Σε επανέκδοση στα Ελληνικά σινεμά η βραβευμένη με Όσκαρ, Τσέχικη ταινία «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν»

Η Τσέχικη ταινία «O άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν», παραγωγής του 1966, επανακυκλοφορεί στα Ελληνικά σινεμά στις 14/7 σε ψηφιακά αποκατεστημένη έκδοση και διανομή της εταιρείας New Star, σε συνεργασία με την Εθνική Ταινιοθήκη της Τσεχίας, το Τσέχικο Κέντρο Αθήνας και υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Τσέχικης Δημοκρατίας στην Αθήνα.

Ο πρωτότυπος τίτλος του φιλμ είναι «Ostre sledované vlaky».   

Πρόκειται για το εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γίρι Μένζελ, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μπόχουμιλ Χράμπαλ

Το φιλμ τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 1968.

Μια ταινία μινιμαλιστική μα οικουμενική, γοητευτική και βαθιά ανθρώπινη.

Αυτή η απλή ιστορία, γυρισμένη με απλό ρεαλιστικό τρόπο, με απέραντη τρυφερότητα και ανθρωπισμό, με ακριβό χιούμορ και εξαιρετική φαντασία, είναι μια κινηματογραφική όαση.

Σενάριο: Γίρι Μένζελ, Μπόχουμιλ Χράμπαλ

Πρωταγωνιστούν οι: Βάτσλαβ Νέτσκαρ, Γίτκα Μπέντοβα, Βλαντιμίρ Βαλέντα

Φωτογραφία: Γιάρομιρ Σοφρ

Μοντάζ: Γιρίνα Λουκέσοβα

Μουσική: Γίρι Σουστ

Διάρκεια: 92 λεπτά.

Γλώσσα: Τσέχικα

Σχετικά με την ταινία:

Στην κατεχόμενη από τους ναζί Τσεχοσλοβακία, ο νεαρός Μίλος, υπάλληλος σε έναν επαρχιακό σιδηροδρομικό σταθμό, ξεκινάει ένα ταξίδι σεξουαλικής αφύπνισης και συνειδησιακής ωρίμανσης που θα τον οδηγήσει σε μια ηρωική πράξη αντίστασης κατά των Γερμανών.

Ο θρίαμβος αυτής της ταινίας είναι ότι μας δείχνει πως τα ασήμαντα πεπρωμένα μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με μεγαλύτερα γεγονότα που συμβαίνουν εκτός της προσωπικής μας ζωής, και πως δεν μπορούμε ποτέ να τα αποφύγουμε. Το ότι καταφέρνει να το κάνει αυτό με τόση τρυφερότητα, γοητεία και διακριτικότητα, ενώ παράλληλα είναι μια πολύ αστεία ταινία, είναι ο λόγος για τον οποίο εξακολουθεί ακόμα να μας σαγηνεύει.

“Κατά τη γνώμη μου,” είπε ο Μένζελ, “η αληθινή ποιητικότητα αυτής της ταινίας, αν όντως είναι ποιητική, εντοπίζεται όχι στις ίδιες τις παράλογες καταστάσεις, μα στην αντιπαραβολή τους με τη χυδαιότητα και την τραγωδία”.