Μετά τη Γάζα, η Ουκρανία η νέα πρόκληση για τον Τραμπ; Οι διαφορές Νετανιάχου με Πούτιν

Μετά τη Γάζα, η Ουκρανία φαίνεται να βρίσκεται στην επόμενη προτεραιότητα του Ντόναλντ Τραμπ, ωστόσο η επίτευξη ειρήνης με τον Βλαντίμιρ Πούτιν αναδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολη.

Κατά την ενθουσιώδη ομιλία του στην Κνεσέτ του Ισραήλ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ τόνισε ότι η ειρήνη στην Ουκρανία αποτελεί τον νέο στόχο τόσο για τον ίδιο όσο και για τον ειδικό απεσταλμένο του, Στιβ Γουίτκοφ. Ο Τραμπ ήλπιζε ότι αυτή η αποστολή θα ήταν ευκολότερη από τη διαπραγμάτευση της ειρηνευτικής συμφωνίας στη Μέση Ανατολή.

Ωστόσο, η ειρήνη στην Ουκρανία φαίνεται πιο μακρινή από ποτέ. Σύμφωνα με ανάλυση του CNNi, ο Τραμπ μπορεί να επιχειρήσει να εφαρμόσει κάποιες από τις τακτικές που χρησιμοποίησε στη Γάζα για να τερματίσει τη σχεδόν τετραετή ρωσική εισβολή, αλλά οι ομοιότητες τελειώνουν εκεί. Από τη διαχείριση της κρίσης στη Γάζα, ο Τραμπ έμαθε ότι οι ΗΠΑ, με τη δύναμη της ισχύος τους, μπορούν να επιβάλλουν τους όρους τους  ωστόσο η Ουκρανία παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις.

Οι κρίσιμες διαφορές στη διαπραγμάτυση με τον Πούτιν
Η πρώτη ανυπέρβλητη διαφορά είναι ότι, στην περίπτωση του Ισραήλ, ο Τραμπ έπεισε έναν σύμμαχο, που εξαρτάται στρατιωτικά από αυτόν, να σταματήσει έναν φρικτό πόλεμο που έχει προκαλέσει σχεδόν παγκόσμια κριτική.

Αντίθετα, η Ρωσία είναι ιστορικός αντίπαλος των ΗΠΑ, εξαρτάται από τον κύριο ανταγωνιστή της, την Κίνα, ενώ ο κόσμος είναι αρκετά διχασμένος όσον αφορά την καταδίκη της εισβολής της Μόσχας.

Τα χαρτιά του Τραμπ, όσον αφορά τον Πούτιν, σήμερα έχουν περιοριστεί αν δεν είναι πλέον ανύπαρκτα. Έχει ήδη δοκιμάσει το κόκκινο χαλί, την προσωπική γοητεία και την οικονομική πειθώ.
Είδε δώσει τουλάχιστον επτά προθεσμίες με την απειλή περισσότερων κυρώσεων αν δεν συμμορφωθεί με κορύφωση την συμβουλή Τραμπ προς την Ευρώπη να σταματήσει να αγοράζει ρωσικά υδρογονάνθρακες πριν επιβάλει οποιεσδήποτε κυρώσεις.

Ακόμη και το Κρεμλίνο παραδέχεται ότι οι συνομιλίες βρίσοκονται σε «σοβαρή παύση» (αν και ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε τη Δευτέρα ότι «οι επαφές μέσω των αντίστοιχων καναλιών συνεχίζονται»).

Σε αντίθεση με τη Γάζα, ο Τραμπ δεν μπορεί επίσης να ανακοινώσει ότι έχει επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας αφήνοντας για αργότερα τα δύσκολα ζητήματα προς επίλυση.
Ο Πούτιν έχει ήδη χαρεί που άφησε τον Τραμπ με άδεια χέρια μία φορά, μετά τις συνομιλίες στην Αλάσκα, και πιθανότατα θα τον αφήσει να περιμένει στην πρώτη νέα ευκαιρία.

Το επιτελείο του Τραμπ – που πλέει σε ένα κύμα υπεροψίας από το περασμένο Σαββατοκύριακο – κινδυνεύει να βρεθεί σε αδιέξοδο με την Ουκρανία. Τα σχέδια για για τις εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία που ανέλαβε να διαμορφώσει ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και τα οποία θα εφαρμοστούν μόνο στην περίπτωση επίτευξης διαρκούς ειρήνης, παραμένουν ασαφή.

Ο ρόλος του Γουίτκοφ, μέχρι την πρόσφατη επιτυχία στη Γάζα, ήταν περιορισμένος. Οι ευρωπαίοι σύμμαχοι εκφράζουν απογοήτευση, και του έχουν καταλογίσει ακόμη και αγένεια. Στην Κνέσετ, ο Τραμπ φάνηκε να εξυμνεί το γεγονός ότι ο Γουίτκοφ γνώριζε ελάχιστα για τη Ρωσία όταν ταξίδεψε για πρώτη φορά στο Κρεμλίνο και πίστευε ότι οι πολλές ώρες που πέρασε εκεί – πιθανώς ακούγοντας τα ιστορικά παράπονα του Πούτιν – ήταν ένδειξη της αποτελεσματικότητας του απεσταλμένου. Ο Πούτιν δεν θα πειστεί μόνο με αλαζονεία και αυτοσυγχαρητήρια.

