Σε κλίμα βαθιάς οδύνης η κηδεία του Χρήστου Δημόπουλου- Ο συγκινητικός αποχαιρετισμός των φίλων στον "αθεράπευτα ονειροπόλο, τον ακατανόητα αισιόδοξο"

Εκατοντάδες φίλοι έσπευσαν στον Ναό των Αγγέλων στο Ά Δημοτικό Κοιμητήριο της Πάτρας για να αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο τους Χρήστο Δημόπουλο που έφυγε ξαφνικά απο τη ζωή σκορπίζοντας απέραντη θλίψη σε όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, να  μοιραστούν μαζί του σκέψεις, προβληματισμούς και αγωνίες, αλλά και να απολαύσουν την ευεργεσία της φιλίας του.

Στην νεκρώσιμο ακολουθία χοροστάτησε ο πατήρ Νικόλαος Σκιαδαρέσης.

Το τελευταίο αντίο μεταξύ άλλων έσπευσαν να πουν στον Χρήστο Δημόπουλο: ο Περιφερειάρχης Απόστολος Κστσιφάρας, ο αντιπεριφερειάρχης Αχαϊας Γρηγόρης Αλεξόπουλος, ο περιφερειακός σύμβουλος Κώστας Καρπέτας,  ο Δήμαρχος Ερυμάνθου Θάνος Καρπής, οι πρώην Δήμαρχοι Πατρέων Ανδρέας Καράβολας και  Ανδρέας Φούρας, οι πρώην Νομάρχες Αχαϊας Δημήτρης Κατσικόπουλος και Στάθης Σερέτης, ο δημοτικός σύμβουλος και πρώην Δήμαρχος Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, ο πρώην Δήμαρχος Συμπολιτείας Μόβρης Δημήτρης Καλογερόπουλος, οι δημοτικοί σύμβουλοι και επικεφαλής παρατάξεων Βίβιαν Σαμούρη και Χρήστος Πατούχας, οι πρώην βουλευτές Κώστας Σπηλιόπουλος, Θανάσης Νταβλούρος,  Δημήτρης Σκαμνάκης και  Δημήτρης Γεωργόπουλος, τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Ραμπαβίλας, Μιχάλης Φούρας, Τάκης Μαράτος, Μιχάλης Κίτρου και Γιώργος Ζαφειρόπουλος, οι πρώην αντιδήμαρχοι Γιώργος Λάζαρης, Νίκος Κουρεμένος και  'Αγγελος Γιαννακόπουλος, ο Βασίλης Μανωλόπουλος, οι επιχειρηματίες Νίκος Δούρος, Θεόδωρος Δούρος και Γιάννης Γεωργιόπουλος, το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Αγγέλα Τριανταφύλλου, ο πρώην Πρόεδρος τη Ομοσπονδίας Γυμναστικής Δημήτρης Δημητρόπουλος, ο Πρόεδρος του ΤΕΑΣ Θανάσης Μπαμπανέβας, ο πρώην δημοτικός σύμβουλος Αλέξης Σκαρμέας, η πρώην βουλευτής Μαρία Θωμά, ο Φώτης Παπαβασιλόπουλος Πρόεδρος του "Ολύμπιον" κ.α.

Μήνυμα απέστειλε ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος με τον οποίο τον συνέδεε στενή σχέση.

Ο αποχαιρετισμός των φίλων του

Ο Περικλής Νασόπουλος διάβασε τον αποχαιρετισμό που έγραψαν οι επιστήθιοι φίλοι του Γιώργος Μάρκου και Νάσος Νασόπουλος, εξ ονόματος όλων των φίλων του Χρήστου Δημόπουλου:

"Είμαι από τους μικρότερους της μεγάλης σου παρέας και οι φίλοι σου ανέθεσαν σε μένα να διαβάσω τον τελευταίο αποχαιρετισμό που έγραψαν για σένα ο Γιώργος και ο Νάσος, που σ΄αγάπησαν πολύ και εσύ αυτούς ακόμη περισσότερο, φίλε Χρήστο, καθώς από μικρός που ήμουν μου απαγόρευες να σε αποκαλώ κύριε Χρήστο:

Το μακρινό 1983 σε γνωρίσαμε και δεθήκαμε μαζί σου με μία φιλία αραγή και αδιατάρακτη που ούτε το χθεσινό φευγιό σου μπορεί να την ενοχλήσει.

