Η Αντιγόνη Κουλουκάκου μιλά στο περιοδικό Best για την «Τρισεύγενη», τον Σορεντίνο και το κόκκινο χαλί

Πρωταγωνίστρια- έκπληξη στο Δημοτικό Θέατρο από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας: η Αντιγόνη Κουλουκάκου, ψηλή, λυγερή, μελαχρινή και πρώην μοντέλο για διάσημoυς ιταλικούς οίκους, λίγο μετά τη συνεργασία της με τον κορυφαίο και βραβευμένο με Όσκαρ ιταλό σκηνοθέτη Πάολο Σορεντίνο, κατέφθασε στα μέρη μας για να υποδυθεί την ανυπότακτη «Τρισεύγενη» του Κωστή Παλαμά ως εκλεκτή του Κώστα Τσιάνου και μίλησε στο περιοδικό Best που κυκλοφορεί.

Της Άντυς Μπακοπούλου

photo: Μενέλαος Μυρίλλας

ρούχα • Yiorgos Eleftheriades

make up artist • Μαργιετίνα Νεοφύτου

Η παράσταση ως κεντρικό χειμερινό θέαμα της πόλης είναι επε­τειακή, καθώς γιορτάζει τα 160 χρόνια από τη γέννηση του Παλαμά στην Πάτρα και τα 75 χρόνια από το θάνατο του, ενώ όλη η νέα χρονιά έχει ανακηρυχθεί «έτος Παλαμά» από το Δήμο Πατρέων. Στο γιορτινό thebest η Αντιγόνη μας ταξιδεύει, χάρη στο διαρκές ταξίδι της ζωής της: από την παραδοσιακή Μάνη στο στυλάτο Μιλάνο και τη βενετσιάνικη Μόστρα και από εκεί στο «δικό της» Βόσπορο και στα αττικά δειλινά, επιλέγει τη στάση στη χριστουγεννιάτικη Πάτρα.

Εφυγε από την Αθήνα για σπουδές νομικής στην Πάρμα, την κέρ­δισαν οι πασαρέλες του Μιλάνου και η υποκριτική στη Ρώμη μαζί με ένα ατέλειωτο «πηγαιν’έλα» στο ελληνικό θέατρο και σινεμά. Δεν θεωρεί τον εαυτό της αντικειμενικά όμορφο αν και έχει παίξει σε βί­ντεοκλιπ του Αντριάνο Τσελεντάνο και σε ιταλικά σήριαλ, έχει ποζά­ρει για Armani, Dolce e Gabbanα, Vogue και όπως μας αποκαλύπτει ήταν η τελευταία μούσα του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Αφοπλιστικά ευγενική και φιλική, απάντησε στις ερωτήσεις μας λες και «τα λέγα­με» από πάντα.

Κινήστε κυρίως μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας. Εχετε συνερ­γαστεί με μεγάλα ονόματα της μόδας, του σινεμά και του θε­άτρου σε πρωτεύουσες-καλλιτεχνικά κέντρα. Πώς πήρατε την απόφαση να εμφανιστείτε σε μια μικρότερη πόλη σαν την Πάτρα, όπου το πολιτισμικό γίγνεσθαι είναι περιορι­σμένο και δίχως τόσους … «προβολείς»;

Πιστεύω πως δεν υπάρχει ηθοποιός στο κόσμο, που θα της δι­νόταν αυτή η ευκαιρία και θα αμφέβαλε έστω και μια στιγμή. Είναι ευλογία, χαρά και τιμή για μένα να ενσαρκώσω αυτό το ρόλο του μοναδικού θεατρικού έργου ενός σπουδαίου ποιητή, αν όχι του σπουδαιότερου. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του μεγάλου Δασκά­λου Κώστα Τσιάνου και γιορτάζοντας ταυτόχρονα τα χρόνια του Παλαμά, που πόλη άλλη, ιδανικότερη απ’ την Πάτρα δεν θα μπο­ρούσε να υπάρξει. Με τις μουσικές του Σταμάτη Κραουνάκη, κου­στούμια- σκηνικά του Αγγέλου Αγγελή και με έναν εξαιρετικό θίασο. Ανυπομονώ για αυτό το ταξίδι μου περισσότερο από κάθε άλλο.

Η εμφάνισή σας ήταν καθοριστική για να κερδίσετε το ρόλο της «Τρισεύγενης»; Ξέρουμε πως υπήρξε μεγάλος ανταγωνισμός στις οντισιόν της Αθήνας. Ως πρώην μοντέ­λο, εσείς ανταποκρίνεστε βέβαια στη φιγούρα της ομορφό­τερης χωριατοπούλας της Ρούμελης.

