"Τα Μάγια της Πεταλούδας" ανεβαίνουν στο Δημοτικό Θέατρο στις 18 & 25/5 στις 19.00 & αντί εισιτηρίου οι θεατές μπορούν να φέρουν τρόφιμα για το Κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου Πατρέων
Η Αθηνά Καλλιμάνη είναι η σκηνοθέτιδα του Θεατρικού εργαστηρίου της Πολυφωνικής Χορωδίας Πατρών και στις 18 και στις 25 Μαΐου 2019 θα παρουσιάσουν την παράσταση "Τα Μάγια της Πεταλούδας" του Λόρκα στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων στην πλ. Γεωργίου Α’. Μάλιστα η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη με την προυπόθεση ο κόσμος να πάει τρόφιμα για την ενίσχυση του κοινωνικού παντοπωλείου του Δήμου Πατρέων. Πρόκειται για ένα έργο που όπως είπε η κυρία Καλλιμάνη στο thebest.gr στη δημοσιογράφο Ανθή Ροδοπούλου, η δυναμική του κι ο πλούτος του είναι να μπορέσει να σε ευαισθητοποιήσει απέναντι στη φύση, απέναντι σε όλα αυτά που χάνουμε καθημερινά, όταν είμαστε κολλημένοι στα ηλεκτρονικά μέσα και παύουμε να παρατηρούμε και να γευόμαστε πράγματα.
Ακολουθεί η συνέντευξη της Αθηνάς Καλλιμάνη:
Μέσα στο χάος και τις ατέλειες της εποχής μας, έχει ένα μαγικό ρυθμό καθημερινότητας που δεν τον συναντάς πουθενά αλλού. Δουλεύει ασταμάτητα και αστείρευτα με ένα ταλέντο που πηγάζει από κάθε κύτταρο της ανθρώπινης ύπαρξής της. Πάνω σε μια θεατρική σκηνή μπορεί να «χωρέσει» όλες τις ιστορίες του κόσμου, να «αιχμαλωτίσει» σκέψεις, βλέμματα και συναισθήματα, να δώσει σε έναν «άψυχο» πεζό λόγο, ζωή. Αντισυμβατική, επίμονη, αεικίνητη, τελειομανής κι από την άλλη, απλή, ευαίσθητη, ανθρώπινη με γεμάτες «αποσκευές» από πλήθος θεατρικών παραστάσεων, η Αθηνά Καλλιμάνη σκηνοθετεί αρκετά χρόνια τώρα, τη θεατρική ομάδα της «Πολυφωνικής» με ανιδιοτελή προσφορά επιθυμώντας να δώσει το «στίγμα» της στην κοινωνία της Πάτρας.
Μαθηματικός και καθηγήτρια Πληροφορικής, βρίσκεται πάντα δίπλα στους μαθητές της προσπαθώντας να πιάσει τον «παλμό» της ίδιας της ζωής για την ομορφιά της διεκδίκησης καλώντας τους, ταυτόχρονα, να ξεπεράσουν τα όριά τους, τις καταγεγραμμένες δυνατότητές τους για να κατακτήσουν το αδύνατο. Μια γυναίκα με ισχυρή προσωπικότητα με συναισθηματική νοημοσύνη, μεγάλη αξιοποίηση των ηθοποιών πάνω στη σκηνή δίνοντάς τους διαφορετικούς τρόπους έκφρασης κι ερμηνείας, δυνατότητα διαχείρισης πολλών θεμάτων, ομαδικότητα και σημαντικές σκηνοθετικές ικανότητες και δεξιότητες με όραμα, γεμάτη αγάπη και πάθος για τη δουλειά της, στοχεύει, πάντα, στο καλύτερο.
Μέσα από τις πολυσχιδείς παραστάσεις της «μαγεύει» θέλοντας να περάσει κοινωνικά μηνύματα για σοβαρά ζητήματα της εποχής μας, επιλέγει εμβληματικά, ολοκληρωμένα, πνευματικά έργα κλασσικών δημιουργών «δένοντας» αρμονικά τον ποιητικό λόγο με την εμπνευσμένη μουσική επένδυση και φέρνοντάς τα στο σήμερα. Με τη χαρακτηριστική βραχνάδα στη φωνή της, σε αυτή τη συνέντευξη, μιλάει για την πρώτη της επαφή με το θέατρο, τις επιρροές της, το ρόλο του θεάτρου στην εποχή της κρίσης και μας εξηγεί τι είναι αυτό που της δίνει δύναμη να συνεχίσει στον αέναο χώρο της τέχνης.
