"Διεθνής υποχρέωση της χώρας μας η προστασία της βιοποικιλότητας"

«Εάν το παγκόσμιο βιολογικό κεφάλαιο ήταν χρηματιστηριακό προϊόν, σίγουρα θα ήταν από τους πλέον  προστατευόμενους φορείς». Τα παραπάνω τόνισε μεταξύ άλλων κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην ολομέλεια της βουλής, του ν/σ για τη βιοποικιλότητα, ο βουλευτής Αχαΐας της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκος Τσούκαλης.

Ο κ. Τσούκαλης επεσήμανε πως το νομοσχέδιο είναι η ελάχιστη έστω και καθυστερημένη υποχρέωση προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας και παρότι η πρωτοβουλία έχει πολλές ελλείψεις, είναι ένα θετικό σοβαρό βήμα. Το μεγάλο αρνητικό ανέφερε, είναι ότι αντιμετωπίζει το ζήτημα αποσπασματικά, κατακερματισμένα, στο επίπεδο της περιχαράκωσης και προστασίας θυλάκων και μεμονωμένων ειδών, αυτών των αγρίων. Δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα σφαιρικά, ολιστικά, όπως απαιτεί το ευρωπαϊκό σχέδιο, την ενσωμάτωση της προστασίας σε όλες τις τομεακές πολιτικές.

Στην τοποθέτησή του επί της αρχής του νομοσχεδίου ο κ. Τσούκαλης αναφερόμενος στις αντιδράσεις που προκάλεσε το ν/σ στην αρμόδια επιτροπή της βουλής ανέφερε τα εξής:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση του παρόντος νομοσχεδίου στην Επιτροπή υπήρξε εξόχως διδακτική. Πρώτα απ’  όλα, κατέδειξε ότι δυστυχώς σε αυτόν εδώ τον τόπο δεν υπάρχει αντίληψη όσον αφορά τα θέματα που διαχειριζόμαστε. Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει κατανοητό –αυτό υποστηρίξαμε και ως Δημοκρατική Αριστερά στην Επιτροπή- είναι ότι δεν διαχειριζόμαστε απλώς ένα στοιχείο της κρατικής κυριαρχίας μας. Ουσιαστικά αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει τη στοιχειώδη συμβολή της χώρας στην παγκόσμια προσπάθεια για να σωθεί ο πλανήτης.

Έτσι, λοιπόν, ακούσαμε και επιστρατεύτηκαν δυστυχώς και μέσα στην Επιτροπή και εκτός Επιτροπής εκφράσεις, όπως, "εδώ ο κόσμος πεινάει και εμείς «ραπανάκια για την όρεξη. Η χώρα καταρρέει και θα ασχολούμαστε με τους πελεκάνους. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια", κ.λπ. Γιατί ανεξαρτήτως της τελικής τοποθέτησης του καθ’ ενός μας, επί του περιεχομένου του, αυτό το νομοσχέδιο αποτέλεσε τον αποκαλυπτικό καθρέφτη της διαχρονικής και βαθιά ριζωμένης νοοτροπίας του σύγχρονου Έλληνα, αλλά και της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και βεβαίως των πολιτικών εκπροσώπων τους.

Κάποιος δημοσιογράφος σχολίασε ενδεικτικά ότι το νομοσχέδιο και συγκεκριμένα η διάταξη, περί αρτιότητας του άρθρου 9, ίσως να αποτελούσε την αφορμή για τη σοσιαλιστική επανάσταση του 21^ου αιώνα. Την ίδια περίοδο που ψηφίζονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα τα γνωστά νομοσχέδια του Μνημονίου και αναρωτιούνται καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι, αλήθεια, ποια θα ήταν η τύχη του παρόντος νομοσχεδίου αν ήταν μνημονιακή υποχρέωση,  αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρω τη μοναδική, ίσως, ρήση του Ούγκο Τσάβες με την οποία συμφωνώ, ότι εάν το κλίμα ήταν τράπεζα, σίγουρα θα είχε σωθεί. Και συμπληρώνω: Εάν το παγκόσμιο βιολογικό κεφάλαιο ήταν χρηματιστηριακό προϊόν, σίγουρα θα ήταν από τους πλέον προστατευόμενους φορείς. Φανταστείτε απλώς το δάσος του Αμαζονίου να διαπραγματευόταν στη Wall Street.

Κυρίες  και κύριοι συνάδελφοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει πολύ ψηλά στην πολιτική της ατζέντα την πάση θυσία διατήρηση των ειδών. Η απώλεια βιοποικιλότητας δεν σημαίνει μόνο εξαφάνιση των ειδών, όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην έκθεσή της, αφορά επίσης την πιθανή εξαφάνιση αμέτρητων υπηρεσιών οικοσυστήματος που είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας, οι οποίες παρέχονται δωρεάν από τον φυσικό κόσμο.

Παρά  τη δομική ανεπάρκεια και τις ενστάσεις  που έχουμε επί  των άρθρων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς δηλώσαμε ότι  επί της αρχής  θα το υπερψηφίσουμε»