Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Κέιτ Μίντλετον
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

/

Ο Κωνσταντίνος Μάγνης για τον Νάσο Νασόπουλο: Simply the best

Ο Κωνσταντίνος Μάγνης για τον Νάσο Νασόπ...

ΔΕΙΤΕ τι έγραψε ο Διευθυντής της εφημερίδας "Πελοπόννησος"

Όταν εμείς διαμαρτυρόμαστε που ασκείται πίεση στα ορθάδικα να μη δέχονται πελάτες και που αδειάζει η πόλη μόλις βραδιάσει, ο Νάσος άφηνε τις τελευταίες του πνοές. Αναλογίζεσαι αναδρομικά τη βαριά δυσαρμονία ανάμεσα στις ταπεινές μας προτεραιότητες και τα πραγματικά προβλήματα του περιγύρου, και σε πλημμυρίζει ένα αίσθημα αισχύνης.

Αυτο- απαλλάσσεσαι: «Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι γι' αυτό». Ποιός ξέρει. Ισως απλά με λίγη παραπάνω συναίσθηση, κάνεις κάτι. Η συγκατάβαση, η σιωπηρή έστω αλληλεγγύη, δεν είναι μόνο ηθικά, είναι και αισθητικά σωστή στάση.

Ακούμε νοερά τον παρηγορητικό ψαλμό: Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα. Είναι μια συντριπτική παραδοχή του μικρού μας αναστήματος, της αδυναμίας μας να αναχαιτίσουμε αποφασιστικά το αναπόδραστο πεπρωμένο. Είναι όμως και μια ομολογία λυτρωτική: Μας συμφιλιώνει με τα ελλείμματά μας, μας εξωθεί να παραμερίσουμε πάθη και ανταγωνισμούς και συμπλέγματα και να συν-αγκαλιαστούμε μπροστά στην κοινή μας μοίρα. Μόνο που η τελευταία αυτή φράση είναι απατηλή. Δεν είναι κοινή η μοίρα μας. Δεν είναι ίδια η μοίρα σου με εκείνου που έχει κηδεύσει παιδί ή που χάνει τη ζωή του στα 57 του.

Με τον Νάσο Νασόπουλο δεν μας χώρισε ποτέ πάθος και ποτέ τυφλός ανταγωνισμός. Δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο, άλλωστε, η αγωγή του. Ο Νάσος διακρινόταν από πολλά στοιχεία, όπως βέβαια πολλοί σύνθετοι άνθρωποι. Ενα από αυτά ήταν ο πολιτισμός. Είχε την τέχνη να κινείται μέσα στα όριά του και να δημιουργεί περαιτέρω όρια όπου χρειαζόταν από τις συνεργασίες του, τις συναναστροφές του, τις επαγγελματικές του επιλογές. Τον κατεύθυνε η κοινή μας αλλά και η προσωπική του δεοντολογία. Συζητώντας σε ανύποπτη στιγμή γι' αυτόν με συναδέλφους συμπέσαμε: Μπορεί ο Νάσος να ήταν έντονος, μαχητικός, ενίοτε ερεθιστικός, αλλά δεν έπαψε ποτέ να είναι ευγενής. Επίσης, δεν ήταν κακολόγος. Κάθε αιχμηρή του φράση είχε τη βάση του και ανεπίτρεπτες κουβέντες από το στόμα του δεν ακούσαμε ποτέ. Ηταν επίσης σεβαστικός με τους ανθρώπους. Αναγνώριζε την αξία και τον ρόλο του άλλου. Αυτό έφθανε μέχρι και το πεδίο των καλών τρόπων. Η συνύπαρξη μαζί του δεν είχε τα στοιχεία της παραφοράς και του μη διαχειρίσιμου ηλεκτρισμού που συνηθίζονται στο σινάφι μας. Υπήρχε αρχή, μέση, τέλος, πείραγμα, γέλιο, επιστροφή στη σοβαρότητα, αποτέλεσμα, χαίρετε. Εφυγες με την πεποίθηση ότι ήξερες με ποιόν έχεις να κάνεις και ποιοί θα είναι οι όροι. Οι οποίοι τηρούνταν.

Ο Νάσος Νασόπουλος, δεν περιμένατε φυσικά εμάς για να το ακούσετε αυτό, ήταν ένας πολύ αξιόλογος συνάδελφος. Παραγωγικός, ανήσυχος, ηγετικός, τολμηρός, οραματικός. Δοκίμασε πολλά εγχειρήματα στη ζωή του, κινήθηκε σε πολλά επίπεδα, κάποια ετερόκλητα, έντυπα μέσα, ερτζιανά, μάρκετινγκ, οργάνωση αθλητισμού και πολιτισμού, σύμβουλος δημοσίων σχέσεων και βέβαια διαδικτυακή ενημέρωση, αλλά αυτό δεν είναι τεκμήριο αστάθειας: Η πολυκύμαντη επαγγελματική του περιπέτεια σε μεγάλο βαθμό διαμορφώθηκε από τη ρευστότητα του προβληματικού τοπικού μιντιακού σύμπαντος. Σύμπαν, θεός να το κάνει. Μόνο τα τελευταία 30 χρόνια γονάτισαν, άνοιξαν, έκλεισαν, στέρεψαν και ερημώθηκαν δεκάδες έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά «μαγαζιά». Με την εξαίρεση 3-4 πυλώνων (διαφορετικής εμβέλειας, ισχύος και αντοχής), το τοπίο ήταν μια προβληματική κατάσταση, η ιστορία μιας συνεχούς προσπάθειας επίδοξων επιχειρηματιών και επαγγελματιών να δημιουργήσουν μια βιώσιμη ενημερωτική επιχείρηση σε μια άνυδρη αγορά, σε μια ημιαδιάφορη κοινωνία, μαθημένη να καταναλώνει τοπική είδηση και να αναλώνει τον τοπικό εκδότη και δημοσιογράφο υπό τον όρο να μην πρέπει να πολυπληρώνει, μια κοινωνία με τις κεραίες στραμμένες στα Ηλύσια πεδία του κεντρικού τζετ σετ, στα οποία, ό,τι λάμπει ασφαλώς και είναι χρυσός, αφού το βλέπουν όλοι. Παράπλευρες συνέπειες ενός ακαταμάχητου υδροκεφαλισμού, τον οποίο κάποιοι οραματιστές- μαχητές της περιφέρειας προσπαθούν να αντιπαλέψουν πολεμώντας γι΄αυτό που λέγεται περιφερειακή ταυτότητα , περιφερειακή συνείδηση, αλλά αυτά απαιτούν ισχυρή παραγωγική ταυτότητα και οικονομία. Αποκτώνται όμως αυτά χωρίς τη συνείδηση που λέγαμε;

