Σπύρος Λυκούδης: «Με τη δύναμη του μυαλού ξεπερνάς όλα τα εμπόδια και φτάνεις κορυφή»

Ένα παιδί θαύμα σε μια εποχή που δεν γίνονται θαύματα.

Με αδιαμφισβήτητες ικανότητες στο σκοράρισμα και την πιο σημαντική συμβολή στο χρυσό μετάλλιο της Εθνικής ομάδας Εφήβων Κ17 στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Μανίσα (έχει στεφθεί και δευτεραθλητής Ευρώπης με την Εθνική Παίδων Κ15 το 2021 και κόσμου, με την Παίδων Κ16 το 2022), αλλά και με υποδειγματικό ήθος, ο Σπύρος Λυκούδης αποτελεί ένα εκ των εκλεκτών ταλέντων με τα οποία προδιαγράφεται λαμπρό το μέλλον της ελληνικής υδατοσφαίρισης.
Χωρίς καν να έχει κλείσει τα 17 του χρόνια (γεννημένος στις 25/10/2006), ο Πατρινός άσος (βασικό στέλεχος της ΝΕ Πατρών) έχει ήδη εντυπωσιάσει με την οξυδέρκειά του και αποτελεί ένα μοναδικό είδος παίκτη που πολλές ομάδες αναζητούν για τα ρόστερ τους. Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός είναι αυτός που πιθανότατα θα προχωρήσει στην απόκτησή του μετά το τέλος της νέας σεζόν, δηλαδή από το καλοκαίρι του 2024, επενδύοντας σε νέα φυντάνια με στόχο την διατήρηση του ελληνικού κορμού στην ομάδα, σε βάθος χρόνου.
Ο νεαρός, ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος πολίστας, μέλος μιας καθαρά αθλητικής οικογένειας και «μήλο που έπεσε κάτω από τη μηλιά», καθώς είναι γιος του Μάκη Λυκούδη, παλιού διακεκριμένου διεθνή αθλητή της υδατοσφαίρισης, αλλά και ανιψιός του μπασκετικού κόουτς Μάκη Γιατρά, μιλάει για όλα αυτά και αποκαλύπτει πολλά περισσότερα: Για τα όνειρά του, την προσωπική του περιπέτεια και πώς ξεπεράστηκε, για τη δύναμη του μυαλού και το χρέος στους γονείς, την απαίτηση από την Πολιτεία...
-Αλήθεια, Σπύρο, δουλέψατε τόσο σκληρά όσο μας λέτε, γι αυτό το χρυσό ευρωπαϊκό μετάλλιο, ή μήπως ήταν απλά ο συνδυασμός συγκυριών και η συγκέντρωση ταλέντου σε πολλά παιδιά μιας συγκεκριμένης φουρνιάς;
«Η πραγματικότητα είναι ότι κάναμε πολύ μεγάλη προσπάθεια, χωρίς δόση υπερβολής. Ο καθένας από εμάς, πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό του και όλοι μας κάναμε το κάτι παραπάνω. Όλο το καλοκαίρι δουλέψαμε σκληρά και μάλιστα κάτω από αντίξοες συνθήκες. Παρόλα αυτά δεν το βάλαμε κάτω και είχαμε προσήλωση στον στόχο μας (που ήταν από την αρχή το χρυσό) και τίποτα δεν μπορούσε να μας αποπροσανατολίσει .
Σίγουρα αυτή ομάδα έχει πολύ ταλέντο και σε συνδυασμό με την υπομονή, την επιμονή και τη θέληση που είχαμε, τα καταφέραμε. Εγώ προσωπικά, λόγω ενός σοβαρού θέματος υγείας που είχα, με ανάγκασε να είμαι στο νοσοκομείο για 2 βδομαδες και γενικότερα εκτός προπονήσεων για περίπου 1,5 μήνα. Δεν ήταν σίγουρο αν θα πήγαινα στην Τουρκία. Κανένας δεν περίμενε ότι θα καταφέρω να επανέλθω, ούτε εγώ ο ίδιος. Είχα ένα χρονικό περιθώριο περίπου 10 μέρες για να έρθω στην καλύτερη σωματική και πνευματική κατάσταση που θα μπορούσα. Νομίζω ότι η δύναμη του μυαλού τα ξεπερνάει όλα τα εμπόδια και ίσως να ήταν κι αυτός ο λόγος που στο τέλος κατάφερα να είμαι στην ομάδα και να φτάσουμε κορυφή».

Περισσότερα στο sportin.gr