«Ο θάνατος του πατέρα μου με έκανε καρδιολόγο…»

Ένα γεγονός που τον συντάραξε στην εφηβική του ηλικία, έκανε τον Χρίστο Αντ. Τζανιδάκη γιατρό, και όχι μόνο αυτό, αλλά του έδωσε και την ειδικότητα του καρδιολόγου. Και όλα αυτά, βέβαια, δεν ήλθαν τυχαία! Το μεγάλο συμβόλαιο που υπέγραψε τότε με την επαγγελματική του εξέλιξη, καρποφόρησε 21 ένα χρόνια μετά, που έθεσε στη διάθεση της κοινωνίας και των συνανθρώπων του την ανθρωπιστική και επιστημονική του αξιοσύνη.

Έβαλε, λοιπόν, μπροστά τις δυνάμεις του στην υπόσχεση που έδωσε πρώτα στον εαυτό του και όλα ήλθαν όπως τα σχεδίαζε, λειτουργώντας πριν από λίγο καιρό, ως καρδιολόγος, το δικό του ιατρείο στη συμβολή των δρόμων Δημοκρατίας και Μοάτσου στην πόλη του Ρεθύμνου…

Ήταν 3 Οκτωβρίου 1992, ημερομηνία ορόσημο για την οικογένεια Τζανιδάκη και την πλειάδα των συγγενών και φίλων του,αλλά και για τη μικρή κοινωνία της πόλης. Ο εκπαιδευτικός φιλόλογος και πτυχιούχος Αρχαιολογίας Αντώνης Τζανιδάκης, μια ξεχωριστή προσωπικότητα στο περιβάλλον που δραστηριοποιούνταν, εξαιρετικός δάσκαλος, ενεργός πολίτης στα δρώμενα της πόλης και του νομού και επίλεκτος πρωτοχορευτής του Ομίλου Βρακοφόρων, ξεψυχούσε πρόωρα στον «ανθό» της δράσης του πάνω στον κρητικό συρτό, στην Πάρο, σε ένα γαμήλιο γλέντι εξαδέλφου του…

Ο τόπος του «πάγωσε» και η οικογένειά του «μαρμάρωσε». Είπαν, τότε, ότι ο χορός που είχε ερωτευτεί πήρε μαζί του τον καθηγητή, ή αυτός ο θάνατος ήταν σταλμένος από τους αγγέλους στους παραδείσους της κρητικής μουσικής και από τους δεξιοτέχνες της, που είχαν φύγει νωρίτερα και τον ανέμεναν…

Τότε ήταν που ο κ. Τζανιδάκης, συνειδητοποιημένος πλέον για το σπουδαίο του εγχείρημα, μπήκε στο στίβο και έδινε τις μάχες που κέρδιζε τη μια μετά την άλλη. Αριστούχος μαθητής από τα γυμνασιακά του χρόνια, εισήχθη αμέσως στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, μοναδική επιλογή του και στα έξι χρόνια της φοίτησής του έλαβε την πολύτιμη γνώση από διακεκριμένους  πανεπιστημιακούς δασκάλους και συνέχεια την ειδίκευση στην Καρδιολογία…

Ήταν το στοίχημα ζωής του νέου επιστήμονα, που κέρδισε επάξια και σήμερα αποδίδει το οφειλόμενο χρέος στον αείμνηστο πατέρα του, που πάντα νοιάζονταν για την πρόοδο της κοινωνίας με αγώνες και θυσίες…

«ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΛΛΑ…»

«Εγώ δεν ήμουν παρών στο γάμο και καλύτερα», λέει σήμερα ο γιατρός γιός του, όταν αρχίζει να εξηγεί τα ελατήρια που τον οδήγησαν στην Ιατρική και στην Καρδιολογία. «Ήμουν στα 15 μου χρόνια, μαθητής της Β’ λυκείου και προετοιμαζόμουν για τις πανελλήνιες. Ο θάνατος του πατέρα μου ήταν ένα κομβικό σημείο για την εξέλιξή μου. Ως μαθητή μου άρεσε η Αρχαιολογία, επειδή ο πατέρας μου εκτός από φιλόλογος είχε λάβει και το πτυχίο του αρχαιολόγου. Αυτό όμως το απρόσμενο συμβάν με ταρακούνησε, κάθισα και σκέφτηκα και πήρα την τελική απόφαση να επιχειρήσω στην Ιατρική με προσανατολισμό την Καρδιολογία…

»Ένιωσα ένα μεγάλο κενό με τον θάνατο του και αυτή την απουσία την αισθάνθηκα στην πορεία της ζωής που έψαχνα τον πατέρα μου για να μου δώσει μια συμβουλή και μια καθοδήγηση. Δεν σας κρύβω ότι η κλίση η δική μου ήταν στις Θετικές επιστήμες και πάντα με γοήτευαν, γιατί μέσα από αυτές έψαχνα την ερμηνεία του κόσμου και το συμβάν ήταν η αιτία να λάβω μια συνειδητή απόφαση, ώστε με αφορμή το θάνατο του αγαπημένου μου πατέρα να δώσω στην κοινωνία την επιστημονική μου γνώση για να σωθούν άνθρωποι, και να μη βρεθούν στη θέση μου παιδιά που να βιώνουν τα συναισθήματα που βίωσα εγώ…»

Ξεφεύγοντας από το μεγάλο του στοίχημα, ο κ. Τζανιδάκης ζητώντας του να δώσει μια εξήγηση στα αίτια που ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων πεθαίνει σήμερα απρόσμενα, δυστυχώς, και σε μικρές ηλικίες από καρδιακά νοσήματα, απαντά ότι τούτο οφείλεται στην «αλλαγή του τρόπου ζωής και διατροφής των ανθρώπων στο δυτικό κόσμο τις τελευταίες έξι δεκαετίες», επιπλέον στην έλλειψη ενημέρωσής τους από την Πολιτεία και τους ίδιους τους γιατρούς, και επισημαίνει ότι «ίσως η κρίση αποτελέσει την ευκαιρία για να επανέλθουν οι άνθρωποι σε ένα πιο φυσικό τρόπο ζωής και διατροφής…»