Υπόθεση Μανωλάδας: "Tο κείμενο του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών όχι μόνο δεν με εκφράζει, αλλά με θλίβει και με εξοργίζει"

Έκπληκτος  διάβασα στον Τύπο την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου της Πάτρας σχετικά με την ετυμηγορία του Δικαστηρίου στην υπόθεση της «Μανωλάδας». Σαν μέλος από πολλά χρόνια του Δικηγορικού Συλλόγου της Πάτρας θέλω να δηλώσω δημόσια ότι το κείμενο αυτό όχι μόνο δεν με εκφράζει αλλά με θλίβει και με εξοργίζει.

Κατ’ αρχήν είναι απίστευτα φλύαρο σε κοινότυπες επαναλήψεις συνταγματικών επιταγών περί «Δικαστικής Ανεξαρτησίας». Μέσα στον ποταμό των όρκων του  προς το αδιάβλητο της συνείδησης των Δικαστών κάπου το κείμενο θυμάται ότι φυσικά υπάρχει «δικαίωμα άσκησης κριτικής  σε κάθε δικαστική απόφαση» και ότι ο Κώδικας Περί Δικηγόρων ζητά από τα μέλη του «άσκηση παρεμβάσεων ενώπιον Δικαστηρίου και κάθε αρχής, για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος.».

Το Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου της Πάτρας διέρχεται «εν σιωπή» την αθώωση των δύο κατηγορουμένων για το κακούργημα της εμπορίας ανθρώπων. Προφανώς από ευαισθησία για να μην διαπράξει και αυτό το ατόπημα όσων έκριναν την απόφαση «χωρίς μάλιστα να γνωρίζουν καν τα πραγματικά στοιχεία της εν λόγω υπόθεσης».

Σέβομαι την ευαισθησία των συναδέλφων.

Οι δύο άλλοι κατηγορούμενοι όμως κατεδικάστηκαν σε ποινές 14 ετών και 7 μηνών ο ένας και 8 ετών και 7 μηνών ο άλλος για τα κυνηγητικά σκάγια που γέμισαν τα κορμιά  δεκάδων Πακιστανών εργατών. Οι Δικαστές που τους έκριναν παρ’ όλα αυτά αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να πάνε στη φυλακή μέχρι να εκδικασθεί η έφεσή τους.

Έκριναν ότι τα «συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης τους» (Άρθρο 497 παρ. 8 Κ.Π.Δ. ) δηλαδή οι πυροβολισμοί σε ευθεία βολή ενώπιον πλήθους μεταναστών ήταν τέτοια  που οι βαρειές ποινές που τους επεβλήθησαν αντί για τις φυλακές έπρεπε να τους οδηγήσουν στα σπίτια τους.

Σιωπή και στο σημείο αυτό από το Δ.Σ. του Συλλόγου μας αντίθετα από την πολύ «ηχηρή» απαίτηση της κας Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου να της σταλεί άμεσα η αθωωτική απόφαση για να ελέγξει το σκεπτικό της.

Η ευαισθησία των συναδέλφων  φαίνεται  ότι τους εμπόδισε να θυμηθούν όσα έγραψε περί γενικής και ειδικής  πρόληψης της ποινής ο μεγάλος Ιταλός  Ποινικολόγος  Τσέζαρε Μπεκαρία στο κλασικό έργο του «Περί εγκλημάτων και ποινών».

Κρίμα.

Γεώργιος Β. Μάρκου

Δικηγόρος.