Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου έρχεται στην Πάτρα ως «Χοντρούλης» και μιλάει στο thebest

Στο θέατρο Πάνθεον

Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου επιστρέφει στην Πάτρα ως Μποστ (Χοντρός) μαζί με τον Κώστα Φλωκατούλα ως Φλωξ (Λιγνός), στο Θέατρο Πάνθεον, το Σάββατο 28 Ιανουαρίου.

Ανεβαίνουν στη σκηνή σε μια παράσταση που μας μεταφέρει σε μια ασπρόμαυρη εποχή όπου το αξιακό σύστημα ήταν διαφορετικό και κυριαρχούσε ο ρομαντισμός και η αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων. Λίγο πριν την παράσταση μίλησε μεταξύ άλλων στο thebest.gr για το έργο, για την εποχή που ζούμε, για την κόρη του που ακολουθεί και αυτή το δρόμο της υποκριτικής.

Με κέντρισε η διαχρονικότητα του κειμένου. Ένα θεατρικό έργο που γράφτηκε σήμερα, που θυμίζει το παλιό καλό καιρό, αλλά είναι σημερινό και αυριανό

Το Σάββατο θα βρεθείτε στην Πάτρα, στο θέατρο Πάνθεον. Ποια είναι η σχέση σας με την πόλη και οι εντυπώσεις από το θεατρικό κοινό της;

Για εμάς που κάνουμε αυτή τη δουλειά, η Πάτρα είναι ένας θεατρικός τόπος. Κάθε φορά που φτάνω στην πόλη νιώθω ευφορία. Ξεχνάω την Εφορία και εισπράττω την αγάπη του κοινού.

Μοιράζεστε τη σκηνή με τον Κώστα Φλωκατούλα. Πώς είναι αυτή η συνύπαρξη;

Με τον Κώστα γνωριζόμαστε σαράντα χρόνια. Είμαστε μια οικογένεια. Εγώ ο Χοντρούλης, αυτός ο Λιγνουλης. Πριν γραφτεί το θεατρικό Μποστ και Φλωξ είχε γραφτεί στις συνειδήσεις μας. Είμαστε οι αιώνιοι φίλοι που τρώγονται. Καλή ώρα όπως στη σκηνή.

Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγετε τις συνεργασίες σας;

Τώρα πια τα κριτήρια μου έχουν αλλάξει. Θέλω την ηρεμία μου. Θέλω κάτι που να μιλάει στην ψυχή μου. Θέλω πρώτα από όλα να απολαμβάνω τη δουλειά. Να μου αρέσει το έργο. Να έχω συνεργάτες που μιλάμε την ίδια γλώσσα.

Παρουσιάζετε ένα κείμενο της Δήμητρας Παπαδήμα. Τι είναι αυτό που σας κέντρισε σε αυτό;

Με κέντρισε η διαχρονικότητα του κειμένου. Ένα θεατρικό έργο που γράφτηκε σήμερα, που θυμίζει το παλιό καλό καιρό, αλλά είναι σημερινό και αυριανό ... Γιατί η ζωή κύκλους κάνει, ως γνωστόν.

Τι είναι αυτό που κάνει, κατά τη γνώμη σας, ενδιαφέρουσα την παράσταση για το κοινό;

Θεωρώ πολύ σημαντικό να καταφέρουμε με την παράσταση να γλυκάνουμε το κοινό. Φεύγοντας να μας πάρει μαζί του' !! Να ψιθυρίζει στο σπίτι το τραγούδι της παράστασης. Να αναπτερώσουμε το ηθικό του....

Πιο πολύ από όλα με τρομάζει το καθεστώς τρόμου μέσα στο οποίο μεγαλώνουν οι νέες γενιές

Η παράσταση, όπως διαβάζουμε, «μας μεταφέρει σε μια ασπρόμαυρη εποχή όπου το αξιακό σύστημα ήταν διαφορετικό και κυριαρχούσε ο ρομαντισμός και η αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων». Πώς θα χαρακτηρίζατε την εποχή που ζούμε σήμερα;

Η εποχή που ζούμε χαρακτηρίζεται ως «αχαρακτήριστη»! (χιούμορ). Εμείς με την παράσταση της δίνουμε χαρακτήρα. Γιατί βαθιά μέσα μας όλοι ξέρουμε την αλήθεια του πράγματος. Αναζητούμε το ανθρώπινο. Σκοπός μας είναι να βγάλουμε το μέσα σας, έξω...

