Έλενα Παπαρίζου: «Έχει έρθει η στιγμή να κάνω οικογένεια!»

Η πασίγνωστη τραγουδίστρια, άκρως αποκαλυπτική μίλησε για την φετινή συμμετοχή της στη Eurovision με τη Σουηδία και το τραγούδι «Survivor», για τα παιδικά της χρόνια στην Ελλάδα, για τον θάνατό του πατέρα της, για τις αυξομειώσεις στο βάρος της και για το αν έχει έρθει η στιγμή να κάνει οικογένεια με τον νυν σύντροφό της, Ανδρέα Καψάλη.

Τι ήταν εκείνο που την έκανε όμως να συμμετάσχει για Τρίτη φορά στη Eurovision;

«Πολλές φορές λειτουργώ αυθόρμητα. Μπορώ να πάρω μια απόφαση στο δευτερόλεπτο. Αυτό είχε γίνει και τη δεύτερη φορά που πήγα στη Eurovision. Οι μισοί μου έλεγαν «μην πας», «τι δουλειά έχεις τώρα εσύ μ’ αυτά», οι άλλοι μισοί να πάω. Ανήμερα του Αγίου Αθανασίου –θυμάμαι- ήμουν στο σπίτι του κουμπάρου μου και ενώ συζητούσαμε ξαφνικά σηκώθηκα από τη θέση μου και είπα «Είμαι ήδη εκεί». Τον Αύγουστο είχα πάει στη Σουηδία για να κάνω φινιρίσματα για το δίσκο μου. Ήμουν λοιπόν στο στούντιο και δούλευα. Έκανα ένα διάλειμμα για καφέ, όταν άνοιξε η πόρτα από ένα διπλανό στούντιο και πρωτάκουσα το τραγούδι. Χτύπησα κατευθείαν και μπήκα μέσα. Είπα στους συνεργάτες «Τι ωραίο τραγούδι είναι αυτό!». Ξανάκουσα το demo , αυτό το τραγούδι είμαι εγώ, είναι δικό μου». Είχα πει ότι δεν ήθελα να ξαναπάω στη Eurovision, αλλά είμαι και της λογικής ποτέ μην λες ποτέ. Τελικά υπερίσχυσε το δεύτερο. Θεωρώ όμως πως τώρα μου δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία ύστερα από καιρό και αυτή τη φορά θ απροσέξω περισσότερο. Θεωρώ πως όλοι παίρνουμε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή».

Η γνωστή τραγουδίστρια έπειτα αναφέρθηκε και στον θάνατο του πατέρα της.

«Κάποτε είχα κάτσει στην κριτική επιτροπή στο «Dancing on Ice»μ κι έλεγα όταν ήρθε η πρόταση από το σουηδικό «Dancing with the Stars», Έλενας έχεις τα κότσια να πας από την άλλη πλευρά να σε κρίνουν; Τα είχα και πήγα. Αυτό που πετύχαμε ως ομάδα ας μην ξεχνάμε πως ήταν το 2005 και έχουμε 2014. Έχω να κυκλοφορήσω στη Σουηδία υλικό χρόνια. Μετά το θάνατο του πατέρα μου, το 2009, δεν είχα το κουράγιο να αντιμετωπίσω τα media. Δεν ήθελα να αποσυρθώ, Δεν μπορούσα να δουλέψω στη Σουηδία. Ακόμη κι αν κατάφερνα να το παίζω τρελίτσα, η οικογένειά μου δεν ήταν έτοιμη. Όταν άρχισα να μπαίνω ξανά στη σουηδική αγορά, το 2012, το έκανα με ένα τρόπο ήσυχο, μάλλον υπόγειο. Η αλήθεια είναι πως κάποιοι με θυμούνται ακόμα. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι που ούτε καν με ξέρουν. Δεν θα πω ψέματα».

Συνεχίζοντας τη συνέντευξή της, η Έλενα μας αποκάλυψε αν έχει έρθει η στιγμή να κάνει οικογένεια.

«Αν έχει έρθει η στιγμή να κάνω οικογένεια; Σίγουρα έχει έρθει. Το έχω πει χιλιάδες φορές. Για μένα όταν είναι η ώρα της δουλειάς είναι η ώρα της δουλειάς και όταν είναι η ώρα της οικογένειας είναι η ώρα της οικογένειας. Όλες οι φίλες μου οι καλλιτέχνιδες που είναι top of the top στη Σουηδία έχουν παιδιά».

Τι είπε όμως για τις αυξομειώσεις στο βάρος της;

«Πάντα ήμουν ΟΚ με την εικόνα μου. Η περίοδος κατά την οποία είχα περισσότερα κιλά, πίστεψέ με ήταν πολύ κουραστική. Όχι για την καθημερινή μου ζωή. Όχι ότι δεν τσαντιζόμουν όταν δεν μου έμπαινε το τζιν μου. Όμως περισσότερο ζοριζόμουν όταν έπρεπε να κάνω μια φωτογράφηση η κάποια τηλεοπτική εμφάνιση. Η Έλενα είναι ένα ξεχωριστό πράγμα στην καθημερινότητά της από την Παπαρίζου. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να είμαι καλά. Δίαιτες δεν κάνω. Τρώω απίστευτα στεγνά λόγω των κατακρατήσεων που μου κάνει κατά περιόδους ο θυρεοειδής. Τρώω τόσο στεγνά που δεν αγγίζω ούτε ντομάτα. Είναι περίεργο πράγμα ο θυρεοειδής. Περισσότερο με απασχολεί πάντως όταν μου δημιουργεί νεύρα παρά όταν μου προσθέτει κιλά».

Τέλος, η Έλενα Παπαρίζου αναφέρθηκε και στα παιδικά της χρόνια στην Ελλάδα καθώς και για σημαντικά πράγματα στη ζωή της που δεν θέλει να ξεχάσει.

«Το πρώτο μου σπίτι πάντα θα είναι η Σουηδία. Η Ελλάδα ήταν το όνειρό μου. Τις 4-5 εβδομάδες που είχαν άδεια οι γονείς μου, τρέχαμε πανικόβλητοι να τα δούμε όλα. Τι με γοήτευε στην Ελλάδα; Ο ήλιος, η ζέστη, η θάλασσα, οι μυρωδιές της άνοιξης. Γεννιέμαι, πεθαίνω, ανασταίνομαι, ερωτεύομαι, όλα μαζί τα παθαίνω».

Συνεχίζοντας, αποκάλυψε: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που οι γονείς μου έπρεπε να φύγουν από την Ελλάδα και να με αφήσουν εδώ γιατί ήμουν πολύ άρρωστη. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που η γιαγιά μου με είδε με τσιγάρο-βέβαια δε με μαρτύρησε ποτέ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που γεννήθηκε ο ανιψιός μου, στον οποίο εγώ έκοψα τον ομφάλιο λώρο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που έχασα τον μπαμπά μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που ένιωσα και είπα στον εαυτό μου «ναι ξαναερωτεύτηκα». Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μαμά μου με κόκκινα μαλλιά. Ξέρεις, ήθελα πάρα πολύ να της μοιάσω, να νιώσω πιο κοντά στο πιο αγαπημένο μου πρόσωπο, τη μητέρα μου».