Η νέα ταινία της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη «Harvest» προβάλλεται στην Αθήνα - ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ από την πρεμιέρα

To "Harvest" όπως προείπαμε, κυκλοφόρησε επίσημα στις Ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες από την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου, από το Cinobo και την Faliro House και πιθανόν το επόμενο διάστημα να έρθει για προβολή και στην Πάτρα.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Με αυτή την ταινία που αποτελεί μια διασκευή του μυθιστορήματος Harvest του Τζιμ Κρέις, είχαμε την ευκαιρία να εξετάσουμε την στιγμή που όλα ξεκίνησαν για εμάς, τους κληρονόμους του 21ου αιώνα, μια παγκόσμια ιστορία απώλειας γης.
Για μένα, το Harvest είναι μια ταινία για την αποτίμηση. Τι έχουμε κάνει; Πού πάμε μέσα από τα κοινά, την πολιτική μας τιμή;

Το Harvest παρακολουθεί τα πρώτα επικίνδυνα βήματα της βιομηχανικής «επανάστασης». Αλλά επαναστατική δεν υπήρξε. Με τον ίδιο τρόπο, δείχνει τι συμβαίνει όταν μια απομονωμένη κοινότητα διαταράσσεται από τρεις κατηγορίες ξένων: τον χαρτογράφο (Κουΐλ), τους πρόσφυγες (την κυρία Μπέλνταμ και την οικογένειά της) και τον άνθρωπο της εταιρείας (Έντμουντ Τζόρνταν). Όλοι αρχέτυπα καταλυτικών αλλαγών. Οι χωρικοί μετατρέπονται γρήγορα σε ξενοφοβικούς, μετά σε όχλο, κι έπειτα οι ίδιοι σε πρόσφυγες. Είναι οι νέοι που βάζουν φωτιά στον αχυρώνα και οι νέοι που πρώτοι φεύγουν. Το μέλλον δεν είναι μέρος της ιστορίας — θα συμβεί εκτός οθόνης, σε έναν κόσμο που δεν προορίζεται να δούμε. Κανένας από τους βασικούς μας χαρακτήρες δεν είναι αυτό που φαίνεται. Ο Γουόλτ δεν είναι στην πραγματικότητα αγρότης, ο Κεντ δεν είναι στην πραγματικότητα άρχοντας, η  Μπέλνταμ δεν είναι στην πραγματικότητα μάγισσα, ο Κουΐλ δεν είναι στην πραγματικότητα φίλος, ο Τζόρνταν δεν είναι στην πραγματικότητα ο κακός.

Στην ποιητική παράδοσής τους, το Harvest είναι ένα ελεγείο για την κοινωνία των πολιτών. Μας καλεί να σκεφτούμε τους κινδύνους αυτής της παράδοσης, στον καπιταλισμό και στην άνοδο του εθνικισμού. Έχουμε κληρονομήσει αυτόν τον κόσμο, και όπως ο Γουόλτ, στεκόμαστε στον λόφο παρατηρώντας την παρακμή του. Τι θα κάνουμε; Θα είμαστε συνένοχοι; Ή θα εκτελέσουμε τις μικροχειρονομίες αντίστασης με σφιγμένες τις γροθιές μας; Θα συνεχίσουμε να σπέρνουμε σε γη που έχει πουληθεί κάτω από τα πόδια μας; Η ιστορία ξεκινά από ειδύλλιο αγροτικής ζωής αλλά μετατρέπεται σε ένα γουέστερν προδοσίας. Είναι μια παραβολή, χωρίς όμως τη συναισθηματοποίηση του λεγόμενου «πολιτικού σινεμά». Δυσκολεύει τον θεατή να υποστηρίξει κάποιον. Ποιος είναι πραγματικά ο Walt, ο πρωταγωνιστής μας; Είναι ο ξένος, ο ρομαντικός: αγνός στην καρδιά, αλλά και συνένοχος με την εξουσία.

Υπάρχει ένα παράδοξο στο Harvest. Προέρχεται από την ενσυναίσθηση προς τους ξεριζωμένους, αλλά κανένας από τους βασικούς του χαρακτήρες δεν μπορεί να αναγνωριστεί εύκολα ως «καλός άνθρωπος». Είναι γεμάτο συμπόνια για τον καθένα τους, αλλά ταυτόχρονα, κανείς δεν είναι εξαγνισμένος.

