Το μεγάλο διακύβευμα των εκλογών

“Και γιατί να ψηφίσουμε εσάς ρε μεγάλε; Τα ίδια δεν είστε με το ΠΑΣΟΚ; Εσείς δεν φτάσατε την Ελλάδα στο σημερινό χάλι;”

Αυτή ήταν μια ερώτηση που δέχθηκα πρόσφατα σε ένα καφενείο χωριού της Αχαϊας από ένα συμπολίτη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “αγανακτισμένος”, για να χρησιμοποιήσω και το σχετικό όρο που έχει πολλή πέραση στις μέρες μας.

Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, όπως τουλάχιστον τα έχει αποτυπώσει στο μυαλό του. Ομολογώ ότι δεν ήταν εύκολο, καθώς τόσο στον συγκεκριμένο συμπολίτη μου όσο και σε πάρα πολλούς άλλους, έχουν φωλιάσει για τα καλά η οργή και η κατανόηση. Το κατανοώ αυτό, αλλά δεν το συμμερίζομαι και ας μου επιτραπεί να σημειώσω ότι οι γενικεύσεις και οι ισοπεδώσεις οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις και αδιέξοδα, τα οποία δεν υπάρχουν στη Δημοκρατία.

Με το ΠΑΣΟΚ αναγκαστήκαμε, υποχρεωθήκαμε τους τελευταίους μήνες να συγκυβερνήσουμε για να αποτρέψουμε την καταστροφή της χώρας, η οποία είχε φτάσει ένα βήμα από το γκρεμό. Αυτό έπρεπε να πράξει η Νέα Δημοκρατία ως κόμμα ευθύνης και αυτό έπραξε αγνοώντας το βαρύτατο πολιτικό κόστος που ήδη καταβάλλει. Βάλαμε ως παράταξη πλάτη για τη σωτηρία της χώρας και ας μην ευθυνόμασταν για το γεγονός ότι η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με τον αφανισμό.

Να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και ας μιλήσουμε ανοικτά. Δεν έφερε η Νέα Δημοκρατία το ΔΝΤ στην Ελλάδα, δεν ευθύνεται για την άνευ όρων παράδοση της χώρας στην τρόικα. Ας αναζητηθούν ευθύνες γι' αυτό στις τελευταίες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά στον Γιώργο Παπανδρέου. Προφανώς, όταν ο ίδιος έλεγε ότι “λεφτά υπάρχουν”, εννοούσε τα λεφτά του ΔΝΤ. Υπάρχει, μήπως, διαφορετική εξήγηση;

Από το ΠΑΣΟΚ μας χωρίζουν πολλά. Έχουμε ριζικά αντίθετη αντίληψη για την οικονομία, για την κοινωνία, για την οικοδόμηση του κράτους, για την πορεία και τον προσανατολισμό της Ελλάδας. Δεν το λέω εγώ, το αποτυπώνουν τα ίδια τα γεγονότα, το έχει καταγράψει η ίδια η ιστορία. Ενδεικτικά να θυμίσω μόνο ότι όταν η Νέα Δημοκρατία πάσχιζε με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή να εντάξει την Ελλάδα στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, το ΠΑΣΟΚ βροντοφώναζε με τις δυνάμεις της Αριστεράς “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”. Και όταν πάλι η Νέα Δημοκρατία επιχείρησε στις αρχές της δεκαετίας του '90 να βάλει τα θεμέλια για την αναμόρφωση της τελευταίας (όπως εξελίχθηκε μετέπειτα) σοβιετικού τύπου οικονομίας στην Ευρώπη, με τις πρώτες μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις, καταπολεμήθηκε άγρια.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ήταν που αποκήρυσσαν μετά βδελυγμίας την ελεύθερη οικονομία και την ίδια ώρα γιγάντωναν με χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις το κράτος, φορτώνοντας τις επόμενες γενιές με ένα υπέρογκο, δυσβάστακτο χρέος και υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτές που επέφεραν μέσα από έναν άκρατο λαϊκισμό τη διάλυση της κρατικής μηχανής, την απαξίωση των θεσμών και την καταρράκωση κάθε έννοιας δικαίου και αξιοκρατίας.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτές που δημιούργησαν την αίσθηση μιας επίπλαστης ευημερίας και την ψευδαίσθηση μιας ευμάρειας που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε στους πολίτες, που στηρίζονταν σε δανεικά, τα οποία όμως δεν ήταν αγύριστα. Και, κυρίως, που κάποια στιγμή θα τελείωναν, όπως κι έγινε, για να φτάσουμε στο σημείο που βρεθήκαμε σήμερα.

