Επιστολή στον Μητροπολίτη Πατρών 17/5/2020

Σεβασμιότατε

Μητροπολίτη Πατρών,

Χριστός ανέστη.

Με συγκίνησε βαθύτατα το σχόλιό σας επί των θετικών δηλώσεων αχαιού καλλιτέχνη για την Θεία Κοινωνία. Τόσο ο συγκεκριμένος όσοι κ' άλλοι από τον ευρύτερο χώρο του ακροάματος-θεάματος δήλωσαν ξεκάθαρα την πίστη τους στην υπεροχή του Μυστηρίου κ' στην αναγκαιότητα της συμμετοχής σ' Αυτό, σε καιρούς μάλιστα, κατά τους οποίους συζητείται, αναλύεται, μπαίνει σε λογικές φόρμες κ' ίσως πρακτικές χημικού εργαστηρίου.

Παρ' όλ' αυτά θα περίμενα σε κάποιο σημείο των δηλώσεών σας να χωρέσει έστω κι ένα επαινετικό σχόλιό για τους ιερείς εκείνους, οι οποίοι, παρά τις επιταγές του κράτους και την σκανδαλώδη σιωπή της πλειοψηφίας των ιεραρχών, με κόστος και κίνδυνο προσωπικό, έδειξαν συνέπεια λόγου κι έργου, επέλεξαν συνειδητά την υπακοή στο Θείο Νόμο, από τον οποίο -όταν προσέρχεται ο χριστιανός μετά φόβου και πίστεως- λαμβάνει σωτηρία, υγεία ψυχής τε και σώματος. Μόνο μία δήλωσή σας διαβάσαμε που εξηγεί την παραίτηση και την αντικατάσταση ιερέως σε ναό της πόλης μας. Αποκατεστήσατε την αλήθεια, κατά δήλωσή σας. Δεν παύει, όμως, ως γεγονός να συνδέεται στη συνείδηση αρκετών με την κατά συγκυρίαν στάση του συγκεκριμένου ιερέως και την αντίθεσή του στο ζήτημα του σφραγίσματος των ιερών ναών, όπως αυτή επιβλήθηκε.

Είμαι υποχρεωμένη να σεβαστώ τις δηλώσεις σας, παράλληλα, όμως, αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω προσωπικά για κάποιους ιερείς, εφόσον σεις δεν το κρίνετε φρόνιμο.

Συγχαίρω, λοιπόν, τον π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο κι όλους τους ιερείς ανά την Ελλάδα που δεν εγκατέλειψαν το σκάφος της Εκκλησίας την ώρα της τρικυμίας, του ραγδαίου κακού κ' της ταραχής, που ήχησαν οι καμπάνες των ναών τους και μετατράπηκαν οι ίδιοι αγόγγυστα σε κυτία παραπόνων, αποριών, ερωτημάτων, λογοδότησαν δε, στη θέση άλλων έναντι του πλήθους.

Συγχαίρω τον π. Αναστάσιο κι όλους τους ιερείς, που άγρυπνοι ως ποιμένες, δόκιμοι ως εργάτες δέχτηκαν το λαό του Χριστού στις εκκλησιές για να Μεταλάβει, να ελπίσει, να ορθωθεί, που υπομόνεψαν στη χλεύη, στο αυτόφωρο και στα πρόστιμα για όλους εμάς, για την ψυχή μας, την τιμή μας.

Συγχαίρω τον π. Αναστάσιο κι όλους τους ιερείς που έγιναν η φωνή μας, η κραυγή αγωνίας μας, ο πόνος, η απελπισία μας, που ενεφύσησαν δροσιά ζωής κι αγάπης στα μοναχικά μας μερόνυχτα, που μας θύμισαν ότι η αυταπάρνηση, η καλοσύνη, το θάρρος δεν είναι παρακμή, που την ημέρα της εορτής του Ευαγγελισμού,  κατά το πρότυπο της Θεοτόκου, συνήψαν την απωσθείσα φύση του ανθρωπίνου γένους μετά του Ουρανού.

Συγχαίρω τον π. Αναστάσιο κι όλους τους ιερείς, που όσο κάποιοι έκαναν άσκηση πίστης μπροστά στις οθόνες και στα πληκτρολόγια αυτοί έδιδαν Χριστόν Εσταυρωμένον κ' λησμονημένον στους λιγοστούς πιστούς.

Συγχαίρω τον π. Αναστάσιο και όλους εκείνους τους ιερείς που όταν κάποιοι μας βύθιζαν στο σκοτάδι του θανάτου κ' της ακοινωνησίας αυτοί, ως νέοι αστέρες της Βηθλεέμ, μας οδηγούσαν στο θείο Βρέφος, που όταν όλοι συζητούσαν προσμένοντας το εμβόλιο αυτοί μας μπόλιαζαν με Αναστάσιμο φως.

Συγχαίρω κι ευχαριστώ εκ βαθέων τον π. Αναστάσιο κι όλους τους ιερείς που τις στιγμές του διωγμού, της άρνησης κ' της απαξίωσης των Θείων "στύλοι γεγόνασιν Ορθοδοξίας", υποστηρίζοντες την Εκκλησία κ' το πλήρωμά της, μεταγγίζοντες Σώμα κι Αίμα Χριστού, του Εσταυρωμένου, αφυπνίζοντες συνειδήσεις, καλούντες προς μετάνοια, καταλλαγή κι ένωση με τον Δημιουργό.

Συγχαίρω κι ευχαριστώ τον π. Αναστάσιο κι όλους τους ιερείς που κράτησαν αναμμένο το καντήλι της ψυχής μας στην ανεμοδούρα, γιατί διψούσαμε για Χριστό κ' δεν μας Τον στέρησαν, που ως ποταμοί ζωής και νέος Ιορδάνης δεν βάδισαν με την νέα τάξη πραγμάτων, αλλά εστράφησαν εις τα οπίσω, άνοιξαν την αγκαλιά τους για να φωλιάσουμε τρομαγμένοι και ν' αναδυθούμε αναγεννημένοι από το Πνεύμα της του Θεού χάριτος.

Ταπεινά προσεγγίζοντας τον υμνογράφο καταθέτω για όλους κ' για καθένα ιερέα χωριστά τον Χαιρετισμό:

Χαίρε ακοίμητος λυχνία τους εν σκότει οδηγούσα. Χαίρε εσπέρας ωδή διανοία ηρεμούσα.

Χαίρε χείρ ευλογούσα τον κόσμον. Χαίρε αστήρ αναγγέλλων τον Λόγον.

Χαίρε όμμα Θεοτόκου πραότητος. Χαίρε λειμών Χριστού αγαθότητος.

Χαίρε θυμίαμα ζωής αιωνίου. Χαίρε μαρτύρων αυδής ουρανίου.

Χαίρε ότι δογμάτων τον λίθον εφύλαξας. Χαίρε ότι εθνών του Θεού ηγεμόνευσας.

    Στις δοκιμασίες του εγγύς μέλλοντος η Εκκλησία τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Εύχομαι η Μητρόπολη Πατρών να ξεχωρίσει μέσα από τους ιερείς της και πάλι.

Τα σέβη μου,

* Η Αγγελική Κοτσά είναι εκπαιδευτικός, καθηγήτρια Μουσικής