Μέσα στην ευρωπαϊκή παράδοση του ανθρωποκεντρικού κινηματογράφου (ο άνθρωπος ως φορέας της κοινωνίκης πάλης), το Harvest δεν είναι μια ιστορία για ήρωες. Και αυτή είναι η νίκη του σύμπαντος του Τζιμ Κρέις, γεμάτο ατελείς, καθημερινούς ανθρώπους — δουλοπάροικους, πρόσφυγες, τον όχλο, τους αφέντες, τα φαντάσματα, τους αυτόχθονες, τους περιπλανώμενους. Σε σύγχρονους όρους: υπάλληλοι με μπλε κολάρο, υπάλληλοι γραφείου, αστική τάξη, η εταιρεία. Στο κέντρο όλου αυτού, γινόμαστε μάρτυρες της εμμονής του παλιού και του νέου κόσμου με την κληρονομιά. Ούτε ο Γουόλτ, ούτε ο Κεντ έχουν αποκτήσει κληρονόμους. Είναι ευάλωτοι άνδρες που έρχονται αντιμέτωποι με δυνατές, μη συμβιβάσιμες γυναίκες των κοινών. Στο μάτι της φαντασίας μου βλέπω την ταινία σαν έναν πίνακα του Μπριγκέλ που σταδιακά εκφυλίζεται σε ένα καθαρτήριο του Ιερώνυμος Μπος.

Την φαντάζομαι σαν μια νταγκεροτυπία, ή το σύγχρονο ισοδύναμό της, μια Polaroid, που εκτίθεται αργά σε βασανιστικό φως. Αντλώ έμπνευση από τον Καθρέφτη του Ταρκόφσκι, το O Σφαγέας των Προβάτων του Τσαρλς Μπουρνέτ, το Η Γη Τρέμει του Βισκόντι, το Deadwood του Ντέιβιντ Μιλτς, το The Edge of the World του Πάουελ, τη Γη του Ντοβζένκο, το Η Έντιμος Κυρία κι ο Χαρτοπαίκτης του Ολτμαν, τις Μέρες Ευτυχίας του Malick, το Μπάρρυ Λύντον του Κούμπρικ, το Yojimbo του Κουροσάβα, το Επαρχία Χάρλαν Η.Π.Α. της Μπάρμπαρα Κόπλ και το Δίχως Στέγη, Δίχως Νόμο της Βαρντά.

Αυτό που έχει κοινό αυτή η άγρια ομάδα δημιουργών είναι η ενασχόλησή τους με ένα πολιτικό σινεμά που δεν φοβάται να είναι και προσωπικό, ανατέμνοντας την ανθρώπινη κατάσταση με μια σπλαχνική γλώσσα. Εκτιμώ επίσης τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον ιστορικό κινηματογράφο. Δεν υπάρχει τίποτα πολύτιμο ή ιερό σε αυτόν. Με ενδιαφέρει να εξερευνήσω το σχεδιασμό του λασπωμένου, δύσοσμου, θορυβώδους κόσμου του Harvest. Η συναισθητική επίκληση της εποχής του είναι πιο σημαντική για μένα από την «ακρίβεια».

Διάρκεια: 134 λεπτά.

Η ταινία είναι συμπαραγωγή Ηνωμένου Βασιλείου, Γερμανίας, Ελλάδας, Γαλλίας και ΗΠΑ, 2024.

Πρωταγωνιστούν οι: Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς, Χάρι Μέλινγκ, Ρόζι ΜακΓιούεν, Αρίνζε Κένε, Θαλίσα Τεϊξέιρα, Φρανκ Ντίλαν.

Οι φωτογραφίες από την επίσημη πρεμιέρα του φιλμ έχουν Credit: Στέλιος Παπαρδέλας.

*Στην κεντρική φωτ. του άρθρου εικονίζονται οι Matt Johnson, Thalissa Teixeira, Αλέξης Καλοφωλιάς, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, Ηλίας Κατσούφης, Ian Hassett.

Επιμέλεια ανάρτησης: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ

Gen Z: Αλλαγές στις αξίες και τις εργασιακές προτεραιότητες της νέας γενιάς

Από την Πέμπτη 2-10 στις Ελληνικές αίθουσες το φιλμ "Dracula" σε σκηνοθεσία Λικ Μπεσόν

Τελεσίγραφο από Τραμπ στη Χαμάς - «Απαντήστε σε 3 ή 4 ημέρες» για τη Γάζα