Για τη γιορτή της μητέρας

Το τελευταίο διάστημα, λόγω κυρίως του ρόλου μου στο Δήμο Πατρέων, συναντώ πολλές γυναίκες που ζώντας χωρίς σύζυγο, έχουν αναλάβει την πλήρη ανατροφή των παιδιών τους. Γυναίκες που, είτε δεν παντρεύτηκαν, είτε βίωσαν τη διαδικασία διαζυγίου (συνήθως συναισθηματικά σε βάρος τους), κρατούν στα χέρια τους τη δική τους ζωή και αυτή των παιδιών τους.

Η βαθιά οικονομική κρίση – αποτέλεσμα των επιλογών του καπιταλιστικού συστήματος-  που συνοδεύτηκε με την αποδόμηση των πατροπαράδοτων ηθικών αξιών, ανέδειξε στο έπακρο φαινόμενα ατομικισμού και αμοραλισμού. Κάτω από τέτοιες συνθήκες οι «αδύναμες» κοινωνικά ομάδες,  όπως αυτή των γυναικών, υφίστανται σκληρά τις συνέπειες και αναγκάζονται να αυτοπροσδιοριστούν, να πάρουν νέες πρωτοβουλίες που θα τις οδηγήσουν στο ρευστό μεν, αλλά  ανεξάρτητο  και ολοκληρωμένο δρόμο της ατομικής και κοινωνικής διεκδίκησης.

Καθώς λοιπόν, το φαινόμενο της διάλυσης της πατροπαράδοτης οικογένειας αποκτά καθημερινά μεγάλες διαστάσεις, η μάνα που, ανεξάρτητα από την ηλικία των παιδιών της, μένει μόνη και τα στηρίζει συναισθηματικά και συχνά οικονομικά, ώστε να αντέξουν το διαρκώς μεταβαλλόμενο  περιβάλλον, είναι εκείνη που χρειάζεται περισσότερο το χειροφίλημα και την αποδοχή. Είναι εκείνη που σε κάθε φάση του αγώνα της χρειάζεται τη στήριξη του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης τόσο για εργασία, όσο και για τη φροντίδα και την εκπαίδευση των παιδιών της.

Ο Δήμος Πατρέων μέσω του ΚΟΔΗΠ βρίσκεται πάντα κοντά μας με δομές (δωρεάν παιδικοί σταθμοί, κοινωνικό φροντιστήριο, κοινωνικό παντοπωλείο, δωρεάν κατασκήνωση) και θεσμούς (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί) και στηρίζει ενεργά τη μητέρα που παλεύει να επιβιώσει κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Ας ευχηθούμε «χρόνια πολλά και αγωνιστικά» σε όσες αξιώθηκαν να αναθρέψουν παιδιά και παλεύουν για το καλύτερο.