"Τα δημοτικά ακίνητα σε πλήρη ακινησία… "

Δεκάδες ακίνητα που έχουν περιέλθει στη κατοχή του Δήμου Πατρέων από κληροδοτήματα, δωρεές αλλά και αγορές βρίσκονται σε αχρηστία και καταρρέουν καθημερινά. Γεγονός που δεν αμφισβητείται από κανέναν.

Ακόμα κι αν  λάβουμε υπόψη μας πως οι προηγούμενοι Δήμαρχοι θήτευσαν σε μια άλλη εποχή όπου λεφτά υπήρχαν και το ενδιαφέρον δεν ήταν στραμμένο προς το συμμάζεμα και την αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας.

Σήμερα που δεχόμαστε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν την αξία τους! Το χειρότερο βέβαια είναι ότι κι αυτοί που την γνωρίζουν, όλα αυτά τα χρόνια μας έχουν πείσει ότι τα αυτονόητα είναι αδύνατον να γίνουν και ότι όποιος τα επισημαίνει γίνεται και γραφικός.  Δεν θα μπούμε όμως στη διαδικασία των γιατί βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση. Η διαπιστωτική τους πολιτική μας έφτασε εδώ. Τούτη την ώρα σημασία έχει το τι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα…

Επανειλημμένως έχω εκφράσει την ανησυχία μου για το βασικό χαρακτηριστικό του Δήμου που ανατροφοδοτεί όλα τα προβλήματα της πόλης. Η πόλη πάσχει από ανυπαρξία ουσιαστικής συνεργασίας μεταξύ των φορέων και των επιστημόνων με τα γνωστά αποτελέσματα κι αυτή η εσωστρέφεια δεσμευόμαστε να λάβει τέλος.

Να σας θυμίσω πως υπάρχει το Τεχνικό Επιμελητήριο και πολλοί αξιόλογοι αρχιτέκτονες και μηχανικοί των οποίων τις γνώσεις θέλουμε να αξιοποιήσουμε και να συνεργαστούμε μαζί τους. Δικός μας στόχος είναι η εκπόνηση μελετών και η εύρεση προγραμμάτων ώστε επιτέλους μέσα από το δημόσιο διάλογο και τη διαβούλευση να αξιοποιήσουμε την κληρονομιά που έχει η Πάτρα. Να σταματήσει ο χρόνος να καταστρέφει τα ακίνητα όπως και την πόλη. Σε πολλά από αυτά κάθε μέρα που περνάει δημιουργεί και νέες πληγές, νέα κόστη αποκατάστασης. Σίγουρα τα μεγάλα έργα απαιτούν ώριμες μελέτες και χρήμα, αλλά το χρήμα δεν είναι το παν.

Στην πόλη μας υπάρχουν -ευτυχώς για όλους μας- φιλανθρωπικοί σύλλογοι, εθελοντικά σωματεία, πολιτιστικές ομάδες και πολλές άλλες ομάδες δημοτών που θέλουν να προσφέρουν στην πόλη και στον συνάνθρωπο. Γιατί λοιπόν για όλους αυτούς να μην δοθεί στέγη από το Δήμο; Αφού στις περισσότερες περιπτώσεις ενισχύουν ή και αναπληρώνουν με τις δράσεις τους την απουσία του.

Κι αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα του πως κάποια από αυτά τα κτίρια που μέρα με τη μέρα σαπίζουν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ουσιαστικά με το βλέμμα στραμμένο στον συμπολίτη.