Ο ένας το μάτι του άλλου;

Η κρίση έχει πια γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Οι πολίτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ολοένα και αυξανόμενες οικονομικές τους υποχρεώσεις, οι μισθοί μειώνονται, τα δώρα Χριστουγέννων θα αποτελούν σε λίγο καιρό μουσειακά κομμάτια του παρελθόντος, οι άρρωστοι δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους και όσοι είναι γονείς, δεν θα μπορέσουν μάλλον να συντηρήσουν το μύθο του Άγιου Βασίλη, για λόγους που είναι λογικοί, όσο και ευνόητοι..

Αυτό σίγουρα δε μας αρέσει, αλλά μη μπορώντας να αντιδράσουμε το αποδεχόμαστε και το βιώνουμε για τα καλά.

Ωραία λοιπόν, έχουμε οικονομική κρίση.. Και που είσαι ακόμη.. Έχουμε όμως και ένα άλλο είδος κρίσης.. Κρίση στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων!!

Έχουμε αρχίσει να βιώνουμε πρωτοφανείς καταστάσεις μίσους και οργής, που καλό θα ήταν να είχε άλλους αποδέκτες…

Μίσους και Οργής όμως για το συνάνθρωπο.. Γιατί φοράς καινούργια παπούτσια; Γιατί δε χρωστάς τη ΔΕΗ; Γιατί έχεις ακριβό κινητό; Γιατί πήγες σινεμά; Γιατί βγήκες για φαγητό; Γιατί χαμογελάς ακόμα; Γιατί δε σε απέλυσαν; Γιατί έχεις θέρμανση στο σπίτι σου; Γιατί; Γιατί; Γιατί;…….

Αυτό που είναι ίσως το μεγαλύτερο κακό που θα φέρει αυτή η Κρίση, είναι ότι ο ένας θα θέλει να βγάλει το μάτι του άλλου γι’ αυτά που έχει ή γι’ αυτά που δεν έχει…

Αγαπημένες φίλες και Αγαπημένοι φίλοι, Συνάνθρωποι.. Δε δημιουργήσαμε εμείς όλο αυτό που γίνεται.. Εμείς είμαστε οι αποδέκτες του. Ας στρέψουμε την οργή μας σε όλα αυτά που μας κρατούν δεμένους. Ίσως κάτι να πρέπει να αλλάξει. Ίσως κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι ετούτη η Χώρα και οι πολίτες της δεν πουλιούνται..

Ίσως πρέπει μέσα από την καταστροφή να ξεπηδήσει η ελπίδα!!! Αυτή που ανήκει σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως μόρφωσης ή κοινωνικής θέσης…

Για κανένα λόγο όμως δεν πρέπει να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου…