Ντέπυ Μαλλιώρη: Ο καρκίνος ήταν και είναι ένα πολύτιμο σχολείο

Tη δική της βιωματική εμπειρία περιγράφει η Αντιπρόεδρος και Εκπαιδευμένη Εθελόντρια του Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού Άλμα Ζωής Ν. Αχαϊας, Ντέπυ Μαλλιώρη.

"Στην οικογένειά μου ο καρκίνος του μαστού ήταν γνώριμος…

Είχαν ασθενήσει από αυτόν αρκετά μέλη της πατρικής μου οικογένειας.

Έτσι από την ηλικία των 18 ετών έκανα τακτικούς ελέγχους. Τόσο ψηλάφηση, όσο και υπερήχους.

Στα 32 μου, μετά από μια τακτική ψηλάφηση, διαπίστωσα μια αλλαγή στον αριστερό μαστό. Έκανα υπέρηχο, ωστόσο από λάθος διάγνωση του ακτινοδιαγνώστη, την οποία επανέλαβε και μετά από δεύτερο υπερηχογραφικό έλεγχο, δεν επισκέφτηκα εξειδικευμένο γιατρό για περαιτέρω έλεγχο. Τεράστιο λάθος…! Ωστόσο, επειδή εξακολουθούσα να ψηλαφίζω το εύρημα, και επειδή πια διαισθανόμουν αυτό που θα ακολουθούσε, ευτυχώς απευθύνθηκα σε χειρουργό μαστού, που επιβεβαίωσε τους φόβους μου.

Δυστυχώς είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος…!

Η δύναμή μου, από την πρώτη στιγμή της διάγνωσης, μέχρι την ολοκλήρωση των θεραπειών, ήταν το παιδί μου. Τα μάτια του ήταν η δύναμή μου. Ακόμα και τις πιο σκοτεινές μέρες, ένα βλέμμα του, ήταν ικανό να μου δώσει όλο το φως το χρειαζόμουν….

Νιώθω ευλογημένη γιατί στην διαδρομή αυτή ένοιωσα τη φροντίδα, το νοιάξιμο και την αγάπη από πολλούς ανθρώπους.

Πρωτίστως από τον σύντροφο της ζωής μου, που υπήρξε πάντα δίπλα μου, σε κάθε διάγνωση, σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάθε βήμα από τότε μέχρι και σήμερα, 22 σχεδόν χρόνια…

Η αδερφή μου πάντα εκεί, σε κάθε ανάγκη, σε κάθε πόνο… χωρίς πολλά λόγια, αλλά με ουσία…!

Ο πατέρας μου, ακοίμητος φρουρός της ψυχικής μου δύναμης και ισορροπίας.

Οι συγγενείς και φίλοι μου, που ήταν εκεί…, στο πλευρό μου κάθε στιγμή! στο νοσοκομείο, έξω από το χειρουργείο, στο σπίτι, στα εύκολα και στα δύσκολα…!  και ευτυχώς ήταν πολλοί…! Νιώθω ευγνώμων που είναι στη ζωή μου.

Οι γιατροί και οι νοσηλευτές που βρέθηκαν στον δρόμο μου ήταν η μεγαλύτερη ευλογία…! Χάρη σε αυτούς είμαι εδώ,  χάρη στο ενδιαφέρον και την δική τους επιστημονική επάρκεια, αλλά κυρίως ανθρωπιά, βρίσκομαι εδώ μετά από 21 χρόνια…! Μου χάρισαν 21 πολύτιμα χρόνια ζωής! Έγιναν οι ήρωές μου, οι δικοί μου άνθρωποι. Αξίζει να πω ότι ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΙ…! Με αγκάλιασαν, με νοιάστηκαν, με πρόσεξαν, με κατάλαβαν….!

Οι αδερφές καρδιάς που απόκτησα στην ζεστή αγκαλιά του συλλόγου «Αλμα Ζωής». Και είναι πολλές…!

Συνολικά νιώθω ότι ο καρκίνος μου έδειξε πόσο τυχερή είμαι…! Πήρα πολλή αγάπη!

Ο καρκίνος ήταν και είναι ένα πολύτιμο σχολείο!

Με έμαθε να παλεύω με τον πόνο, με τον φόβο, με την ανυμπόρια. Με έμαθε να προσπαθώ, ακόμα και όταν αυτό φαίνεται μάταιο…! Με έμαθε να ζω τη στιγμή, να μην κάνω μακρόπνοα σχέδια, να προσπαθώ την κάθε μου μέρα να τη ζω όμορφα και δημιουργικά. Μου έμαθε την πραγματική έννοια των λέξεων, αγάπη, φροντίδα, αλληλεγγύη, φιλία.

Η διαδρομή ήταν ένα σχολείο πίστης, αγάπης και αλληλεγγύης. Κάθε μέρα θέλω να επιστρέφω έστω και λίγη από την αγάπη και την φροντίδα που πήρα…! Ελπίζω να μπορώ να το κάνω και να είμαι αντάξια του δώρου που μου χάρισε η ζωή, και η δύσκολη πορεία που χρειάστηκε να ακολουθήσω.

Θέλω να πω σε κάθε γυναίκα που διστάζει να κάνει τακτικούς ελέγχους, ότι η σωστή και έγκαιρη διάγνωση είναι το όπλο τους για ίαση από τον καρκίνο του μαστού.

Ο φόβος σε οποιαδήποτε μορφή του ακινητοποιεί τον άνθρωπο. Σίγουρα ο φόβος μιας ασθένειας όπως ο καρκίνος, τον άνθρωπο τον τρομάζει.

Ωστόσο, η αλήθεια, και η γνώση οποιουδήποτε προβλήματος είναι ο δρόμος για τη λύση του. Για τον καρκίνο είναι ο μόνος δρόμος…! Και όσο πιο γρήγορα μάθουμε αυτή την αλήθεια, τόσο πιο εύκολα θα τον αντιμετωπίσουμε.

Οι γυναίκες που έχουμε νοσήσει,  είμαστε δίπλα σας. Αν φοβάστε να μιλήσετε οπουδήποτε αλλού, μιλήστε σε μας. Μη διστάσετε. Όλα τα μέλη του συλλόγου Αλμα Ζωής είμαστε γυναίκες που έχουμε νοσήσει από καρκίνο του μαστού. Ξέρουμε πως νιώθετε…!"

YΥπενθυμίζεται ότι την Κυριακή 19 Οκτωβρίου στην Πάτρα θα πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη δράση "Pink the City".

H φετινή πορεία θα έχει σημείο εκκίνησης την πλατεία Γεωργίου.