Το Σοβιετικό αριστούργημα «Οι Πατριώτες» προβάλλεται στην Ελλάδα

Το φιλμ «Oι Πατριώτες – Οkraina» του Μπόρις Μπάρνετ, ο οποίος θεωρείται από τους σπάνιους Ρώσους κωμικογράφους της χρυσής εποχής του Σοβιετικού σινεμά, βγαίνει από τις 4/7/2019 στους Ελληνικούς κινηματογράφους σε διανομή της εταιρείας New Star.

Σκηνοθεσία:  Boris Barnet.

Σενάριο:  Konstantin Finn (short story), Boris Barnet

Παραγωγή: Ρωσία, 1933, Γλώσσα: Ρώσικα, Γερμανικά, Διάρκεια: 98 lept;a.

Πρωταγωνιστούν οι:  Aleksandr Chistyakov, Sergey Komarov, Yelena Kuzmina.

Ο καλύτερος Σοβιετικός σκηνοθέτης μετά τον Αϊζενστάιν είχε πει ο Jacques Rivette.

Το συγκεκριμένο φιλμ έχει χαρακτηριστεί ένα διεθνούς φήμης αριστούργημα του πρώιμου ομιλούντα κινηματογράφου και μία από τις 5 κορυφαίες ταινίες για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κριτικοί κινηματογράφου παρομοιάζουν τους «Πατριώτες» με το «Grand Illusion» του Godard.

Περίληψη

Σε μια μικρή πόλη σε ένα απομακρυσμένο τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, οι εργάτες των εργοστασίων, προσπαθούν να οργανωθούν κατά των ιδιοκτητών.  Όταν έρχεται ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ενώνονται ως στρατιώτες του τσάρου στο Ανατολικό Μέτωπο.  Ένα κορίτσι από τα μέρη, η Άνκα, δημιουργεί μια σχέση με έναν Γερμανό.

Η ταινία επικρίνει τους κερδοσκόπους του πολέμου και ενθαρρύνει τους εργαζόμενους να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον σε εθνικό επίπεδο. Το 1917, ο Τσάρος αναγκάζεται να παραιτηθεί μετά την Φεβρουαριανή Επανάσταση.

Είναι από τις ταινίες ανατροπών όπου ένας στρατιώτης μπορεί να υποκριθεί το νεκρό στα χαρακώματα και να ξεγελάσει τόσο εμάς όσο και τους φίλους του και όπου μια νέα  γυναίκα μπορεί να ερωτευτεί έναν  Γερμανό κρατούμενο  με τον οποίο ίσα μπορεί να επικοινωνήσει.

Οι κωμικές στιγμές γίνονται ξάφνου τραγικές και το αντίστροφο.  Οι φαινομενικά παράλογες μετατοπίσεις της διάθεσης και του σχεδίου είναι έτσι δοσμένες έτσι ώστε να δημιουργήσουν την βαθιά αίσθηση του πολέμου ως κατάσταση χάους.

Η δράση είναι κυρίως στα χαρακώματα - με εξαίρεση μια σκηνή στην οποία Γερμανοί και Ρώσοι στρατιώτες  αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον σε όλη την έκταση κι επιχειρούν να σφυρηλατήσουν ο καθένας  τη δική τους κατάπαυση του πυρός και σχεδόν τα καταφέρνουν. Παρεμπιπτόντως, αυτό συνέβη πραγματικά στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κουρασμένα στρατεύματα από το αδιέξοδο, αποφασίζουν να σταματήσουν και να περιμένουν, χωρίς να μάχονται ο ένας τον άλλο πια.

Δεν ήταν απλώς μια συμβολική σκηνή.

Η ταινία δείχνει την άσκοπη κατάσταση του πολέμου.

Κανείς δεν έχει γενναίο θάνατο. Κανείς δεν δικαιώνεται.

Κανείς δεν διαπράττει ηρωική πράξη.

Αυτό δεν γίνεται για το μελόδραμα.

Δεν υπάρχει: "Ω, τι ματαιότης".

Είναι απλά ο τρόπος που είναι.

Είναι βγαλμένο με λίγο πικρό χιούμορ.

Και υπάρχει ένα πολύ περίεργο και πολύ ρωσικό τέλος.

«Οι περιπέτειες της νεαρής κόρης ενός παπουτσή και οι έρωτές της μ' έναν φοιτητή, αλλά και έναν Γερμανό αιχμάλωτο,  σε μια επαρχιακή κωμόπολη στην τσαρική Ρωσία του 1914.

Ένα αξιαγάπητο έργο, γεμάτο χιούμορ, τρυφεράδα και ευρηματική σκηνοθεσία.  Ο Μπόρις Μπάρνετ, ένας από τους σπάνιους Ρώσους κωμικογράφους της χρυσής εποχής του σοβιετικού σινεμά,  έδωσε ένα εξίσου σημαντικό έργο με τον Πουντόβκιν ή τον Ντοβζένκο και πρέπει επιτέλους το όνομά του να πάρει τη θέση που του ταιριάζει». - ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

*Ο Μπορίς Μπαρνέτ  γεννήθηκε στη Μόσχα το 1902. Ο παππούς του Τόμας Μπαρνέτ ήταν τυπογράφος που μετακόμισε στη Ρωσική Αυτοκρατορία από τη Μεγάλη Βρετανία τον 19ο αιώνα. Μαθητής της Σχολής Καλών Τεχνών της Μόσχας, εντάχθηκε στον Κόκκινο Στρατό στην ηλικία των 18 ετών και στη συνέχεια ασχολήθηκε επαγγελματικά με την πυγμαχία. Το 1927 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, The Girl with a Hatbox, με πρωταγωνίστρια την Άννα Στεν. Η μελοδραματουργική του ταινία "The House on Trubnaya" του 1928, με πρωταγωνίστρια την Βέρα Μανέτσκαγια, ανακαλύφθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και τώρα κατατάσσεται ως μια από τις κλασικές ρωσικές βωβές ταινίες.

Μετά από την πρώιμη δουλειά του, ο Μπαρνέτ βρίσκεται να είναι στη δεκαετία του 1930 ένας από τους κορυφαίους κινηματογραφιστές της χώρας, δουλεύοντας με τους Σεράφιμα Μπέρμαν και Νικολάι Ερντμάν.

Μεταξύ των αριστουργημάτων του Μπαρνέτ, «Οι Πατριώτες»  (1933), ήταν ένα φιλμ που ξεχώρισε και αναγνωρίστηκε στο 1ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

Στο μεταπολεμικό έργο του Μπαρνέτ, ξεχωρίζει το «Secret Agent» η πρώτη σοβιετική κατασκοπική ταινία, η οποία κέρδισε το βραβείο Στάλιν και ήταν αρκετά χρόνια μπροστά από την εποχή της, παρουσιάζοντας Χιτσκοκικές τεχνικές που βοήθησαν τον Μπαρνέτ να εδραιωθεί  και στο εξωτερικό.

Μεταξύ των Ρώσων κινηματογραφιστών που μιλούσαν με θαυμασμό για τον Μπόρις Μπαρνέτ ήταν και ο Αντρέι Ταρκόφσκι.