Η ματιά μιας «άσχετης» στο μεγάλο παιχνίδι του Προμηθέα

Ημουν κι εγώ στο Τόφαλος υποκύπτοντας στο διακαή πόθο της μικρότερης κόρης μου (επειδή «θα ήταν εκεί όλο το Στρούμπειο και ήθελε να δει το Μπράουν με τα μαλλιά «ράστα»). Το ότι θα πήγαινα εξέπληξε βέβαια τους άλλους της οικογένειας επειδή είμαι εντελώς «αντιμπασκετική και αντιαθλητική περίπτωση» και είχα να δω αγώνα εκτός tv από το λύκειο.

Εξω από το στάδιο ανάστατη κοσμοσυρροή, εικόνα σπάνια, κλίμα γιορτής. Νέοι, γέροι, γονείς με παιδιά…. Συνωστισμός στις πύλες από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Μπήκαμε, πήραμε τα πορτοκαλί μπλουζάκια της ομάδας και προχωρήσαμε στις κερκίδες των «διαρκείας» απολαμβάνοντας έναν τόσο πελώριο χώρο τόοοοσο γεμάτο.  Και τελικά πέρα από την αρχική αμηχανία της… «προσαρμογής», ήταν η εμφανής αίσθηση της ομοψυχίας που μας συνεπήρε κατευθείαν. Το ότι  μια δική μας ομάδα έφθασε «ψηλά», διαθέτει πανελλήνιο status, παίζει σε τελικό και –επιτέλους- μας ένωσε όλους μαζί. Κάτι δηλαδή πέρα από το μπάσκετ αυτό καθαυτό. Τριγύρω και κάτω στην αρένα πρόσωπα γνώριμα από κάθε επαγγελματικό κλάδο. Ολοι υποστηρικτές και φίλοι μιας προσπάθειας που ξεκίνησε σαν προσωπικό όραμα και σε χρόνο ρεκόρ έγινε δυνατή πρέσβειρα μιας πόλης, που έχει εθιστεί σε ματαιωμένες προσδοκίες και ελπίδες «αναπολώντας ακόμα το αρχοντικό της παρελθόν».

Είχαμε και μαθητική κερκίδα –φυτώριο σε περίοπτη θέση. Οι media-κές αθηναικές παρουσίες πέρασαν μάλλον "ντούκου".

Πέρα απ’ όλα τα παραπάνω, απολαύσαμε τον αγώνα, ζητωκραυγάζαμε και παθιαστήκαμε όπως όλοι. «Χαζέψαμε» τους stars του Προμηθέα και τις βεντέτες του Παναθηναικού, ονειρευτήκαμε τη νίκη στα πρώτα λεπτά αλλά και την ανατροπή μέχρι τέλους. Το οριστικό σκορ και η ήττα προκάλεσαν χειροκροτήματα και αγκαλιές λες και είχαμε νικήσει. Το σήμα κατατεθέν του Προμηθέα, η φωτιά, έκαιγε διαρκώς στις γιγαντοοθόνες και οι μασκότ, ο «Πρόμη» και «Θέα» πετούσαν καπέλα. Η μια πλευρά των φανατικών του Παναθηναικού, δεν μας πολυαπασχόλησε και ούτε εμείς αυτούς καθώς ο Πειραιάς ήταν το «θέμα τους».

Είδαμε βέβαια κι άλλα: τον κούκλο αμερικανό παίκτη του Προμηθέα Οκτάβιους Ελλις (26χρονο από το Τενεσί, με ύψος 2 μέτρα και 8 εκατοστά, πέτυχε 13 πόντους και 11 ριμπάουντ) όπως και τον επίσης αμερικανό Ρίον Μπράουν, θεαματικό επιθετικό «πολυεργαλείο» με το πιο γλυκό χαμόγελο που λατρεύουν μικροί και μεγάλοι και στο φινάλε έβγαλε τις περισσότερες φωτογραφίες με τον κόσμο. Όπως με ενημέρωσαν οι αθλητικοί συνάδελφοι ο πρώτος θα μείνει στον Προμηθέα αλλά τον δεύτερο πιθανότατα θα τον αποχωριστούμε.