Η απλή αναλογική της υποκρισίας

Εν έτει 2025, και μετά από πρόσφατη αρνητική αυτοδιοικητική εμπειρία, το να ισχυρίζεσαι ότι η απλή αναλογική στους Δήμους είναι το ορθό σύστημα εκπροσώπησης και διοίκησης αποδεικνύει μία εμμονή που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί, εν μέρει, μόνο στην περίπτωση που δεν έχεις ασκήσει διοίκηση.

Η Αυτοδιοίκηση χρειάζεται, πρωτίστως, από όσους την υπηρετούν, εκτός του ήθους και της εντιμότητας, την ειλικρίνεια. Δόθηκε η ευκαιρία στις Δημοτικές Αρχές που πίστευαν στο σύστημα της απλής αναλογικής να την υποστηρίξουν στη πράξη την προηγούμενη αυτοδιοικητική περίοδο.

Δεν το έπραξαν και κρύφτηκαν πίσω από τη νομοθεσία. Όλα τα σοβαρά θέματα τα εισήγαγαν προς συζήτηση στην Οικονομική Επιτροπή και στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής.

Να θυμηθούμε ότι στις επιτροπές αυτές δεν ίσχυε η απλή αναλογική αλλά ανήκε η πλειοψηφία στην κάθε Δημοτική Αρχή.

Κανένα σοβαρό θέμα δεν τόλμησαν να το φέρουν προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο που εκπροσωπούσε τον λαό, σύμφωνα με τα εκλογικά ποσοστά της κάθε παράταξης. Δεν το έπραξαν από τον φόβο της καταψήφισης αφού δεν διέθεταν την απαιτούμενη πλειοψηφία.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έχει ανάγκη από γενικόλογες θεωρίες πασπαλισμένες με μεγάλη δόση υποκρισίας. Έχει ανάγκη από αυτοδιοικητικούς που πιστεύουν ότι ο θεσμικός τους ρόλος είναι εργαλείο για τη στήριξη των τοπικών κοινωνιών και όχι εφαλτήριο και πεδίο για μικροπολιτική και καταγγελτικό λόγο (βλέπε Δημοτική Αρχή-Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Πατρέων).