Η Κίρα Νάιτλι είναι το νέο πρόσωπο του Tom Ford

Η Κίρα Νάιτλι φωτογραφήθηκε για το εξώφυλλο του τεύχους Μαρτίου του βρετανικού Elle. Αυτό είναι το δεύτερο εξώφυλλο περιοδικού για το οποίο φωτογραφίζεται το 2011 (το πρώτο ήταν αυτό του τεύχους Ιανουαρίου της βρετανικής Vogue).

Η ηθοποιός είναι επίσης το πρόσωπο της γυναικείας συλλογής του Tom Ford για τα επόμενα έξι χρόνια. O ίδιος ο σχεδιαστής είπε για την Βρετανίδα ηθοποιό: «Λατρεύω την Κίρα. Είναι πολύ εντυπωσιακή, σωστή επαγγελματίας και λατρεύω το πνεύμα της. Είναι όμορφη με έναν πολύ βρετανικό τρόπο, έχει μία αίσθηση 40’s στο πρόσωπο της- αλλά ταυτόχρονα δείχνει πάντα νέα και σύγχρονη». Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, ότι στην φωτογράφηση εμφανίζεται κυρίως με ρούχα του αμερικανού σχεδιαστή.

Στην συνέντευξη η ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, και για την μόδα αλλά και το προσωπικό της στυλ.

Μερικά αποσπάσματα από τη συνέντευξη:

Για την συνεργασία της με τον οίκο Chanel: «Έχει κάτι η ιστορία αυτής της γυναίκας, είχε το προσόν να επιβιώνει. Και η προσωπικότητα της συνέχισε να βρίσκεται σε όλο τον οίκο. Μία πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων βρίσκεται πίσω από αυτό τον τεράστιο, παγκόσμιο οίκο. Απλώς σκέφτηκα “Θα ήθελα να εξερευνήσω τον κόσμο σας”. Περπατάς μέσα στα ατελιέ και είναι σαν να μεταφέρεσαι πίσω στον χρόνο, παρόλο που τα ρούχα είναι τόσο μοντέρνα και τόσο σύγχρονα. Για να δημιουργηθεί το καθετί απαιτούνται δεξιότητες και πολλή σκέψη. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον».

Ποιο είναι το πιο ακριβό πράγμα που έχει αγοράσει ποτέ: «Ένα παλτό sheepskin του οίκου Burberry. Η μαμά μου, μου είπε: “Δεν μπορείς να ξοδέψεις τόσα χρήματα σε ένα παλτό”, και εγώ σκεφτόμουν ότι είχε δίκιο, δεν γινόταν. Και πέρασα κυριολεκτικά πολλούς μήνες που το σκεφτόμουν και το ξανασκεφτόμουν. Έλεγα “Δεν θα το κάνω”. Αλλά τότε μου είπε η μαμά μου “Εντάξει, αν είανι να το πάρεις, θα πρέπει να το φοράς συνέχεια”. Οπότε, το φορούσα κάθε μέρα πέρυσι, και σκοπεύω να κάνω ακριβώς το ίδιο και φέτος».

Για τους ρυθμούς της δουλειάς της: «Υπήρξε μία περίοδος που πήγαινα κυριολεκτικά από δουλειά σε δουλειά και στον ελεύθερο χρόνο μου ή προωθούσα κάποια δουλειά μου, ή προετοιμαζόμουν για την επόμενη. Σε εκείνη την φάση ήταν ακριβώς αυτό που πίστευα ότι ήθελα, αλλά μετά κατάλαβα ότι είχα βρεθεί σε αδιέξοδο. Ήξερα ότι δεν κέρδιζα τίποτα. Υπάρχει αυτό το περίεργο συναίσθημα, όπου νιώθω απίστευτα προνομιούχος και έχω ενοχές εξαιτίας αυτού. Πίστευα ότι έπρεπε να δουλεύω συνέχεια».