Για την προσβασιμότητα στα σχολεία της Πάτρας, εν όψει 2026

Στις 3 Δεκεμβρίου γιορτάσαμε την ημέρα των ατόμων με αναπηρία και στην πόλη έγιναν διάφορες εκδηλώσεις για το θέμα.

Παρακολούθησα μία απ’ αυτές που αφορούσε τα ευρήματα έρευνας των μαθητών και εκπαιδευτικών του 1ου Δημοτικού Παραλίας σε συνεργασία με το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Κωφών-Βαρηκόων Πάτρας. Η εξαιρετική αυτή δράση περιλάβανε ομάδα η οποία πήρε συνεντεύξεις από φορείς, ομάδα που κυκλοφόρησε στην Πάτρα με αναπηρικό αμαξίδιο καθώς και συμπλήρωση ερωτηματολογίου από διευθυντές δημοτικών και νηπιαγωγείων του Δήμου Πατρέων. Σε αυτό το τελευταίο θέλω να σταθώ.

Στην έρευνα απάντησαν 69 σχολεία. Συνδυαστικά τα συμπεράσματα είναι πως ενώ τα περισσότερα σχολεία είναι διώροφα, 6 από τα 10 σχολεία δεν έχουν ασανσέρ ενώ στα μισά δεν λειτουργεί, άρα μόνο 3 στα 10 σχολεία μπορούν να εξυπηρετήσουν άτομα με κινητικά προβλήματα! Τουαλέτα έχουν 3 στα 10 σχολεία και από αυτά στο 1 δεν λειτουργεί, άρα 2 στα 10 μπορούν να εξυπηρετήσουν ΑΜΕΑ!

Μπορεί κάποιος να αντιληφθεί πόσο χαμηλά και απαξιωτικά είναι αυτά τα στοιχεία για τα σχολεία του Δήμου Πατρέων. Εν έτει 2025 όπου η λέξη συμπερίληψη είναι στα χείλη όλων και αποτελεί επιδίωξη κάθε κοινωνίας που σέβεται τον εαυτό της, εδώ υπάρχει το φαινόμενο «ΑΜΕΑ να ικανοποιούν τις φυσικές τους ανάγκες σε σακουλάκι!» διότι δεν υπάρχει τουαλέτα να πάνε στο σχολείο τους. Μητέρα παρακαλούσε επί μήνες να γίνει ανελκυστήρας στο σχολείο που φοιτά το παιδί της και, τελικά, το έργο ολοκληρώθηκε μήνες αφότου ξεκίνησε η σχολική χρονιά.

Θα σκεφτούν όλοι ότι φταίει το κράτος που δεν δίνει χρήματα και φυσικά έχουν δίκιο. Ας σκεφτούμε κι εμείς λίγο «τι μπορούμε να κάνουμε σαν αυτοδιοίκηση». Θα αφήσουμε την κατάσταση έτσι να χρονίζει; Όχι βέβαια, οφείλουμε να διεκδικήσουμε εκεί που πρέπει. Επειδή όμως «συν Αθηνά και χείρα κίνει» και στα πλαίσια του σεβασμού των δημοτών, ο Δήμος οφείλει να κάνει ότι περνάει από το χέρι του. Δεν κοστίζει και τίποτα εκατομμύρια πια να γίνει ένα ανσανσέρ και μια τουαλέτα! Αν π.χ. αντί για την «γενναία» επίθεση στα πινακιδάκια των επάρατων τραπεζών στα σχολεία, είχε πάει ο δήμαρχος στις τράπεζες και τις «πίεζε» να χρηματοδοτήσουν κάποια τέτοια έργα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τα κατάφερνε. Φυσικά δεν είναι μόνο οι τράπεζες, είναι και επιχειρηματίες της περιοχής μας που πιστεύω πως πρόθυμα θα αναλάμβαναν το κόστος σε ένα ή δύο σχολεία.

Βέβαια, αν γινόταν κάτι τέτοιο, ποιο θα ήταν πλέον το αφήγημα της κομματικής δημοτικής αρχής στους Πατρινούς; Τώρα η μόνιμη επωδός είναι «δεν έχουμε ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους, δεν μας δίνουν αρκετά, οπότε διαμαρτυρόμαστε μέχρι να αποφασίσουν να δώσουν». Στο μεταξύ οι υποδομές λείπουν από την πόλη και κόσμος ταλαιπωρείται για κομματικές σκοπιμότητες. Ο δήμαρχος μας έχει από καιρό αποφασίσει να είναι πρώτα χρήσιμος στο κόμμα του και μετά στους δημότες του, δεν είναι ο μόνος τρόπος όμως αυτός για να διοικείται η πόλη και καλό θα είναι να το αντιληφθούμε όλοι.

Ας είναι το 2026 μια χρονιά που θα βρει τα σχολεία της πόλης τουλάχιστον προσβάσιμα για τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας με αναπηρία, είναι θέμα πολιτισμού!