Παράλληλα, θυμηθείτε ποιες πολιτικές καταπολεμούσε το ΠΑΣΟΚ επί των ημερών της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και τι έπραξε το ίδιο με τις τραγικές επιπτώσεις που όλοι γνωρίζουμε. Μήπως το ΠΑΣΟΚ σύρθηκε τα τελευταία χρόνια σε πολιτικές που αποκήρυσσε και επιχείρησε να τις εφαρμόσει ως κακέκτυπα, αλλά πλέον ήταν πολύ αργά για τα αδιέξοδα που το ίδιο δημιούργησε;

Ναι, στη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή έγιναν λάθη, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν σε καμία περίπτωση με την καταστροφική πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ, που παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας στην τρόικα με το πρώτο μνημόνιο, η πολιτική του οποίου έφερε αναπόφευκτα το δεύτερο, να εμφανίζεται σήμερα ως τιμητής. Και είναι απολύτως ειρωνικό ο αρχιτέκτονας των μνημονίων, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, να παρουσιάζεται ως ο εγγυητής του μέλλοντος.

Αρχή άνδρα δείκνυσι!

Σήμερα, και καθώς βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν, η Νέα Δημοκρατία ζητά στις εκλογές της 6ης Μαϊου μια ξεκάθαρη λαϊκή εντολή ώστε με λυμένα τα χέρια ο Αντώνης Σαμαράς ως πρωθυπουργός να ξαναδώσει στις Ελληνίδες και στους Έλληνες τη χαμένη τους αξιοπρέπεια, της χαμένη τους εθνική υπερηφάνεια, τη χαμένη τους πατρίδα. Για να ξαναβρούμε την Ελλάδα που δεν θα διώχνει τα παιδιά της, που θα δώσει στις επόμενες γενιές το μέλλον που τους αξίζει.

Μπορεί λεφτά για την ώρα να μην υπάρχουν, ωστόσο υπάρχουν πολιτικές που μπορούν να οδηγήσουν στην πολυπόθητη ανάπτυξη και στην εξοικονόμηση πόρων μέσα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της κρατικής σπατάλης, η οποία παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες εξακολουθεί να υφίσταται.

Η Νέα Δημοκρατία και θέλει και μπορεί. Ως παράταξη των μεγάλων ιστορικών επιλογών έχει πλήρη συναίσθηση της ευθύνης της και της υποχρέωσης της να οδηγήσει με ένα συγκροτημένο πρόγραμμα στην αναγέννηση της Ελλάδας.

Ακριβώς γι' αυτό επιβάλλεται αυτή τη στιγμή μια ισχυρή κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας με μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και όχι εύθραυστες συνεργασίες κομμάτων, που θα συμβάλουν στην παράταση και διεύρυνση της πρωτοφανούς κρίσης που βιώνουμε.

Επομένως, στις εκλογές της 6ης Μαϊου τίθεται επιτακτικά ένα δραματικό δίλημμα: Ξεκάθαρη λαϊκή εντολή για μια ισχυρή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην ανόρθωση ή παρατεταμένη σύγχυση και εν τέλει μια ακυβερνησία καταστροφική για τον τόπο; Οι πολίτες μπορούν να κρίνουν.