Περίεργο αλλά αληθινό.

Όσοι σε γνώρισαν ξέρουν πολύ καλά ότι η φιλία για σένα ήταν δεσμός ίδιος και ισχυρότερος από αυτόν του αίματος που σε ένωνε με τα δύο αγαπημένα σου αδέρφια.

Το τρυφερό «φίλε καλέ» που μας αποκαλούσες ήταν για σένα επίκληση και σπονδή σε ιερό ανθρώπινο δεσμό.

Ήταν τύχη και τιμή για εμάς που μας κατάταξες στους φίλους σου και μας αντιμετώπισες σε όλη τη θορυβώδη ζωή σου σαν τέτοιους.

Είμαστε τυχεροί που γνωρίσαμε από κοντά την παθιασμένη σου σχέση με την πολιτική την εποχή του ΠΑΣΟΚ των οραμάτων και των ελπίδων.

Γιατί ήταν ένα πάθος τίμιο, ανιδιοτελές και ασυγκράτητο. Αλλά το ίδιο χείμαρρος ορμητικός ήσουν και σε όλες τις καθημερινές ανθρώπινες συμπεριφορές .

Το ίδιο σπάταλος και ασυγκράτητος υπήρξες και με τα πάθη σου. Όλες τις ζημιές όμως που έπαθες από αυτά τις αναγνώρισες με ντομπροσύνη και αντρίκια ειλικρίνεια. Και αν τα πάθη σου αυτά ενόχλησαν κάποιους άλλους η συγγνώμη σου ήταν πάντα αυθόρμητη και εσώψυχη.

Είναι από τις φορές που κανείς όχι μόνον εύχεται, αλλά θέλει όσο τίποτε άλλο, η ζωή να συνεχίζεται εκεί ψηλά. Για να ξανασυναντηθούμε, φίλε.

Για να ξανασμίξει η παρέα και να ξαναρχίσουν τα πειράγματα μεταξύ μας. Αυτά τα πειράγματα που ήταν η πιο ισχυρή συγκολλητική ουσία της αδελφικής μας σχέσης.

Για να σε ξαναδούμε να θυμώνεις, να εκρήγνυσαι και μέσα σε λίγα λεπτά, να μας προσφέρεις απλόχερα την αγάπη σου.

Μακάρι η ζωή να συνεχίζεται, και τώρα να ξαναβλέπεις τον πατέρα σου που στερήθηκες από νεαρό παιδί και να έχεις πνιγεί στην αγκαλιά της κυρα-Μαρίας, της μάνας, όπως την έλεγες, που τόσο αγάπησες και σε αγάπησε. Και να σας έχει στρώσει τραπέζι η κυρα-Μαρία και να τα λες με όλους τους κοινούς αγαπημένους μας που έφυγαν νωρίτερα από σένα.

Ήσασταν διαφορετικοί χαρακτήρες, αλλά ο Πράχτορας, ο Τάκης κι εσύ είχατε κάτι κοινό: Δεν χωράγατε σε συμβατικά καλούπια. Κινηθήκατε αρκετές φορές, πέρα από τα συμβατικά όρια, κυνηγώντας τις χαρές και την ομορφιά της ζωής.

Τόσο ξαφνικά και σύντομα κόπηκε το νήμα και της δικής σου ζωής, φίλε. Έφυγες για το μεγάλο ταξίδι αφήνοντας απαρηγόρητους, τις κόρες σου που λάτρευες, την Μάρα και την Νικολέτα, τους γαμπρούς και τα εγγόνια σου, την σύντροφό σου την Φραντζέσκα που στα χέρια της άφησες την τελευταία σου πνοή, τα αδέλφια σου, τον Μάκη και την Βούλα.

Λάτρευες κυριολεκτικά τα δυο σου κορίτσια από την γέννηση τους μέχρι τώρα που σού είχαν δώσει αντίδωρο στην αγάπη σου τα τέσσερα εγγονάκια σου. Ποτέ κανένας διαζευγμένος πατέρας δεν έδωσε τόση φροντίδα και αγάπη στο μεγάλωμα των παιδιών του όσο εσύ.