Οι Tomahawk και οι κενές απειλές
Ωστόσο, υπάρχει ένα μάθημα για τον Τραμπ τους τελευταίους εννέα μήνες που παλεύει με τον Πούτιν και τη Γάζα.

Εδώ και εβδομάδες, ο Τραμπ έχει εκφράσει την πιθανότητα να επιτρέψει στους ευρωπαίους συμμάχους να αγοράσουν πυραύλους Tomahawk για την Ουκρανία, ώστε να τους εκτοξεύσει εναντίον της Ρωσίας. Η εμβέλεια και η ταχύτητα των πυραύλων, που φτάνουν τα 1.500 μίλια, σημαίνει ότι έχουν νόημα μόνο για να αποφύγουν τις αεροπορικές άμυνες και να χτυπήσουν πολύτιμες υποδομές βαθιά μέσα στη Ρωσία. Το Κρεμλίνο έχει υποδείξει ότι το αμερικανικό προσωπικό θα πρέπει να χειριστεί τέτοια εξελιγμένα όπλα και ότι οι Tomahawk μπορούν να είναι πυρηνικά όπλα – μια απειλή που ενισχύει τους φόβους για πολεμική κλιμάκωση. Ο Πεσκόφ δήλωσε την Κυριακή:

«Αυτή είναι πραγματικά μια πολύ δραματική στιγμή, δεδομένου ότι οι εντάσεις κλιμακώνονται από όλες τις πλευρές».

Ο Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι πραγματοποίησε δύο τηλεφωνικές συνομιλίες με τον Τραμπ την περασμένη εβδομάδα. Την Κυριακή, ο Ουκρανός ηγέτης έδειξε πρόθυμος να υποδείξει ότι η χρήση των Tomahawk μπορεί να είναι πιο κοντά.

«Βλέπουμε και ακούμε ότι η Ρωσία φοβάται ότι οι Αμερικανοί μπορεί να μας δώσουν Tomahawks, κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι ακριβώς αυτή η πίεση μπορεί να λειτουργήσει υπέρ της ειρήνης», είπε. «Συμφωνήσαμε με τον Πρόεδρο Τραμπ ότι οι ομάδες μας, ο στρατός μας, θα χειριστούν όλα όσα συζητήσαμε».

Όταν ρωτήθηκε την Κυριακή αν θα έστελνε τους πυραύλους, ο Τραμπ απάντησε: «Θα δούμε... Ίσως», προσθέτοντας: «Ίσως τους πω ότι αν ο πόλεμος δεν τελειώσει, μπορεί να το κάνουμε, μπορεί και όχι. Θέλουν (η Ρωσία) να πέσουν Tomahawks προς την κατεύθυνσή τους; Δεν νομίζω».

Η Ουκρανία και η Ευρώπη έχουν ξαναβρεθεί στο δρόμο των κενών απειλών, με τον Πούτιν, αλλά και με τον Τραμπ και τον προκάτοχό του Τζο Μπάιντεν.
Όταν ο Μπάιντεν απείλησε να αφήσει την Ουκρανία να ρίξει πυραύλους ATACM στη Ρωσία, ως απάντηση στην ανάπτυξη βορειοκορεατικών στρατευμάτων από τη Μόσχα, το Κρεμλίνο απείλησε με μαζική απάντηση, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει μια τόσο σφοδρή αντίδραση. Ο Πούτιν έδειξε μόνο τα δόντια του, χωρίς να έχει πραγματικά τη δύναμη.

Ομοίως, ο Τραμπ απείλησε με δευτερεύουσες κυρώσεις την Ινδία και την Κίνα για την αγορά ρωσικού πετρελαίου, αλλά τις επέβαλε μόνο στην πρώτη. Οι τελευταίοι εννέα μήνες έχουν δείξει ότι οι κενές απειλές – του Κρεμλίνου και του Τραμπ – παρέρχονται γρήγορα.

Ο Τραμπ δεν έχει επιρροή στον Πούτιν
Ο κίνδυνος με την Ουκρανία είναι σαφής. Ο Τραμπ θα μπορούσε να απειλήσει τον Νετανιάχου με κυρώσεις που θα ήταν πολιτικά εύκολο για αυτόν να επιβάλει: να μειώσει τη βοήθεια προς έναν σύμμαχο του οποίου τα ποσοστά δημοτικότητας στις ΗΠΑ μειώνονταν. Όμως, ο Τραμπ δεν έχει επιρροή στον Πούτιν και πρέπει τώρα να αποδείξει ότι οι απειλές του για χρήση βίας ή οικονομικές κυρώσεις, θα υλοποιηθούν.

Αυτό κινδυνεύει να οδηγήσει τον Τραμπ σε κατευθύνσεις που ο Μπάιντεν ήταν διστακτικός να προχωρήσει. Οι Tomahawk μπορεί να έχουν την τύχη των «δευτερευουσών κυρώσεων», κάτι που προορίζεται μόνο ως απειλή και ποτέ ως εργαλείο.

Ωστόσο, αυτό είναι ίσως το μόνο χρήσιμο μάθημα για τον Τραμπ – και αποτελεί το σύνθημα των ευρωπαίων συμμάχων του από την αρχή. Το Κρεμλίνο ανταποκρίνεται μόνο στη δύναμη.

Αν θέλει ακόμα μία «ειρηνική» νίκη, ο Τραμπ πρέπει τώρα να βρει τη δύναμη και την βούληση για κάτι που φαίνεται να φοβάται: την κατά μέτωπο αντιπαράθεση με τον Πούτιν.