Αναγνωστοπούλου-Μάρκου: Καραμανλής και Πελετίδης ανταγωνίζονται ποιος θα διατυπώσει τη μεγαλύτερη ανακρίβεια

Σε κοινή δήλωση προέβησαν οι βουλευτές Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Μάρκου και Σία Αναγνωστοπούλου σχετικά με το θέμα του φράγματος του Πείρου-Παραπείρου. Αναλυτικά:

Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες, ένα κρεσέντο δηλώσεων μεταξύ του δημάρχου Πατρών και του υπουργού Υποδομών κ. Καραμανλή, στις οποίες ανταγωνίζονται για το ποιος θα διατυπώσει την μεγαλύτερη ανακρίβεια σχετικά με τις αληθινές του προθέσεις για το φράγμα Πείρου-Παραπείρου. Κοινός τους παρονομαστής ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από την μία μεριά ο δήμαρχος ισχυρίζεται ότι η διαχείριση του φράγματος από διαδημοτικό φορέα, στον οποίο θα συμμετέχει ο Δήμος Πατρών θα επέφερε αύξηση τις τιμής του νερού, ζητώντας η διαχείριση και εκμετάλλευση να γίνει από το κράτος. Από την άλλη μεριά, ο υπουργός εκμεταλλευόμενος την άρνηση του δημάρχου για συμμετοχή του Δήμου Πατρών στην διαχείριση του φράγματος, προφασίζεται ότι ο αποκλειστικός του πόθος, που είναι η ιδιωτικοποίησή του, συνιστά τη μόνη επιλογή που έχει. Δεν χρειάζεται να αιτιολογηθεί διεξοδικά γιατί μια ιδιωτική εταιρεία που αποβλέπει στις επιδιώξεις των μετόχων μπορεί να επιφέρει αυξημένα κόστη στους πολίτες. Παντού όπου έχει εφαρμοστεί κάτι τέτοιο στον κόσμο η κατάληξη ήταν η ίδια. Επιπλέον, η πολιτική αυτή θέτει σε κίνδυνο την χρηματοδότηση από τα διαρθρωτικά και επενδυτικά ταμεία της Ε.Ε.

Αυτό που δημιουργεί εύλογες αμφιβολίες είναι γιατί ο δήμαρχος ισχυρίζεται ότι με τον ίδιο επικεφαλής του εγχειρήματος, οι πολίτες θα δουν τσουχτερούς λογαριασμούς στα νοικοκυριά τους. Ιδίως, ενώ στα πλαίσια της Οδηγίας 2000/60/ΕΕ για τα νερά, εκδόθηκε η Απόφαση 135275/2017 της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων, η οποία θέτει γενικούς κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης των υπηρεσιών ύδατος για διάφορες χρήσεις με γνώμονα τη σημασία που έχει για τον αγροτικό τομέα και τις βασικές ανάγκες διαβίωσης των πολιτών λαμβάνοντας υπόψη και το περιβαλλοντικό κόστος. Επομένως, από τον διαδημοτικό φορέα μπορεί να εφαρμοστεί φιλική στους πολίτες τιμολογιακή πολιτική έχοντας θεσμική κάλυψη, διατηρώντας το νερό ως δημόσιο αγαθό και προστατεύοντας παράλληλα το περιβάλλον και την αειφόρο ανάπτυξη.

Με βάση τα παραπάνω, είναι η απροθυμία της δημοτικής αρχής ειλικρινής; Ή φοβάται το πολιτικό κόστος, όταν θα χρειαστεί να περιορίσει τις επιβαρυντικές βιομηχανικές δραστηριότητες, να επιβάλλει πρόστιμα για μη ορθολογική χρήση των υδατικών πόρων και να εφαρμόσει αυστηρά μέτρα, όσον αφορά την γεωργική, οικιακή και βιομηχανική χρήση των νερών;