Βγαίνει στην Αθήνα το ντοκιμαντέρ "Η Πτώση του Βερολίνου"

Tο Ντοκιμαντέρ “Η Πτώση του Βερολίνου – The Fall of Berlin» παραγωγής του 1945 της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών -ΕΣΣΔ τότε, θ’ αρχίσει να προβάλλεται στους Ελληνικούς κινηματογράφους από τις 23 Ιανουαρίου 2020.

Σκηνοθεσία: Yuli Raizman και Yelizaveta Svilova.

Σενάριο: Julij Rajzman

Διεύθυνση φωτογραφίας: E. Volk, A. Usolcev, A. Alexejev, G. Giber, G. Golubov, L. Dulcev.

Μουσική: A. Rojtman

Διάρκεια: 70 λεπτά.

Διανομή από την  NEW STAR

Έχει τιμηθεί με το “Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μεσαίου Μήκους Φεστιβάλ Καννών 1946” και με το “Βραβείο Stalin 1st Degree”.

Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ αποτελεί τον καλύτερο ιστορικό απολογισμό της τελικής μάχης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με μια αξιοθαύμαστη σύνθεση πρωτότυπων πλάνων από τουλάχιστον 40 καμεραμέν από την Λευκορωσία και τον Ουκρανικό Στρατό, συμπεριλαμβανομένου Γερμανικού στρατιωτικού υλικού, ο Raizman δημιουργεί με μεγάλη μαεστρία το ιστορικό χρονικό για την Πτώση του Βερολίνου.

Οι λήψεις αξίζει να σημειωθεί πως είναι πραγματικές, χρησιμοποιήθηκε αυθεντικό υλικό, ειδικά από τις τελευταίες εβδομάδες της μάχης τόσο Σοβιετικής όσο και Γερμανικής προέλευσης.

Ο σκηνοθέτης Yuli Raizman (15 Δεκεμβρίου 1903-11 Δεκεμβρίου 1994) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Σοβιετικούς σκηνοθέτες και σεναριογράφους. Το 1925 έγινε βοηθός του Yakov Protazanov, έναν από τους ιδρυτές του Σοβιετικού κινηματογράφου και έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1927 με τον Κύκλο.. Η επόμενη επιτυχία του ήταν το «The Earth Thirsts» το 1930, η πρώτη ταινία της Σοβιετικής Ένωσης, που είχε ήχο. Εργάστηκε στο Mosfilm το 1931 και το 1937 κέρδισε το πρώτο του βραβείο Στάλιν για το The Last Night, το οποίο ήταν και η πρώτη του συνεργασία με τον συγγραφέα Yevgeny Gabrilovich με τον οποίο εργάστηκε για τα επόμενα 40 χρόνια. Η ταινία απέκτησε επίσης διεθνή αναγνώριση κερδίζοντας το Grand Prix στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937.

Το 1942 Mashenka ήταν μια ακόμα επιτυχία κερδίζοντας επίσης ένα βραβείο Στάλιν.

Έκανε δύο ντοκιμαντέρ πολέμου, την Πτώση του Βερολίνου-1945 και την Πορεία προς τη φιλία με τη Φινλανδία και τα οποία κέρδισαν ακόμα ένα βραβείο Στάλιν. Ο Cavalier του Golden Star, επίσης γνωστός ως Όνειρο ενός Κοζάκου, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Karlovy Vary το 1951 και επίσης διαγωνίστηκε για το Grand Prix στο 1951 Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.

Το 1964 του απονεμήθηκαν οι τίτλοι “Καλλιτέχνης των Πολιτών της ΕΣΣΔ “και “Ήρωας της σοσιαλιστικής εργασίας, την υψηλότερη διάκριση πολίτη στη Σοβιετική Ένωση το 1973.

Η ταινία του Private Life (1982) κέρδισε το κρατικό βραβείο της Σοβιετικής Ένωσης και ήταν μάλιστα υποψήφια και για το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Τα 7 Βραβεία Στάλιν τον έκαναν μια από τις πιο διάσημες πολιτιστικές προσωπικότητες στη Σοβιετική Ένωση. Ήταν ο πρώτος που έλαβε το Βραβείο Τιμής και Αξιοπρέπειας για την συμβολή του στον κινηματογράφο στα βραβεία Nika το 1988 που διοργανώθηκε από τη Ρωσική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών.