Νόρα Δράκου: Να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί

Μια εξομολόγηση από την Πατρινή πρωταθλήτρια κολύμβησης Νόρα Δράκου.

Θυμάμαι, εκεί γύρω στα τέσσερά μου χρόνια, τον κύριο Αντρέα, τον πρώτο μου προπονητή, που με έπαιρνε αγκαλιά και με πέταγε στη μικρή πισίνα.
Εγώ χαιρόμουν, γελούσα, έβγαινα και ξαναγινόταν το ίδιο.
Πρέπει τότε να φορούσα τουβλάκια, δεν μπορεί, αλλά είχα ήδη την εμπειρία του υγρού στοιχείου, γιατί ο μπαμπάς μου με πήγαινε φουλ στη θάλασσα, στις παραλίες της Πάτρας.
Είχα και την θεία μου, η οποία ήταν προπονήτρια και με είχε από μικρή μέσα στο νερό,
Πάντα μου άρεσε, πάντα το αγαπούσα το νερό κι ήταν πολύ εύκολο για όλους να με ρίξουν μέσα στη θάλασσα ή την πισίνα.
Μέχρι τα 16 μου ήταν χρόνια χαράς και ανεμελιάς, πολύ ωραία χρόνια.
Η πισίνα ήταν η διασκέδασή μου, δηλαδή πήγαινα για να βρω τους φίλους μου, να παίξουμε, να "κλέψουμε", να μην μας δει ο προπονητής να περιμένουμε τα 25μ. για να τερματίσουν οι πρώτοι και να μην κάνουμε όλη την προπόνηση.
Και μετά περίμενα τους αγώνες που πηγαίναμε όλοι μαζί αποστολή και μέναμε στο ξενοδοχείο.
Νομίζω ότι, μέχρι να έρθει η μεγάλη επιτυχία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων στα 4Χ100μ. μικτή ομαδική το 2008, ήμουν τελείως "γεια σου", ήμουν τόσο στον κόσμο μου.
Μόλις ήρθε εκείνο το Ασημένιο μετάλλιο και κατάλαβα ότι μπορεί να είμαι καλή, ότι μπορώ να κάνω κάτι, εκεί άρχισε να αλλάζει όλη μου η ψυχολογία.

Περισσότερα στο sportin.gr