Εκπαίδευση και αγορά εργασίας: Δυο δρόμοι που δεν συναντιούνται

Μια από τις μεγαλύτερες πληγές της ελληνικής κρίσης είναι η φυγή των νέων ανθρώπων στο εξωτερικό, σε αναζήτηση εργασίας, τάση που συνδυάζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό με την φυγή νέων επιστημόνων σε αναζήτηση όχι μόνο εργασίας, αλλά και αξιοκρατίας και προοπτικών εξέλιξης στο αντικείμενο σπουδών τους.

Αυτό το αδιάκοπο κύμα φυγής προς το εξωτερικό, αυτή η μεγάλη φυγή ανθρώπινου κεφαλαίου από τη χώρα μας είναι μια από τις αναμενόμενες συνέπειες που βιώνει μια κοινωνία σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης. Είναι όμως εν πολλοίς και αποτέλεσμα της δομής του εκπαιδευτικού συστήματος το οποίο στην χώρα μας όχι μόνο δεν συμβαδίζει με τις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αποκλίνει απόλυτα δημιουργώντας στρατιές ανέργων και κορνιζαρισμένα πτυχία.

Η αναστροφή αυτού του πολύ απογοητευτικού δεδομένου θα πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα για τα επόμενα χρόνια, με πολιτικές που θα κινούνται σε δύο άξονες:

-στην σύνδεση των προγραμμάτων σπουδών με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και τις ανάγκες της κοινωνίας.

-στην εξεύρεση νέων θέσεων εργασίας μέσα από σειρά μέτρων ενθάρρυνσης της επιχειρηματικότητας και επιδότησης θέσεων.

Κάθε χρόνο, μελετώντας τα στατιστικά στοιχεία των εισαγόμενων στις ανώτατες σχολές, διαπιστώνουμε το παράλογο του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Θέλουμε στελέχη της πληροφορικής, αλλά παράγουμε φιλολόγους. Ο κλάδος π.χ. της οικοδομής κατεδαφίζεται και εμείς παράγουμε σωρηδόν πολιτικούς μηχανικούς και αρχιτέκτονες. Η αγορά απαιτεί καινοτομία και άνοιγμα σε καινούργια πεδία και η ελληνική οικογένεια είναι εγκλωβισμένη στην πεπερασμένη λογική του γοήτρου της παραγωγής γιατρών και δικηγόρων.

Οι μελέτες που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι άκρως ανησυχητικές καθώς αποτυπώνουν ότι σε ποσοστό που ξεπερνά το 50%  οι φοιτητές στη χώρας μας κατευθύνεται σε αντικείμενα σπουδών και κλάδους που δεν συμβάλλουν στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας.

Αν δεν αποφασίσουμε ότι σπουδές σημαίνει και σύνδεση με την αγορά εργασίας και συμβολή στην ανάπτυξη και αν δεν κινηθούν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες ώστε να γίνουν ριζικές τομές σε αυτή την κατεύθυνση, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία της ελληνικής οικογένειας, αλλά και η νοοτροπία της ελληνικής εκπαιδευτικής πολιτικής, δεν υπάρχει περίπτωση να ανακοπεί το κύμα φυγής σε αναζήτηση ευκαιριών και επιβίωσης που μαστίζει τα τελευταία χρόνια την ελληνική κοινωνία.

Στο πρόγραμμα του ΚΙΝ.ΑΛ. για την εκπαίδευση και την παιδεία, συμπεριλαμβάνεται η Χάραξη Εθνικής Πολιτικής για την Εκπαίδευση και την Έρευνα μέσω της εκπόνησης ενός Εθνικού Οδικού Χάρτη.

Η υλοποίηση μιας Εθνικής Στρατηγικής για την Ανάπτυξη, που θα πρέπει να γίνει με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και κοινωνικής συνοχής, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο της πατρίδας μας και τη δημιουργία συνθηκών για την προσέλκυση και την επιστροφή των νέων ερευνητών.

Η δεύτερη πολύ σημαντική διάσταση στο τομέα της εργασίας είναι η ενίσχυση των ανέργων, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και τα  κίνητρα ειδικά για νέους ανθρώπους που ψάχνουν για δουλειά ή επιθυμούν να αρχίσουν την δική τους επαγγελματική δραστηριότητα.

Το πρόγραμμα του ΚΙΝ.ΑΛ. εστιάζει

-στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα με κίνητρο την επιπλέον μείωση της φορολογίας με απλό τρόπο

- στη δημιουργία, εντός 6 μηνών, για κάθε νέο άνεργο με ευθύνη των Δημόσιων Υπηρεσιών Απασχόλησης, μιας ευκαιρίας για επιδοτούμενη θέση εργασίας, επαγγελματικής κατάρτισης ή εργασιακής εμπειρίας.

-σε πενταετές πρόγραμμα στήριξης των νέων επιχειρηματιών και επαγγελματιών με τριετή πλήρη απαλλαγή από φορολογία εισοδήματος και από τις εισφορές για τον κλάδο κύριας σύνταξης και κατά 50% για τα επόμενα δύο έτη.

-σε ειδικά κίνητρα για τους νέους αγρότες,  μείωση του φόρου για τους αγρότες στο 13%, ακατάσχετο και αφορολόγητο για τις επιδοτήσεις.

Είναι προφανές ότι για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία και την φυγή των νέων ανθρώπων στο εξωτερικό, χρειάζεται χρήση της κοινής λογικής και διάθεση παρέμβασης μακριά από πελατειακές, κομματικά κοντόθωρες αντιλήψεις και νοοτροπίες. Για μια κοινωνία που επενδύει στο μέλλον της, αυτό είναι θέμα πρώτης γραμμής.