Πώς μου φάνηκε αυτό το διαφορετικό Καρναβάλι «των μεν και των δε»

Διχάστηκε το κοινό αίσθημα της Πάτρας, το τελευταίο τετραήμερο του Πατρινού Καρναβαλιού, μετά την ανακοίνωση της ακύρωσης των επίσημων εκδηλώσεων από πλευράς Δήμου. Τα δυο «στρατόπεδα» είχαν να πουν διάφορα, τα οποία άκουγες να επαναλαμβάνονται πανομοιότυπα, ως σθεναρά επιχειρήματα αλλά και φανατικό λογίδριο, όπου κι αν βρισκόσουν, ενώ ταυτόχρονα είχαμε και τις απαξιωτικές απόψεις στα αθηναικά media και τα social του διαδικτύου. Εννοείται βέβαια πως ο καθένας είναι ελεύθερος να φερθεί και να πράξει όπως θέλει. Εφόσον δεν νιώθει πως «απειλείται» και «απειλεί» από την πανδημία, εφόσον δεν αισθάνεται επηρεασμένος από το «μετέωρο» κλίμα  σε διεθνές επίπεδο και το καρναβαλικό του ταμπεραμέντο παραμένει ασυγκράτητο. (Αφού τελικά είναι το ίδιο να μπεις στο Μετρό λόγω εργασίας και σπουδών ή να πας σχολείο με την πιθανότητα να αρρωστήσεις ή να γίνεις φορέας και το ίδιο να λάβεις μέρος σε ένα μαζικό ξεφάντωμα για να πιείς και να διασκεδάσεις. Πάντα βέβαια εσύ επιλέγεις εάν κάτι είναι εξίσου σημαντικό και ηθικό για σένα και τους γύρω σου, ώστε να αξίζει να το διακινδυνεύσεις).

Ο.κ. δεν είδαμε ούτε το «Μάγο» Βασιλιά, ούτε τη «Μέδουσα» Βασίλισσα. Να πούμε λοιπόν πως φέτος κυρίως χαρήκαμε τις δημιουργικές και εμπνευσμένες εναλλακτικές πρωτοβουλίες, κόντρα στη ματαίωση του επίσημου προγράμματος. Τα αυτόνομα δρώμενα από μικρές ομάδες ήταν απολαυστικά συνιστώντας ένα πολύ χαριτωμένο και κεφάτο δείγμα πως οι καρναβαλιστές μπορούν να εκφραστούν πρωτότυπα στο ύψος των περιστάσεων. (Κάποιες νέες ιδέες αναμέναμε ομολογούμε και από τον κλάδο που ευνοείται παραδοσιακά στην καρναβαλική περίοδο και δεν θέλησε να κάνει αλλαγές στο πλάνο του).  

Η επιμονή για παρέλαση όμως ήταν κυρίως που δεν μας άρεσε. Και όχι λόγω ρίσκου, αλλά ως εικόνα. Και ως κοινωνική στάση επειδή πρόκειται για την «βιτρίνα» μας που οφείλουμε να διατηρήσουμε ψηλά.  Λείπουν τα θεαματικά άρματα, το εικαστικό έμβλημα της πόλης, το «εκτόπισμα» χάρη στο οποίο υπερτερούμε σε καλλιτεχνικό status συγκριτικά με άλλα καρναβάλια αλλά και η μουσική και η όλη δημοτική οργάνωση: γιατί λοιπόν να παρουσιάσουμε ένα υποτονικό και αποδεκατισμένο «γιουσουρούμ»; Σε μια βόλτα στη Γούναρη την ώρα της πομπής ακούσαμε να μιλούν σκληρά για «επιτάφιο», «κατάντια» και άλλα πολλά από κόσμο που κυκλοφορούσε τριγύρω. Ταυτόχρονα όσοι παρέλασαν μιλούσαν για χαρά και συγκίνηση. Το αισθητικό αποτέλεσμα πάντως ήταν αδιαπραγμάτευτο. Μήπως, λέω μήπως, υπονομεύσαμε ό,τι καλύτερο έχουμε χτίσει στερώντας του τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά;

 Σε άλλα διάσημα Καρναβάλια θα επέλεγαν άραγε να δείξουν κάτι κατώτερο; Ένα brandname με συγκεκριμένα γνωρίσματα υπεροχής θα αποφάσιζε να «ρίξει» το προφίλ του λόγω έκτακτων συνθηκών; Να το προσγειώσει, πιο κοντά στην  αισθητική του άναρχου, αχταρμά πλήθους που είδαμε ολόγυρα; Υπάρχουν στιγμές που δεν γίνονται πάντα όλα όπως τα ξέρεις. Εάν δεν επιθυμείς να μείνεις παθητικά αμέτοχος και μπράβο σου, βρες έναν άλλο τρόπο.