Ο μνημονιακός δρόμος προς το σοσιαλισμό

Στη συζήτηση στη Βουλή για την κύρωση της σύμβασης με αντικείμενο την ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού, την κυβερνητική επιχειρηματολογία, μεταξύ άλλων ανέπτυξε ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς.

Από την ομιλία του αποσπώ μια φράση:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει εκ γενετής για μία έννοια που λέγεται δημοκρατικός δρόμος προς το σοσιαλισμό που είναι μακρύς, όχι στιγμιαίος δρόμος, με υποχωρήσεις συμβιβασμούς νίκες και ήττες» ανέφερε ο υπουργός για να προσθέσει σε άλλο σημείο «είναι σταθερές οι αξίες σε αυτό το δρόμο άρα όταν σε αυτό το δρόμο βρισκόμαστε μπροστά σε υπέρτερους συσχετισμούς που μας αναγκάζουν να υποστούμε μία αναγνωρισμένη ήττα δεν σημαίνει ότι μετά την ήττα λέμε άλλα από αυτά που λέγαμε πριν. Λέμε κάτι που αναγνωρίζει το γεγονός μιας ήττας ότι πρέπει να προσαρμοστούμε να κάνουμε το συμβιβασμό που απαιτεί η ήττα για να συνεχίσουμε τον αγώνα».

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο Μπαλτάς είναι ένας κυνικός της εξουσίας που κοροϊδεύει τους πάντες φάτσα-κάρτα. Επομένως απομένει μια και μόνο εκδοχή. Πιστεύει στ’ αλήθεια ότι στη χώρα έχει ξεκινήσει η οικοδόμηση του σοσιαλισμού με το δημοκρατικό δρόμο.

Για την ιστορία του πράγματος ας θυμίσουμε ότι ο δημοκρατικός δρόμος προς το σοσιαλισμό ήταν μια επινόηση των ευρωκομμουνιστών της δεκαετίας του 1970, που με τον τρόπο αυτόν θέλησαν να λάβουν αποστάσεις από τα αυταρχικά και αγρίως κατασταλτικά καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, με πρώτη και καλύτερη τη μακαρίτισσα τη Σοβιετική Ένωση. Αυτό το πολιτικό ρεύμα αποδείχθηκε βραχύβιο και η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989, το παρέδωσε στη λήθη, αφού τόσο οι ανανεωτικοί όσο και οι δογματικοί κομμουνιστές πέρασαν στο περιθώριο της ιστορίας.

Φαίνεται όμως ότι το φαινόμενο επέζησε στα μυαλά και στις καρδιές μερικών ανθρώπων, όπως ο υπουργός Μπαλτάς. Που παρέμεινε καθηλωμένος στους προβληματισμούς της νιότης του αρνούμενος να στοχαστεί και να συμπεράνει πάνω στη φύση της κατάρρευσης του 1989. Κι έτσι φοράει στην τρέχουσα πραγματικότητα το κακορίζικο κοστουμάκι του ευρωκομμουνισμού και ισχυρίζεται, το Σεπτέμβριο του 2016, ότι στη χώρα έχει αρχίσει η οικοδόμηση του σοσιαλισμού και πως απλώς όλα όσα συμβαίνουν, από τη σύμβαση για το Ελληνικό, μέχρι τη μείωση των συντάξεων και τους Καλογρίτσες, δεν είναι παρά ήττες ενώπιον υπέρτερων συσχετισμών, ενώ κατά τα λοιπά η πορεία της Ελλάδας προς το σοσιαλισμό συνεχίζεται.

Ας το προσέξει λίγο ο υπουργός. Ξέρουμε ότι αυτές οι ιδεοληψίες υποκρύπτουν ψυχαναγκασμούς, νευρώσεις και καταθλίψεις.

Κι ας προσέξουμε κι όλοι εμείς όταν ψηφίζουμε. Εκτός κι αν στα’ αλήθεια πιστεύουμε ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα είναι ο μνημονιακός δρόμος προς το σοσιαλισμό.