Γιάννης Ιωαννίδης: Ο ξανθός αρχάγγελος του μπάσκετ

Έμεινα στο ίδιο ξενοδοχείο με τον Γιάννη Ιωαννίδη το λάθος τριήμερο: όταν ο Ολυμπιακός, ο δικός του, πλασμένος από το μηδέν με πηλό και ευτελή υλικά Ολυμπιακός, σκόνταψε στο τελευταίο εμπόδιο πριν το θαύμα.
Οι «ερυθρόλευκοι» ταξίδεψαν στη Γαλλία με προβάδισμα έναντι της μετέπειτα πρωταθλήτριας Λιμόζ (1-0, με νίκη στην Πάτρα, αφού το ΣΕΦ ήταν κλειδαμπαρωμένο λόγω εκτρόπων) και χρειάζονταν ένα διπλό για να κλέψουν το εισιτήριο μέσα από την τσέπη του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.Ναι, ο ίδιος Ολυμπιακός που την τελευταία προ Ιωαννίδη χρονιά τερμάτισε 8ος στο εγχώριο πρωτάθλημα της Α1. Έκτοτε, είχαν μεσολαβήσει μόλις 20 μήνες. Αλλά στον κόσμο του Ιωαννίδη, δύο χρόνια είναι αρκετά για εκτόξευση από το ημίφως στο φως.
Toν Άρη τον κληρονόμησε ως αμούστακος προπονητής 8ο και παρακατιανό το 1978 και τον έκανε πρωταθλητή μέσα σ'ένα χρόνο, προτού ακόμη ακουστεί στη Θεσσαλονίκη το όνομα «Γκάλης». Την ΑΕΚ την παρέλαβε 10η το 1996, κάτω από το Σπόρτιγκ και τον Απόλλωνα και ισόβαθμη με τον Παπάγο, και την οδήγησε στον ευρωπαϊκό τελικό του 1998. Ο Ολυμπιακός της δεκαετίας του '90 ήταν το μεσιανό από τα τρία θαύματα του Γιάννη Ιωαννίδη.
Την παραμονή του πρώτου από τους δυο αγώνες της Γαλλίας, ο «ξανθός» ήταν κεφάτος και μιλούσε μέχρι αργά το βράδυ, στο γνώριμο πηγαδάκι με Σαλονίκη, Σάρρα και λοιπούς αυλικούς, που φυσικά δεν πρόφταιναν να ξεστομίσουν μιλιά. Δημοσιογράφοι δεν υπήρχαν στο «Νοβοτέλ», εκτός από έναν, που είχε φροντίσει να κλείσει έγκαιρα δωμάτιο στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο (το οποίο γνώριζα από παλαιότερο ταξίδι με τον ΠΑΟΚ), πριν το καβατζάρει ολόκληρο ο Ολυμπιακός.

Διαβάστε περισσότερα στο sportin.gr