Ποια εσωτερική ανάγκη σας, οδήγησε τα θεατρικά-σκηνοθετικά βήματά σας; Το θέατρο μπήκε αυθόρμητα στη ζωή σας;
Προϋπήρχε. Θα έλεγα πως δόθηκαν οι κατάλληλες ευκαιρίες στη συνέχεια. Από μικρό παιδί το λάτρευα και αποζητούσα πάντα να είμαι πάνω στη σκηνή ανάμεσα στους ηθοποιούς. Το εναρκτήριο λάκτισμα έγινε με το χορό. Ο χορός για μένα είναι ερμηνεία, έκφραση. Ερμηνεύω τους στίχους ενός τραγουδιού με τις χορευτικές κινήσεις μου. Από την άλλη, λάτρευα και το «Θέατρο Σκιών». Το έβλεπα ως μια αριστοφανική πράξη. Ετσι, από πολύ νωρίς, έψαχνα να βρω ανθρώπους να έχουν τις ίδιες επιθυμίες για να μπορέσουμε να «στήσουμε» πράγματα μαζί, καταστάσεις και να ευαισθητοποιήσουμε ανθρώπους.
Πώς ξεκινάει η σχέση σας με το θεατρικό τμήμα της Πολυφωνικής και πώς αποφασίσατε να «επενδύσετε» σκηνοθετικά στο συγκεκριμένο θεατρικό εργαστήρι;
Το θεατρικό εργαστήρι, επίσημα, το ανέλαβα το 2010. Ήταν μια ανάγκη του Καλλιτεχνικού Οργανισμού και του διευθυντή του, Σταύρου Σολωμού, να αναπτυχθούν και άλλοι τομείς μέσα στην Πολυφωνική. Η πρώτη δουλειά μου, ανεπίσημα, ήταν όταν έκανα τη σκηνοθεσία σε μια μουσική συναυλία του Νότη Μαυρουδή και παράλληλα βοηθούσα στην κινησιολογία της χορωδίας. Έτσι, όταν μου έγινε η πρόταση, την αποδέχθηκα, θεωρώντας ότι οι ιδέες μου θα μπορούσαν να «ταξιδέψουν» καλύτερα, αφού πίσω μου θα είχα ένα υποστηρικτικό περιβάλλον.
Διαλέξτε δύο πιο χαρακτηριστικά έργα που έχετε ανεβάσει μέχρι τώρα και μιλήστε μας επιγραμματικά γι’ αυτά…
Αγαπώ την παιδική σκηνή που θεωρώ ένα ιδιαίτερο και δύσκολο είδος θεάτρου. Η πρώτη ήταν «Τα Γουρουνάκια Κουμπαράδες» με ένα πλήθος ατόμων να τους βλέπεις να παίζουν με διάχυτη ζωντάνια πάνω στη σκηνή. Εδώ να πω ότι τα έσοδα της παράστασης κάλυψαν για ένα 6μηνο, περίπου, τις βασικές ανάγκες στο «Χαμόγελο του Παιδιού». Η δεύτερη ήταν το «Homo, Homini, Lupus», μια αντιρατσιστική, αντιπολεμική, κινηματική θεατρική παράσταση η οποία μέσα από την ποίηση αναζητά το συνάνθρωπο για τον άνθρωπο που πάσχει, είτε ως πρόσφυγας είτε ως θύμα του πολέμου είτε ως θύμα της απληστίας των καιρών.
