Θέατρο Μπάρρυ, από 20/12: Το υστερόγραφο του Ευγένιου Ο΄ Νηλ με τη Θεοδώρα Σιάρκου

Το χριστουγεννιάτικο «δώρο» του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στο φιλοθεάμον κοινό είναι το διάσημο δραματικό αριστούργημα του Ευγένιου Ο΄ Νηλ «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα». (Και χαιρόμαστε, γιατί ένα τέτοιο κλασικό έργο ρεπερτορίου για την ευάλωτη ανθρώπινη φύση, συμβάλει στη θεατρική μας παιδεία δίχως να προπαγανδίζει πολιτικά).

Ο ξακουστός Αμερικανός συγγραφέας, που κατέκτησε 4 βραβεία Πούλιτζερ καθώς και Νόμπελ Λογοτεχνίας (1936) θεωρείται ένας από τους κορυφαίους του 20ου αιώνα. Μας συστήνεται  στο θέατρο Μπάρρυ από 20/12, μέσα από την τελευταία του, αυτοβιογραφική δημιουργία, η οποία γράφτηκε το 1912 αλλά ζήτησε να παιχτεί 25 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Νεοϋορκέζος, με οικογενειακά «τραύματα», ο Ευγένιος Ο’ Νηλ, ταλαιπωρήθηκε από κατάθλιψη, αλκοολισμό και εγκεφαλική ατροφία. Σε όσους αρέσουν Τσέχωφ και Ιψεν, αποκλείεται να μην τους συγκινήσει. Τον αποκαλούν «πατέρα» του σύγχρονου αμερικάνικου θεάτρου.

Επέλεγε ήρωες που οδηγούνται στην απόγνωση. Κατά τους ειδικούς, θυμίζουν πρόσωπα ελληνικής τραγωδίας βουλιάζοντας στη διαφθορά, στο περιθώριο, στη φιλοδοξία, στους άδοξους έρωτες, τα ματαιωμένα όνειρα.

Πολύ γνωστά είναι τα έργα του «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» (Desire Under the Elms, 1924), «Παράξενο ιντερμέτζο» (Strange Interlude, 1928), «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» (Mourning Becomes Electra, 1931), «Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους» (A Moon for the Misbegotten, 1943).

 Το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» θεωρείται πάντως το πιο σημαντικό, το οποίο του χάρισε το 4ο Πούλιτζερ και έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουει το 1957- αφότου δηλαδή πέθανε το 1953, στο δωμάτιο 401 του ξενοδοχείου Σέρατον στη Βοστώνη.

Πιο ξεκάθαρα από ποτέ, αναφέρεται σε όσα σημάδεψαν τη νεότητά του. Η μητέρα του έκανε χρήση ναρκωτικών και ο πατέρας του ήταν φιλοχρήματος και αδιάφορος για τους γιους του, οι οποίοι κατέφευγαν στο ποτό και τις πόρνες.