Εκλογικές απάτες- Συνέχεια 2η

Για την δυνατότητα υποψηφιότητος  Δημάρχου, πρέπει να είναι τουλάχιστον κάτοικος στον τόπον πριν δύο, έτη. Όμως με την  μεταγραφήν  δύο μήνες πριν τις εκλογές , που προβλέπει ο Κώδικας, έχει το δικαίωμα και την  πλαστήν δυνατότητα να είναι υποψήφιος Δήμαρχος. Αν δεν εκλεγεί  επανέρχονται τα δικαιώματά  του απ’ εκεί που τα έφερε. Παιχνίδια ντροπής. Σε χειρότερη θέση βρισκόμεθα με την υποψηφιότητα των Πολιτικών Αρχηγών σε δύο διαφορετικές εκλογικές περιφέρειες,

Βουλευτής και Περιφερειακός Σύμβουλος:

Λογικώς στέκει αυτό;  Όχι. Και όμως υφίσταται. Υπάρχουν Βουλευτές εν ενεργεία οι οποίοι είναι μέλη Περιφερειακών Συμβουλίων. Για την διεκδίκηση του αξιώματος θα παραιτηθούν της Βουλευτικής ιδιότητος; Όχι αφού αυτό ισχύει μέχρι τώρα. Ο Νόμος δεν αντελήφθη ότι πρόκειται περί ασυμβιβάστου; Θέματα συζητούμενα στα Περιφερειακά Συμβούλια έρχονται πολλάκις στην Βουλή για νομοθετικήν λύση εφ’ όσον η ανάγκην το απαιτεί.  Ο Βουλευτής και Περιφερειακός Σύμβουλος θα είναι επηρεασμένος γιατί ίσως το θέμα ζωτικό για την περιοχή το πρότεινε η αντίπαλος παράταξη κάτι που δεν είναι δυνατόν να επηρεάσει τους λοιπούς Βουλευτές. εν προκειμένω ο κατήγορος γίνεται και κριτής.  Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι δεν έχουν  ασυλία για τις πράξεις ή απρεπείς τυχόν εκφράσεις που είναι δυνατόν να διαδραματισθούν στην αίθουσα, ενώ ο Βουλευτής έχει!! Άρα δεν υπάρχει ισότης μεταξύ των μελών ενός και του αυτού Συμβουλίου.

Διορισμός και όχι εκλογή

Οι Βουλευτές εκλέγονται δια καθολικής και μυστικής ψηφοφορίας, ορίζει το Σύνταγμα. Επομένως κάθε άλλος τρόπος δεν είναι ορθός. Δυστυχώς υπάρχει ο θεσμός των Βουλευτών Επικρατείας. Οι υποψήφιοι δεν εκλέγονται από τον Λαόν αλλά διορίζονται με πλημμελή   κριτήρια από τους Κομματάρχες.

Στην Βουλήν  που θα προέλθει από της εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, κανένας δεν θα είναι εκλεγμένος από τον Λαόν. Επομένως πρόκειται για  πράξην  αντισυνταγματικήν. Όσον και αν δεν μπορεί να το εννοήσει ο Λαός, εν τούτοις είναι πραγματικότητα. Αλλά δεν τιμωρείται η αντισυνταγματικότητα, διότι έτσι το ρύθμισαν οι πολιτικοί. Να εξαπατούν τον Λαόν και να εξασφαλίζουν συντάξιμα χρόνια και βουλευτικόν θώκον, όντας περισσότερον δουλικοί στους Αρχηγούς. Τυχόν άριστοι αλλά μη αρεστοί στον μονοκράτορα επιλογέα, είναι καταδικασμένοι. Και κοντά σ’ αυτούς η άτυχη Ελλάδα που την κυβερνούν διαχρονικώς  μετριότητες στο σύνολον, πλην ολίγων εξαιρέσεων.

Σταυροδοσία παντού

Ο διορισμός δεν είναι εκλογή. Επομένως δεν έχομεν  Αιρετούς εν τω Κοινοβουλίω, άνευ σταυροδοσίας. Οι Αιρετοί  επιλέγονται δια σταυρού προτιμήσεως. Σε κάθε ψηφοδέλτιον  πρέπει να επιλέγεται ένας υποψήφιος. Όχι  μέχρι τέσσερις (4) που προβλέπει ο ισχύων Νόμος!!! Αποτελεί και διάκριση των ψηφοφόρων.  Με τον τρόπον αυτόν όσοι αποσπόσουν ψήφον λόγω συμπαθείας ή κατά κόρον  τυγχάνουν προβολής στην οθόνη πριν τις εκλογές, δια διαφόρους λόγους, συνήθως έχουν προτιμήσεις  απροσδόκητες και  άξιοι εν πολλοίς  δεν εκλέγονται. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει  μονοσταυρία!!! Σε κάθε ψηφοδέλτιον  σε όλην την χώραν χωρίς διάκρισην.

Και το σπουδαιότερον και οι Αρχηγοί των Κομμάτων να έχουν ανάγκην σταυρού.  Τώρα  για  να αποφύγουν την συντριβήν μερικοί ιδρύουν Κόμμα και αν πετύχει έγιναν Βουλευτές χωρίς σταυρόν!! Να καταργηθεί και αυτή η απάτη.

(Συνεχίζεται)