Τα έργα που επιλέγετε, πού απευθύνονται; Τι μηνύματα θέλετε να προβάλλετε μέσα από αυτά;
Θέλω και οι ηθοποιοί που συμμετέχουν σε μια παράσταση, αλλά και ο θεατής να ευαισθητοποιούνται και να θέτουν ερωτηματικά στον ίδιο τους το εαυτό για κοινωνικά ζητήματα (ρατσισμός, ειρήνη, διαφορετικότητα). Στόχος μου είναι να απευθύνομαι σε ένα ευρύ κοινό ώστε τελειώνοντας μία παράσταση να φεύγουν με έναν προβληματισμό που να τον δουλεύουν στο μυαλό τους. Με αυτό τον τρόπο, επιδιώκω να βελτιωνόμαστε όλοι μαζί και να μην απορρίπτουμε ο ένας τον άλλον, ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε διαφορετικές όχθες.
Ανεβάζετε και πάλι «Τα Μάγια της Πεταλούδας» του Λόρκα. Τι κοινωνικό μήνυμα θέλει να περάσει ο ποιητής μέσα από αυτό το «παραμύθι»; Πώς το αποδίδετε, από την πλευρά σας, όσο πιο πιστά γίνεται στους σημερινούς νέους;
Είναι ένα «παραμύθι» που απευθύνεται, κυρίως, σε ενήλικες. Το επίπεδο του ποιητικού λόγου του Λόρκα, καταφέραμε, με ιδιαίτερο κόπο και διδασκαλία, όλης της ομάδας επί μήνες, να το αποδώσουμε στον πεζό λόγο. Η δυναμική του κι ο πλούτος του είναι να μπορέσει να σε ευαισθητοποιήσει απέναντι στη φύση, απέναντι σε όλα αυτά που χάνουμε καθημερινά, όταν είμαστε κολλημένοι στα ηλεκτρονικά μέσα και παύουμε να παρατηρούμε και να γευόμαστε πράγματα. Επιπλέον, αλληγορικά, ο έρωτας είναι μια φοβερή δύναμη και για το Λόρκα, στην ουσία, είναι ο αγώνας για την βελτίωση της ίδιας της ζωής μας, της ζωής των συνανθρώπων μας, ακόμη και της αντιμετώπισης του φόβου του θανάτου.
Ο Λόρκα χρησιμοποιεί ως πεδίο δράσης έναν αγρό, τα έντομα, μαγικά φίλτρα για να πει τι; Υπάρχουν μαγικά φίλτρα, σήμερα για να μας «γιατρέψουν» από τις ασχήμιες της ζωής;
Το βασικό μήνυμά του είναι ότι τα πάντα επουλώνονται μέσα από τη φύση. Μας βάζει να αναζητούμε τη λύση μέσα στη φύση, αλλά και στη ζωντανή επικοινωνία με το περιβάλλον και τους ανθρώπους μας.
Στο έργο, ο Σκάθαρος ερωτεύεται την Πεταλούδα και θέλει να ζήσει μαζί της, κόντρα στις κοινωνικές αρνήσεις. Το καταφέρνει;
Η αλληγορία αυτή περνά και σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο. Στη ζωή ο άνθρωπος δε μπορεί να αγωνίζεται μόνο για το εφικτό, το σύνηθες, το βατό που του επιβάλλει η κοινωνία. Πρέπει να διεκδικεί τα όνειρά του, έστω κι αν αυτά, ακόμη, τα θεωρεί ανέφικτα. Η διεκδίκηση είναι η ομορφιά της ζωής. Κι ας μη το πετύχεις, θα το έχεις διεκδικήσει. Η στέρηση από αυτό δεν είναι ημι-κατάκτηση. Η στέρηση είναι το να μην κάνεις τη διαδρομή για να το κατακτήσεις.
Κυρίαρχο ρόλο, όπως είπαμε, διαδραματίζει η ερωτική αγάπη. Η αγάπη είναι γιατρικό για όλους;
Σε οποιοδήποτε τομέα, οδηγός είναι η αγάπη. Αν αγαπάς τον άλλον –υπερνικώντας το «εγώ» σου, τις προσωπικές ανάγκες σου, το ναρκισσισμό σου, τότε μόνο μπορείς να ζήσεις πραγματικά και να προσφέρεις, πρώτα απ’ όλα στον εαυτό σου και μετά, στο συνάνθρωπό σου.
