Δ. Δουγένης: "Όσα συνέβησαν το 2017 μετά την αποχώρησή μου από το Ρίο, είναι αγκάθι στην καρδιά μου"

Στην Πάτρα  βρέθηκε το περασμένο Σάββατο ο καθηγητής καρδιοθωρακοχειρουργικής Δημήτρης Δουγένης για να μιλήσει στη Διακίδειο σχολή Λαού.

Σε ερώτηση της Μαρίνας Ριζογιάννη για την εφημερίδα Πελοπόννησο, ο κ. Δουγένης αναφέρθηκε στο κλείσιμο της καρδιοθωρακοχειρουργικής κλινικής στο Ρίο μετά την αποχώρησή του προ τριετίας.

«Μου προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι η κλινική δεν λειτουργεί. Κι αυτό διότι οι συνέπειές της αγγίζουν ανθρώπους και  μια πόλη που έχω μέσα στην καρδιά  μου και νιώθω πολίτης της. Από την άλλη όντως το συναίσθημα είναι αυτό της χαρμολύπης. Λύπη διότι η καρδιοθωρακοχειρουργική κλινική δεν λειτουργεί πλήρως αλλά μόνο το κομμάτι του θώρακος. Και χαρά διότι είμαι σίγουρος ότι η κλινική θα επαναλειτουργήσει και μάλιστα σε μια πολύ καλύτερη βάση από ότι ήταν πριν. Γι αυτό δεν έχω καμία αμφιβολία.

Μην ξεχνάτε ότι ήμουν ανάμεσα στους πρώτους που στηρίξαμε την υποψηφιότητα του συγκεκριμένου αναπληρωτή καθηγητή Νίκου Χαροκόπου για τη θέση αυτή. Πιστεύω ότι έχει θέληση, το επιστημονικό επίπεδο  και την κουλτούρα για μείνει και να διαπρέψει στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Αναμφίβολα είναι η κατάλληλη επιλογή.

Χρειάζεται όμως να καταπέσει κανείς πάνω στο θέμα. Να είναι παρών και από κοντά. Να βρίσκει λύσεις στα προβλήματα που προκύπτουν και να τα αντιμετωπίζει.

Σε ότι αφορά όσους χρεώνουν στον κ. Δουγένη ότι έφυγε από την κλινική χωρίς να αφήσει διάδοχο και την ευθύνη για το κλείσιμο της κλινικής ο ίδιος είπε στην εφημερίδα:

«Όταν βγήκε η θέση του καθηγητή καρδιοθωρακοχειρουργικής στο πανεπιστημιακό Αθηνών τυχαία την είδε η σύζυγός μου η οποία ζούσε στην Αθήνα και ζούσαμε αναγκαστικά χωριστά 22 χρόνια. Το συζητήσαμε και αποφασίσαμε ότι επιτέλους πρέπει να ενωθούμε ως οικογένεια. Μάζεψα λοιπόν όλα τα στοιχεία του βιογραφικού μου και τα κατέθεσα. Αυτό συνέβη το 2015. Τότε λοιπόν ενημέρωσα άμεσα τη διοίκηση του νοσοκομείου , όλα τα επιστημονικά του όργανα , όπως και το πανεπιστήμιο με την επισήμανση ότι πρέπει να υπάρξει μια διάδοχη κατάσταση. Έτσι δημιουργήσαμε τρεις θέσεις. Μια επιμελητή Β’, μια επιμελητή Α’ και μια θέση επίκουρου καθηγητή. Στην πορεία η θέση του επικουρου έγινε θέση γενικής χειρουργικής Α’ βαθμίδας. Και αυτό συνέβη παρότι είχε υπάρξει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από συναδέλφους και μάλιστα είχαμε βρει και τον πλέον κατάλληλο. Όμως η ακαδημαϊκή θέση χάθηκε. Μετά από αυτή την αρνητική εξέλιξη είχα ενημερώσει τους πάντες για τον κίνδυνο που υπήρχε και το κενό που θα δημιουργούνταν ζητώντας τη βοήθεια τους να μην επιτραπεί αυτή η εξέλιξη.

Δυστυχώς, δεν υπήρχε ανταπόκριση και έτσι τον Απρίλιο του 2017 που έφυγα εγώ δεν είχε έρθει αντικαταστάτης. Αυτό είναι ένα αγκάθι στην καρδιά μου το οποίο συνέχεια με πληγώνει. Έστω όμως και τώρα έγινε μια καλή αρχή και πιστεύω ότι ο Νίκος Χαροκόπος είναι ικανός να βοηθήσει στο στήσιμο της κλινικής. Πιστεύω ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ καλύτερα από πριν.