Πώς σπάνε οι φαύλοι κύκλοι, Νάσο; «Παιδί» αυτής της Ελλάδας και αυτής της σχεδόν καταδικαστικής συνθήκης ήταν και ο ίδιος, προσπαθώντας σε όλη του την επαγγελματική ζωή να δημιουργήσει το επαγγελματικό αντικείμενο που θα τον χωρούσε. Προσπάθησε ευρηματικά, εργατικά, με επιτηδειότητα να το πετύχει, εκμεταλλευόμενος μια άλλη του ικανότητα: Τον κατάλληλο χειρισμό των ανθρώπων όλων σχεδόν των βαθμίδων. Ο Νάσος ήταν ένας εξαίρετος αναγνώστης χαρακτήρων και λαμπρός διπλωμάτης. Οπλο του το χάρισμα του λόγου. Ανδρώθηκε σε μια εποχή μεταπολιτευτική, η οποία παρήγαγε αρκετά πολιτικά μυαλά της μεγάλης και της μικρής κλίμακας, προικισμένα με ικανότητα κατανόησης ρευμάτων και διαμόρφωσης τακτικής. Ο Νάσος ήταν εξπέρ σ' αυτά. Τουλάχιστον μια απορία μας άφησε: Αυτή του η σχεδόν συνεχής ένδειξη δυσφορίας στο πρόσωπο, ήταν άραγε σύμπτωμα βαθιάς πλήξης ή ένα απλό φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό;
Φεύγοντας σ' αυτή την ηλικία τέτοιοι συνάδελφοι, δεν αφήνουν μόνο μεγάλο κενό στα οικεία τους πρόσωπα. Αφήνουν κενό στην επαγγελματική δημοσιογραφία, που στερεύει από πεπειραμένους καθοδηγητές και εμπειρικούς δασκάλους των νεότερων συναδέλφων που πέφτουν κατ' ευθείαν στα βαθιά του επαγγέλματος, δίχως προπαίδεια, τριβή, αίσθηση του μέτρου, αξιολογική επάρκεια, γνώση της ιστορίας και των ποικίλων αέρηδων της πόλης και της περιοχής. Ανδρώνονται συνάδελφοι ορφανοί δασκάλων και αυτό φτωχαίνει τη δουλειά μας και την επιπεδοποιεί. Θα πεις, δεν έχει και μεγάλη σημασία αυτό για το κοινό μας. Δεν έχει, και αυτό είναι μια ήττα για όλους. Αλλά και για το κοινό μας.

Ξημέρωσε Δευτέρα, με μαύρη συννεφιά. Τα έχουν αυτά οι Φεβρουάριοι. Μήνες έρχονται και πάνε, και οι εποχές μαζί. Μαζί και οι άνθρωποι. Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα; Οχι δα. Αφήνουμε πράγματα πίσω μας. Τουλάχιστον ο Νάσος αφήνει. Δημιουργήματα, έργα, πράξεις, επιρροές, κείμενα, σκέψεις, δραστηριότητες, αναμνήσεις, μικροθυμούς και γέλια. Παίρνει τη θέση του στην ιστορία και μάταιος δεν υπήρξε. Τον εγκωμιάσαμε που βρήκε το θάρρος να κοιτάξει τον θάνατο στα μάτια, δίνοντας και παίρνοντας κουράγιο από αυτό. Ναι, αλλά αυτό το έκανε γιατί ήξερε να κοιτάζει στα μάτια την ίδια τη ζωή, κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο και καλύτερο μάθημα που έδωσε σε όλες και σε όλους. Ηταν και σ' αυτό δε μπεστ. Αμες εσόμεθα πολλώ κάρρονες, έλεγαν οι νεότεροι σπαρτιάτες. Δεν το πέτυχαν και γι' αυτό έπεσε η Σπάρτη. Ας ευχηθούμε να το πετύχουν οι νεότερες γενιές του αχαϊκού τύπου για να πάρει το ατροφικό μας σύμπαν μια ρωμαλέα και βιώσιμη μορφή, ώστε κάθε επόμενος Νάσος Νασόπουλος να μπορεί να προσφέρει περισσότερα για το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας κατά τα γνήσια ταλέντα, προσόντα και όνειρά του, και να μην τον ροκανίζει το άχαρο κυνήγι της προβληματικής μας καθημερινότητας. Ας προσπαθήσουμε να μας αξίζει ο καλύτερος κόσμος που χρειαζόμαστε.

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

Ειδήσεις