Η ατελείωτη λίστα των ανέργων!

Η εμβληματική μουσική του Μίκη ακουγόταν από τα μεγάφωνα. Στην πλατεία συγκεντρωμένοι για μια ακόμη φορά εργαζόμενοι που η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας επικρέμαται  πάνω από το κεφάλι τους.

Μοιράζουν προκηρύξεις καλούν σε συμπαράσταση τους συμπολίτες, αγωνίζονται για να φανεί το δίκιο του αγώνα τους. Είναι οι εργαζόμενοι του πανεπιστημίου.

Καμιά εκατοστή από αυτούς μπήκαν κατά την προσφιλή τακτική των τελευταίων ετών σε «καθεστώς διαθεσιμότητας». Προθάλαμο της ανεργίας το αποκαλούν πολλοί, ενίστανται οι κυβερνώντες υπερασπιζόμενοι την ανάγκη εξορθολογισμού της δημόσιας διοίκησης. Να μην υπάρχει πλεονάζον προσωπικό σε μια υπηρεσία και σε άλλη να αγκομαχούν για να τα φέρουν βόλτα γιατί είναι μια δράκα άνθρωποι.

Ναι, είπαν και οι υπάλληλοι του πατρινού ΑΕΙ, τοποθετήστε μας  όπου κρίνετε για να είμαστε παραγωγικοί.

Πέρασαν οι ημέρες. Παρήλθαν οι μήνες και ο υπουργός της Παιδείας δεν υλοποίησε την δέσμευσή του και έναντί τους και απέναντι στις πρυτανικές αρχές. Πομφόλυγες κουβέντες που φυλλορροούν με το πέρασμα του χρόνου.

Δυστυχώς όμως δεν επρόκειτο για ένα ήσσονος σημασίας συντεχνιακό ζήτημα, αλλά για την επιβίωσή τους. Και δεν θα μπορούσαν να προσπεράσουν τα φληναφήματα του κυρίου υπουργού.

Στήθηκαν στους προμαχώνες και παλεύουν για να μην χάσουν την δουλειά τους, για να μην υποστεί περαιτέρω υποβάθμιση το δημόσιο πανεπιστήμιο.  Γιατί σε μερικές ημέρες οι τελευταίοι κόκκοι άμμου στην κλεψύδρα της διαθεσιμότητας θα πέσουν.

Τι πράττουμε όμως όλοι εμείς, που οσονούπω θα χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για τους ανέργους του ακαδημαϊκού ιδρύματος; Τίποτα!

Ακόμη και οι άμεσοι συνεργάτες τους τα μέλη του διδακτικού προσωπικού του ΑΕΙ , στην συντριπτική πλειοψηφία τους, ποιούν την νήσσαν. Δεν τους αγγίζει το πρόβλημα , άρα δεν τους συγκινεί!

Θα αντιγράψω μερικούς στίχους του πάντα επίκαιρου Μπρέχτ και θα τους χαρίσω σε όλους εμάς τους…αγανακτισμένους του καναπέ:

Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…