Πάτρα: «Δε ζητάμε ελεημοσύνη…»- Κραυγή αγωνίας από τους συμβασιούχους της Κοινωφελούς

Πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης αποτέλεσε για ακόμη μία φορά η διεκδίκηση συμβασιούχων της Κοινωφελούς να επιστρέψουν στην εργασία τους μέσω δικαστικής απόφασης.

Στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας, η ένταση «χτύπησε» κόκκινο, καθώς τόσο η αντιπολίτευση, όσο και οι συμβασιούχοι επιτέθηκαν στη δημοτική Αρχή της Πάτρας, ότι δεν υποστηρίζει το δικαίωμά τους στην εργασία και δεν σέβεται την αγωνία εκατοντάδων οικογενειών της πόλης.
Η αναφορά δε, του Δημάρχου Πατρέων, Κ. Πελετίδη, ότι ο Δήμος δεν έχει χρήματα, αφού όπως υποστήριξε το «ταμείο» άδειασε εξαιτίας της μισθοδοσίας των συμβασιούχων προκάλεσε ένταση.

Σε ανακοίνωση της Επιτροπής Πρώην Εργαζόμενων Κοινωφελούς Προγράμματος 2020, αναφέρεται μεταξύ άλλων πως «για ακόμα μία φορά, η Δημοτική Αρχή στάθηκε απέναντί μας. Δικαιολογίες, όπως η οικονομική κατάρρευση του Δήμου, επικράτησε ξανά. Έχοντας απεμπολήσει πια ο κ. Πελετίδης, κάθε ψήγμα φιλολαϊκού χαρακτήρα, χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία το οικονομικό κομμάτι, ψευδώς υποστηρίζοντας, πως ο Δήμος δεν αντέχει να καλύψει οικονομικά τους, πολύ χαμηλούς μισθούς των συμβασιούχων. Να σημειώσουμε πως ο σημερινός μισθός των συμβασιούχων εργαζόμενων ανέρχεται στα 587 ευρώ μικτά, και να προσθέσουμε πως δεν αγγίζει στο ελάχιστο, μισθούς μόνιμων υπαλλήλων του Δήμου. Ακόμα λίγο, αυτό ήταν το σύνθημά μας. Ακόμα λίγο εργασία, ακόμα λίγες ανάσες ζωής. Δε ζητήσαμε τίποτα παράνομο, το δικαίωμα προς την διεκδίκηση της εργασίας μας είναι καθόλα νόμιμο. Το γεγονός πως σε ένα θέμα στήριξης των εργαζομένων μειοψήφησε η Δημοτική Αρχή, προκαλεί ερωτηματικά και δικαίως πολλά σχόλια. Καθοριστικό ρόλο, έπαιξε η στάση της Αντιπολίτευσης στο θετικό αποτέλεσμα το οποίο είχαμε.
Μας έδωσε το δικαίωμα διεκδίκησης και στάθηκε δίπλα μας. Αναγνώρισε τις επιθυμίες μας, το δικαίωμα στη ζωή. Την αντιμετώπιση ίσο προς ίσο.
Γιατί είμαστε άνθρωποι κ. Δήμαρχε. Με ανάγκες για επιβίωση και αγωνίες . Με θέληση για προσφορά, τιμώντας τις δουλειές μας. Στηρίζοντας την πόλη μας και προσπαθώντας γι’ αυτή. Όχι δε ζητήσαμε ελεημοσύνη. Ζητήσαμε δίκαιη μεταχείριση».