Και όλους εμάς, τους φίλους τους καλούς, όπως μας αποκαλούσες. Είμαστε σήμερα όλοι εδώ, σε ένα ραντεβού που βιάστηκες να μας δώσεις, εσύ που σχεδόν πάντα μάς έστηνες στα ραντεβού μας. Και βρήκες να βιαστείς σ’ αυτό, στο πιο επώδυνο, σ’ αυτό που κανείς μας δεν ήθελε να έλθει.

Είμαστε όλοι εδώ, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί. Ανάμεσά μας και πολλοί που στήριξες, που βοήθησες απλόχερα, χωρίς να ζητήσεις ποτέ το παραμικρό αντάλλαγμα.

Είμαστε εδώ και δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι σήμερα σου λέμε αντίο. Ότι χάνουμε από κοντά μας τον φίλο τον καλό, τον αθεράπευτα ονειροπόλο, τον ακατανόητα αισιόδοξο ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, τον εκρηκτικό χαρακτήρα που γνωρίσαμε εκεί στις αρχές της νιότης μας και ρουφήξαμε μαζί του κάθε γουλιά του πάθους του για όσα πίστευε και ονειρευόταν.

Δύσκολα θα βρούμε άλλον, να παθιάζεται τόσο έντονα. Από τα παιδιά του, έως το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που αγάπησε και υπηρέτησε πιστά όχι μόνον στις περιόδους της παντοδυναμίας, αλλά και στα πέτρινα χρόνια. Μακάρι να συνεχίζεται εκεί πάνω η ζωή και να σαι τώρα μαζί με τον Γιώργο Γεννηματά, που κι αυτόν τόσο αγάπησες και τόσο σε αγάπησε.

Άραγε, υπήρξε άνθρωπος που να σε γνώρισε πραγματικά και να μην σε αγάπησε; Δεν λέμε για αυτούς, τους εύκολους τιμητές που συνήθως κρίνουν χωρίς να γνωρίζουν. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι. Αλλά υπάρχουν και οι πολλοί που διαβάζουν τους συνανθρώπους τους, στην ψυχή, στην καρδιά. Όλους αυτούς τους κέρδισες φίλε.

Και βρίσκονται σήμερα μαζί μας, απαρηγόρητοι. Είναι εδώ και δεν μπορούν να κρατήσουν τα δάκρυα. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι δεν θα σε ξανασυναντήσουν να τους κεράσεις έστω ένα καφέ. Γιατί αυτό το χούι δεν το ‘κοψες ποτέ: ήθελες πάντα εσύ να κερνάς. Δηλωτικό της υπερηφάνειας σου, αλλά και του πλεονάσματος που διέθετες για προσφορά.

Φίλε καλέ, συγχώρεσέ μας, αν κάποτε σε στενοχωρήσαμε.

Στη μνήμη και στην καρδιά μας θα είσαι πάντα ο φίλος ο καλός, ο φίλος ο αγαπημένος.

Και είθε να βρεις στον ουρανό, όσα ονειρεύτηκες και πεθύμησες και δεν μπόρεσες να ζήσεις εδώ.

Χρηστάκη, φίλε μας καλέ, καλό ταξίδι.

Όπου και να βρεθείς το ξέρουμε καλά ότι αν θελήσεις να γελάσεις θα βάλεις να δεις τους «εντιμότατους φίλους μου» ή ίσως για χιλιοστή φορά θα θελήσεις να δεις τον Αλ Πατσίνο στο «Άρωμα Γυναίκας».

Θα πιεις ένα Τζον, όχι Τζακ, Ντάνιελες, θα φιλήσεις την κυρά-Μαρία, την Σία, τον Πράχτορα και τον Τάκη και θα χαμογελάσεις τρυφερά στον «Θανάση τον κομμώτρια». Ξέρεις εσύ.

Στο καλό, φίλε καλέ".

Ῥομαντικὸς επίλογος (Παραφράζοντας τον ποιητή Ν. Καρούζο)