Τι είναι αυτό που ίσως σας «τρομάζει» περισσότερο στην κοινωνία μας όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα;

Όλα με τρομάζουν. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. Να μας τρομάζουν όλα. Και που αναπνέουμε τρομάζουμε μην πάθουμε κάτι. Ζωή χωρίς Ζωή... Πάει; Δεν πάει. Πιο πολύ από όλα με τρομάζει το καθεστώς τρόμου μέσα στο οποίο μεγαλώνουν οι νέες γενιές.

Ως πατέρας, πώς αισθάνεστε που η κόρη σας, Θαλασσινή, επέλεξε επίσης την υποκριτική και διαγράφει ήδη με επιτυχία τη δική της πορεία;

Είμαι πατέρας δύο παιδιών. Ο γιος μου, ένα πολύ ισορροπημένο παιδί , διάλεξε άλλο επάγγελμα και χαίρομαι πολύ για αυτό. Η κόρη μου , διάλεξε την ανισορροπία των γονιών της. Ακούω τους προβληματισμούς της και κρυφογελάω. «που να ήξερες πού μπήκες» σκέφτομαι Πάντως, Καλό δρόμο της εύχομαι.

Υπάρχουν όνειρα που δεν έχετε πραγματοποιήσει ακόμα; Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αλλάξετε στη ζωή σας τα επόμενα χρόνια;

Δεν μου λείπουν πολλά πράγματα. Θα ήθελα να απολαύσω περισσότερο το σπίτι στο Μεταξοχώρι. Να πάω να μείνω εκεί, για όσο....

Εκτός από την χειμερινή σας περιοδεία, τι άλλο υπάρχει στα άμεσα σχέδια σας;

Δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια . Για να υπάρξει όραμα πρέπει να υπάρχει και Ορίζοντας. Σκοταδιασμένο τον βλέπω, οπότε παραφυλάω...

Λίγα λόγια για την παράσατση- Info

Μποστ & Φλωξ η αλλιώς χοντρός και λιγνός ανεβαίνουν στη σκηνή σε μια σπαρταριστή κωμικοτραγωδία, ολόϊδια με την ζωή!

Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου ως Μποστ (Χοντρός) και ο Κώστας Φλωκατούλας ως Φλωξ (Λιγνός) ανεβαίνουν στη σκηνή σε μια παράσταση που μας μεταφέρει σε μια ασπρόμαυρη εποχή όπου το αξιακό σύστημα ήταν διαφορετικό και κυριαρχούσε ο ρομαντισμός και η αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων.

Σημείωμα συγγραφέα

Επιστροφή στην παλιά καλή κωμωδία! Όταν το ποίημα παίρνει σάρκα και οστά, γίνεται μιά σπαρταριστή κωμικοτραγωδία, όλόϊδια με την ζωή! Πιθανόν να σας πλημμυρίσει το κύμα αθωότητας που έχει χαθεί, πιθανόν να γελάσετε μέχρι δακρύων και να κλάψετε από τα γέλια, αλλά πιθανόν να ταυτισθείτε και με τους ασπρόμαυρους ήρωες μας και την αγνότητα τους, πιθανόν να σας θυμίσει Χοντρό-Λιγνό, πιθανόν να σας θυμίσει Μπέκετ, οπότε είμαστε σε καλό δρόμο.

Ό μοναχούλης κι ο μοναχούλης,

είναι παιδιά μιας παλιάς εποχής,

ο μοναχούλης κι ο μοναχούλης,

είναι αθώα, μικρά παιδιά!

Δεν είναι και λίγο.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθετούν & Ερμηνεύουν: Γιάννης Μποσταντζόγλου, Κώστας Φλωκατούλας.

Κείμενο: Δήμητρα Παπαδήμα

Μουσική επιμέλεια-ενορχήστρωση: Μάριος Ιβάν Παπούλιας

Κοστούμια: Πάνος Θάνος

Σκηνικό: Χριστίνα Οικονόμου

Κατασκευή Σκηνικού: Παναγιώτης Μανίκας