Τρίαθλο στο Αντίρριο

Οι παλιότεροι θυμούνται τις  γυμναστικές επιδείξεις που γίνονταν κάθε χρόνο ανήμερα θρησκευτικών εορτών και στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς. Σε αυτές οι τοπικές κοινωνίες έβλεπαν τα τέκνα τους να συμμετέχουν στις πατροπαράδοτες αθλοπαιδιές. Οι εκδηλώσεις αυτές είχαν τον απαραίτητο εθνικοπατριωτικό τόνο της εποχής. Για το αθάνατο ελληνικό πνεύμα και την ελληνική φυλή που εξασκεί σώμα και πνεύμα. Μετά ήρθε η μεταπολίτευση που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της. Καλά και κακά συνάμα. Αυτή κατήργησε τη σουηδική γυμναστική το 1975 και έκανε το μάθημα της φυσικής αγωγής εφάμιλλο του καφενείου. Σταδιακά βάρυνε το σώμα και φτώχυνε το πνεύμα. Φυσικό επακόλουθο, τέτοιες εκδηλώσεις να καταργηθούν. Το όνειρο της διαρκής οικονομικής ανόδου τις έκρινε περιττές. Βαθμιαία ξεχάστηκαν και λησμονήθηκαν. Όχι όμως από όλους.

Κάποιοι τις θυμήθηκαν και αποφάσισαν να τις γνωρίσουν στους νεότερους. Έτσι, μνήμες από τα παλιά ξαναζωντάνεψαν την Κυριακή στο Αντίρριο. Χωρίς τις παλαιότερες δοξολογίες και τα λογύδρια, αλλά με το βασικό σκοπό της ημέρας αναλλοίωτο. Ο Σεπτέμβρης ξεκίνησε ουσιαστικά αγωνιστικά γι’ αυτούς που βρέθηκαν στην πλαζ του Αντιρρίου. Αιτία ο πρώτος άτυπος αγώνας τριάθλου που διοργανώθηκε εκεί. Δεκάδες οι συμμετοχές αθλητών και αθλητριών από τις γύρω περιοχές. Νέοι και ηλικιωμένοι, κόσμος πολύς για να διαγωνιστεί και να παρακολουθήσει.

Άνθρωποι  και από τη Πάτρα  έδωσαν το παρόν. Τι πιο απλό για μια βόλτα στους «απέκηδες» με μηδέν έξοδα με το φέρυ μποτ.

Η πρώτη διοργάνωση του τριάθλου στο Αντίρριο πέρασε θετικά στην μνήμη όλων. 400μ κολύμπι,4χλμ ποδήλατο και 4χλμ τρέξιμο είναι σίγουρα κάτι για μια κοινωνία που μένει εκνευριστικά στάσιμη και ακίνητη. Αξίζουν εδικά εύσημα στο Θάνο Ζάκα, εμπνευστή της διοργάνωσης αλλά και στους αφανείς εθελοντές. Έχουμε ανάγκη από τέτοιες πρωτοβουλίες με λίγα έξοδα αλλά πολλούς συμβολισμούς σε όλα τα επίπεδα. Ο αθλητισμός πάντα καλλιεργούσε την συνοχή, την αίσθηση του συνανήκειν. Πόσο μάλλον σε μια κοινωνία που θέλει από κάπου να πιαστεί για να μην καταρρεύσει.

Τέλος θα ήθελα να ρίξω στο τραπέζι  μια πρόταση. Θα ήταν καλό ο κάθε εκπολιτιστικός σύλλογος να προσθέσει στις εκδηλώσεις τους κάποιους αθλητικούς αγώνες. Καλές οι λαϊκές βραδιές με σουβλάκια για να «ξεσκάσουμε», αλλά η υγιής εκτόνωση του αθλητισμού είναι σίγουρα κάτι το διαφορετικό. Ας δώσει την δυνατότητα στο κόσμο να γευτεί την συγκίνηση που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει…