Ο νόμιμος παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο

Πρόσφατα διάβασα πως σε ελέγχους που έγιναν η "υπηρεσία"  επέβαλε πρόστιμο 500 ευρώ σε κατάστημα εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν εβρέθηκε  κυτίο παραπόνων. Δύσκολος ο σχολιασμός της είδησης καθώς είναι σαφές πως όταν δεν ακολουθούνται τα απαιτούμενα τότε "πίπτει ράβδος", όπως μου έλεγε μικρό ο πατέρας μου.

Όμως, σε αυτό το σημείο έγκειται ο στρεβλός τρόπος με τον οποίο δομήθηκαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στην χώρα μας. Μηχανισμοί που πρωτίστως πρέπει να έχουν αποτρεπτικό ρόλο με προληπτικούς ελέγχους. Στόχος δεν πρέπει να είναι να "πιάσεις" τον πολίτη ή τον επαγγελματία να παρανομεί. Στόχος πρέπει να είναι να τον οδηγήσεις στον να αντιληφθεί πως δεν πρέπει να παρανομεί ή να παραβαίνει τους κανονισμούς. Το πώς συντάσσονται οι κανονισμοί ή κυρίως οι ...νόμοι είναι μία άλλη υπόθεση βέβαια. Μπορεί η παράβαση στην προκειμένη περίπτωση να υπάρχει.

Όμω,ς στην πραγματικότητα τι κέρδισε η ελεγκτική υπηρεσία που επέβαλλε το πρόστιμο. Μάλλον μόνον 500ευρώ ενώ θα μπορούσε να είχε κερδίσει κυρίως την οριοθέτηση ενός πλαισίου συνεπούς λειτουργίας από τους περισσότερους επαγγελματίες εάν λειτουργούσε με παιδευτική και όχι με τιμωρητική συνέπεια.

Αν θέλουμε λοιπόν ο πολίτης και ο επαγγελματίες να σέβεται κάθε λεπτομέρεια των υποχρεώσεών του θα πρέπει οι φορείς να αλλάξουν τακτική όσον αφορά τις παραλήψεις εκείνες που δεν επιβαρύνουν κανέναν. Τι νόημα θα είχε άλλωστε η ύπαρξη "κυτίου παραπόνων" αν σε ενδεχόμενο παράπονο ο επαγγελματίες άφηνε το κυτίο αδειάζοντας το παράπονο. Με τέτοια μορφής πρόστιμα όμως -χωρίς προηγούμενη προειδοποίηση- προκαλείται η αντίδραση και ας μην είναι σωστή. Λίγο λιγότερο παραλογισμό λοιπόν σε ένα περιβάλλον που δεν έχει ...περίσσεια λογική.