραυγές του κόσμου, ήταν ένας αγαθός γίγαντας που ψώνιζε δώρα για το κορίτσι του, διαπραγματευόταν με γλυκύτητα, συμβούλευε τα παιδιά να μείνουν μακριά από τη βία, φοβόταν το λούνα παρκ, πάσχιζε ευλαβικά για το τέλειο smoothie και την τάξη στον κήπο του. Ταυτόχρονα, παγιδευμένος κοινωνικά και υπαρξιακά στο μύθο του επικίνδυνου πολεμιστή, ασφυκτιούσε σε ένα σώμα που συντηρούσε με σκληρή προπόνηση και εθιστικά παυσίπονα.
Επιπλέον, η αυτοκαταστροφική σχέση με τη σύντροφό του καταπίεζε ακόμα περισσότερο τον κλονισμένο ψυχισμό του.
Οι πρωταγωνιστές Ντουέιν Τζόνσον και Εμιλι Μπλαντ με το σκηνοθέτη Μπεν Σαφντι στη Βενετία
Σε αυτό το «γκρίζο» μονοπάτι, ο σκηνοθέτης Μπένι Σάφντι σκιαγραφεί έναν γνήσιο αντι-ήρωα, ο οποίος δεν σε αγγίζει με την οφθαλμοφανή του δύναμη αλλά με τις άγνωστες αδυναμίες του. Με την ευφυή χρήση της μουσικής (από Elvis μέχρι τζαζ) και του μοντάζ και καθοδηγώντας τον πρωταγωνιστή Ντουέιν Τζόνσον να παίζει με το βλέμμα και τις φορτισμένες ανάσες περισσότερο από τα «ποντίκια» του, κάνει την έκπληξη. Οι ενστάσεις για απλοικό σενάριο και κάποιες σκηνές που μοιάζουν ηθελημένα γραφικές βέβαια παραμένουν, αλλά οι ερμηνείες του Ντουέιν Τζόνσον και της Εμιλι Μπλαντ είναι όντως καταθέσεις καρδιάς. Ακόμα και όταν τσακώνονται (συμβολικά) για το κλάδεμα ενός κάκτου.
Και συγκινηθήκαμε. Γιατί το σινεμά οφείλει πάντα να έχει story θεαματικά πολυσύνθετο ή ευρωπαικό style; Τι πιο διαπεραστικό από την πικρή ειρωνία του «Βράχου» που λυγίζει; Από το θηρίο που είναι αρνάκι;
Αυτό προφανώς πίστεψε ο συμπατριώτης μας Αλεξάντερ Πέιν, πρόεδρος της επιτροπής στη Μόστρα. Ψήφισε υπέρ της δυσυπόστατης ανθρώπινης πραγματικότητας των χαρακτήρων, επειδή του αρκεί ως καλλιτεχνική προτεραιότητα.
Το φινάλε διαθέτει την παρουσία του αληθινού Μαρκ Κερ, ο οποίος πάει ταπεινά στο σούπερ μάρκετ, ενώ έχει πλέον επικρατήσει το πραγματικό του χάρισμα: Αυτό της καλοσύνης.
Τι να πρωτοκοιτάξεις; Το Cartier Love Bracelet Unlimited ή τον Τζέικομπ Ελόρντι;
Hot perfume: Η Βιτόρια Τσερέτι ενσαρκώνει τη γυναίκα «La Bomba» της εκρηκτικής θηλυκότητας
Ξύλινες επενδύσεις που καθορίζουν τους χώρους, πρότυπο το Public Hotel της Νέας Υόρκης
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