«Δίκτυ ασφαλείας», δηλαδή, οι ανθρώπινες σχέσεις;
Οι ανθρώπινες σχέσεις, για μένα, είναι φοβερά σημαντικές. Οι σχέσεις, μεταξύ των ανθρώπων, πρέπει να είναι πολύ δυνατές. Ακόμη και με το σύντροφό σου, μπορείς να πορεύεσαι στη ζωή, χωρίς να του δημιουργείς πρόβλημα στην ελευθερία του, αλλά, ούτε κι αυτός να δημιουργεί πρόβλημα στη δική σου ελευθερία. Αν αυτή η σχέση είναι στημένη πάνω σε αυτό που προανέφερα, τότε πιστεύω ότι αυτό είναι η δύναμη της αληθινής ζωής. Προχωράς, εξελίσσεσαι και δε νιώθεις ουσιαστικά μόνος. Και να σας πω κάτι; Ιδιαίτερα όταν μεγαλώνουμε, πρέπει να συντηρούμε τις οικογενειακές και φιλικές μας σχέσεις.
Στη σκληράδα των καιρών μας, ο Λόρκα είναι πομπός ανθρωπιάς;
Με ένα μεγαλειώδη, απλό τρόπο. Στην εξέλιξη του έργου- το διαπίστωσαν και οι ίδιοι ηθοποιοί που είχαν ενστάσεις αρχικά-αν μπορεί να σταθεί στην «πεζή» εποχή μας και μάλιστα το λάτρεψαν.
Πότε ανεβαίνει η παράσταση «Τα Μάγια της Πεταλούδας»;
Το Σάββατο, 18 και 25 Μαΐου στις 7μμ στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων». Η είσοδος είναι ελεύθερη και γίνεται για τη συγκέντρωση τροφίμων για το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Πατρέων. Γι’ αυτό, ο καθένας από εμάς, πρέπει να έρθει κουβαλώντας μια σακούλα από τρόφιμα. Θα πρέπει, στο τέλος, να μη σχολιάζεται η παράσταση, αλλά η μεγάλη ποσότητα τροφίμων που θα έχει συγκεντρωθεί. Σε αυτό το σημείο, θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων, Τάκη Πετρόπουλο που μας υποστήριξε με όλες του τις δυνάμεις για το ανέβασμα αυτής της παράστασης.
Αρα, ο εθελοντισμός, τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;
Είναι μια επιλογή ζωής. Δεν μπορώ να κοστολογήσω τη δουλειά που κάνω, επομένως, αφού δεν μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία, συνεχίζω να έχω την ελευθερία των επιλογών μου και ταυτόχρονα μου δίνεται η δυνατότητα να διεκδικώ χώρους και συνεργασίες, να τολμώ να ζητάω από ανθρώπους που έχουν την ίδια διάθεση εθελοντικής προσφοράς, έτσι ώστε να προσφέρουμε στην πόλη μας, όλοι μαζί, σε οργανισμούς, όπως το «Χαμόγελο του Παιδιού», το «Αγκαλιάζω», το «ΚΕΘΕΑ».
Να αναφερθούμε λίγο και στους συντελεστές της παράστασης…
Θέλω να ευχαριστήσω την Δόμνα Τεκτωνίδου για τα κουστούμια, το Γιάννη Παππού του Video Art που είναι στυλοβάτης όλα αυτά τα χρόνια, τον Περικλή Παπαδόπουλο, τη Μαύρα Κωνσταντίνου για τη σύνθεση της πρωτότυπης μουσικής. Ακόμα τους μουσικούς μας, Σέργιο Σοϊλέ και τις πιανίστες, Μαρία Μυλωνά, Μαρία Ρούντη και Φέντκο. Στον Άρη Ζησιμάτο που με την καλλιτεχνική του ευαισθησία, μας χάρισε το φωτογραφικό του υλικό που μοιραζόμαστε μαζί σας. Από φέτος, έχουμε κοντά μας κι έναν νέο συνεργάτη που μαγεύει με τις δημιουργίες του, έναν ιδιαίτερο άνθρωπο με τις ίδιες επιθυμίες και την ίδια εθελοντική νοοτροπία ο οποίος κατασκεύασε τα καπέλα και τα αξεσουάρ της παράστασης, Δημήτρη Ράπτη.
