Ο δρόμος της Αθανασίας

Στο άκουσμα και στην ανάγνωση της είδησης ότι μια υποψήφια των Πανελλαδικών Εξετάσεων κατάφερε να συγκεντρώσει 23.460 μόρια, εύλογα γεννάται το ερώτημα: μα είναι δυνατόν να έγραψε πάνω από «20»; Φυσικά η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και το ερώτημα, αφού για να επιτύχει η συγκεκριμένη υποψήφια στο Μεταφραστικό Κέρκυρας η δοκιμασία των εισιτηρίων εξετάσεων περιλάμβανε και ειδικά μαθήματα, γι’ αυτό και το τελικό αποτέλεσμα μας δίνει αυτό τον μεγάλο αριθμό μορίων.

Από την άλλη όμως πλευρά η επιτυχία παραμένει μεγάλη, αφού και χωρίς ειδικά μαθήματα η Αθανασία θα μπορούσε να εισαχθεί σε όποια σχολή, από αυτές με τις υψηλότερες βάσεις, επιθυμούσε. Άρα, η περίπτωση της επαναθέτει ένα άλλο ερώτημα, το πιο κοινότοπο και «προαιώνιο» που εκστομίζει ή ψελλίζει κάθε χρόνο κάθε ενδιαφερόμενος υποψήφιος ή γονιός: πώς τα κατάφερε;

Η απάντηση είναι και απλή και σύνθετη, όπως οι απαντήσεις που προσπαθούμε να δώσουμε όλοι στην καθημερινότητά μας για να επιτύχουμε τους άμεσους και μακροπρόθεσμους στόχους μας. Απλή γιατί εδράζεται σε βασικές αρχές και σύνθετη γιατί πρέπει να ξεδιαλύνουμε τη θολούρα που δημιουργούν οι «σειρήνες» και οι «αγοραίοι» τρόποι προώθησης του εκπαιδευτικού «προϊόντος», σε μια εποχή που «όλα τα σκιάζει η εικόνα και τα πλακώνει η οθόνη».

Πάμε λοιπόν να δούμε την επιτυχημένη ιστορία, το success story -πραγματικό αυτό, όχι fake- της Αθανασίας.

H Αθανασία, από μικρή ηλικία έμαθε, ασύνειδα στην αρχή και συνειδητά στην πορεία, ότι μέχρι να τελειώσει την εγκύκλια εκπαίδευσή της αποτελούσε τον βασικό πόλο του τρίπολου μαθήτρια – οικογένεια (δικοί της άνθρωποι) – εκπαιδευτικοί. Κατάλαβε δηλαδή ότι θα πρέπει να είναι η ίδια πρωταγωνίστρια στο έργο της ζωής της με τη στήριξη των γονιών και κηδεμόνων της και με καλούς «προπονητές», τους δασκάλους της, που όπως συμβαίνει και με τους μεγάλους αθλητές, ξεκινάνε με αυτούς, στο σχολειό,  που τους μαθαίνουν τα πρώτα και βασικά και μετά επιλέγουν τους πιο ειδικούς και εξειδικευμένους για τα «μεγάλα ρεκόρ».

Η Αθανασία, ένα παιδί της κρίσης και της πανδημίας, που όπως και όλα τα παιδιά της γενιάς της είδε τις παιδικές βεβαιότητές της και αυτές του εγγύτερου και συνολικού περιβάλλοντος της να αλλάζουν, κατάφερε να επιτύχει τον υψηλότερο στόχο της γιατί έμεινε σταθερή στις επιλογές της. Αντιστάθηκε στη μόδα της εικονικής πραγματικότητας και εμπιστεύτηκε τις σταθερές που είχε μέσα της και δίπλα της, δηλαδή τις δυνάμεις της και τα όνειρά της, καθώς και τους ανθρώπους της, τους συγγενείς, τους φίλους και τους δασκάλους που επέλεξε, τους καθηγητές τhς από τα φροντιστήρια ΟΡΑΜΑ

Η Αθανασία σε αυτή την κατά πολύ μοναχική πορεία προς τις Πανελλαδικές Εξετάσεις δεν δίστασε να αμφισβητήσει, να ρωτήσει και δεν φοβήθηκε να γελάσει ή να κλάψει μήπως τάχα και εκτεθεί… γιατί ήξερε ότι στο σπίτι, στην παρέα της και στα φροντιστήρια ΟΡΑΜΑ είχε ανθρώπους να την ακούσουν, οι οποίοι λόγω της εμπειρίας τους ξέρουν καλά να συνδυάζουν την πειθαρχία και την αφοσίωση στον στόχο με την ανθρωπιά, τη συγκατάβαση και την αρμόζουσα στον ρόλο τους στήριξη

Η Αθανασία , εν τέλει, έφτιαξε τον «δικό της» κόσμο, που στην περίπτωσή της και εκ του άριστου αποτελέσματος, ήταν και πραγματικός και απόλυτα λειτουργικός. Ένας κόσμος προσαρμοσμένος στα δικά της μέτρα για τις ανάγκες των Πανελλαδικών Εξετάσεων που έχει χτιστεί δεκαετίες τώρα πάνω σε θεμελιώδεις αξίες που ανταποκρίνονται στις προκλήσεις της κάθε εποχής και προσφέρουν ένα χειροπιαστό ΟΡΑΜΑ…

Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της Αθανασίας Βελωνά αλλά και πολλών άλλων νέων και ταλαντούχων παιδιών, φοιτητών πλέον, της Ιωάννας, της Μαρίας, του Κλοντ, της Κωνσταντίνας, του Αντώνη, της Αλίκης, του Σπύρου, του Κωνσταντίνου, του Παναγιώτη, της Κωνσταντίνας, της Βασιλικής…