Εκείνο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι στις παραστάσεις σας, τα μικρά παιδιά παίζουν ως επαγγελματίες. Υπάρχει αρμονία και συντονισμός όλων αυτών πάνω στη σκηνή.
Ο,τι συζητώ με τους ενήλικες, το συζητώ και με τα παιδιά. Τα παιδιά κατανοούν και ωριμάζουν παράλληλα και τις περισσότερες φορές, είναι πιο υπεύθυνα από τους μεγάλους.
Μέσα από το θέατρο «ξορκίζεται» τους «δαίμονες» της καθημερινότητας; Λειτουργεί και ως καταφύγιο «ψυχής»;
Βέβαια! «Ξορκίζουμε» τα πάντα! Ελευθερωνόμαστε και μαθαίνουμε να ανατρέπουμε τις δυσκολίες μας, ακόμη και τις χαρές μας για να δημιουργούμε νέα πράγματα.
Για να σκηνοθετήσετε, τι συνθήκες πρέπει να επικρατούν και πάνω στη σκηνή και πίσω στα παρασκήνια;
Ο κόπος είναι ιδιαίτερος. Λειτουργώ συνολικά για όλη την ομάδα, αλλά και ξεχωριστά με κάθε άτομο. Το κάθε άτομο το δουλεύω μόνο του, έτσι ώστε να ξεφεύγει από τις αναστολές του, να δυναμώνει και να ανακαλύπτει τις δικές του προσωπικές τάσεις και δυνατότητες ξεκινώντας από το λόγο (πολύ καλή άρθρωση) μέχρι να ξετυλιχθεί πάνω στη σκηνή σε όλα τα επίπεδα.
Η διαρκής ενασχόλησή σας με το θέατρο, πέρα από τα εκπαιδευτικά καθήκοντα, επιφέρει κι ένα «προσωπικό κόστος»;
Επιφέρει μια σωματική κόπωση. Για να τα συντονίσεις όλα αυτά και να πείσεις ανθρώπους, χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια, και βέβαια να τους διδάξεις, για να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, να τον απελευθερώσουν, να «τσαλακώσουν» το σώμα τους, τη φωνή τους. Όμως, το άρτιο αποτέλεσμα που βγαίνει είναι η ανταμοιβή για τους κόπους μας.
Τι ρόλο μπορεί να παίξει η τέχνη στην εποχή της κρίσης και πώς βλέπετε το μέλλον της;
Η τέχνη, σε κάθε της μορφή αποτελούσε πάντα διέξοδο από την πραγματικότητα, ψυχαγωγία, λύτρωση. Πολύ περισσότερο όταν οι πολίτες μιας χώρας περνάνε δύσκολα. Μια καλή παράσταση, μπορεί να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο και να σε παρασύρει έστω και για λίγο μακριά από την καθημερινότητα σου, τη ρουτίνα σου, να ξεχαστείς, να γαληνέψεις. Μεγάλη η δύναμη της Τέχνης. Μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο σκέψης, να βελτιώσει τη ματιά σου, να αλλάξει ακόμη και την ίδια σου τη ζωή.
Νιώθετε γεμάτη για ότι έχετε καταφέρει μέχρι τώρα; Πιστεύετε ότι ολοκληρώνετε μια αποστολή;
Ολες οι ιδέες, οι αποφάσεις δημιουργούνται τυχαία είτε από κάποιες κοινωνικές συνθήκες είτε από κάποιες αφορμές είτε από μια ευαισθητοποίηση ενός συμβάντος μέσα στην ομάδα ή την κοινωνία. Πάντα αισθάνομαι, όμως, ότι η δουλειά μου είναι ηθική υποχρέωση. Δεν διεκδικώ δάφνες. Αυτή είναι η αποστολή μου.
Επόμενα θεατρικά σχέδια;
Παιδική σκηνή, τον ερχόμενο Νοέμβριο…!
Η συνέντευξη δόθηκε στην Ανθή Ροδοπούλου
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