Αυτό θα πρέπει να το ρωτήσετε στον κ. Κώστα Τσιάνο. Αλλά θα σας πω κάτι που αφορά τη καταγωγή μου. Είμαι απ’ την Πελοπόν­νησο, απ’ τη Μάνη. Και τα σπίτια του Μοριά, όλα είχαν μια Τρι­σεύγενη. Γυναίκες όμορφες, δυναμικές, ελεύθερα πνεύματα που δεν άντεχαν την καταπίεση και αντιδρούσαν. Εχω ακούσει πολλές ιστορίες και περιστατικά με τέτοιες γυναίκες, οπότε προσεγγίζω την Τρισεύγενη και μέσα από τις δικές μου ρίζες. Όταν πρωτοπήγα στην Ιταλία με περνούσαν για Σιτσιλιάνα. Και εκεί οι γυναίκες έχουν τέ­τοια γνωρίσματα.

Η Τρισεύγενη ήταν μια αναπάντεχη ηρωίδα από τον εθνι­κό, πατριωτικό ποιητή Κωστή Παλαμά. Επλασε μια femme fatale, πολύ προκλητική, επαναστατική και αντισυμβατικά ελεύθερη για την εποχή της. Πόσο εύκολο είναι να την υπο­δυθείτε;

Δεν είναι τίποτα εύκολο στο θέατρο. Θα προσπαθήσω να φανώ αντάξια του κειμένου της ηρωίδας και των προσδοκιών του ίδιου μου του εαυτού. Η Τρισεύγενη είναι ένα τραγικό πρόσωπο όπως εί­ναι και η Αντιγόνη του Σοφοκλή ως μια πρώτη ανάγνωση, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η δίκη μου άποψη είναι ότι δεν είναι ένα πρόσωπο συγκεκριμένο, δεν έχει φύλο. Είναι όλη η Ελλάδα. Από το παιδάκι που ξυπόλητο κάνει τα πρώτα του βήματα και τρέχει ελεύθερο και ξέγνοιαστο, μέχρι τη γυναίκα μιας κοινωνίας που της επιβάλλεται να ζει με κανόνες αλλά αντιστέκεται, αντιδράει, απαιτεί τα δικαιώματα της, ως τον άνδρα που θα υπερασπιστεί το όνομά του και το σπίτι του αν ακόμα χρειαστεί. Και πολλά ακόμη θα μπορούσα να σας πω, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες και πάλι κάπου να μη καταλή­γουμε.

Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν πως η επίδραση της τραγικής ομορφιάς της παραπέμπει στην πορεία της Ελλά­δας. Το συμμερίζεστε;

Και ναι και όχι. Το αντιλαμβάνομαι τι θέλουν να πουν και αν γυρίσουμε πίσω στο 1908 θα δούμε ποσό επίκαιρα είναι τα λόγια του Παλαμά στο «Γύριζε» κι ας είμαστε 110 χρόνια έπειτα. Αλλά η Ελλάδα δεν αυτοκτονεί, οι ιδέες δε πεθαίνουν. Σε οποίο μέρος του κόσμου και να γεννηθείς θα μάθεις πως στην Ελλάδα γεννήθηκε η Αθηναϊκή Δημοκρατία και δημιουργήθηκε ο πολιτισμός. Ναι, είμαι ένα σύγχρονο παιδί που γεννήθηκα σε άλλες εποχές, με άλλες ει­κόνες. Μου διάβαζε η μητέρα μου ιστορίες όταν ήμουν μικρή και νόμιζα πως ήταν παραμύθια, η γιαγιά μου νόμιζα πως έπλαθε ιστο­ρίες γιατί δεν ήξερε να διαβάζει. Και στις δυο περιπτώσεις και οι δυο γυναίκες είναι για εμένα οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, η δίκη μου Τρισεύγενη, η δίκη μου Ελλάδα.

Σας υποδεχόμαστε στην Πάτρα, την περίοδο που προβάλ­λεται η ιταλική ταινία «Loro» για το Σύλβιο Μπερλουσκό­νι. Πώς ήταν η εμπειρία της συνεργασίας με έναν κορυφαίο σκηνοθέτη σαν τον Πάολο Σορεντίνο, ποιός ήταν ο ρόλος σας;

Οι Ιταλοί γεννιούνται με ένα έμφυτο στυλ, αβίαστο, που τους κάνει να φαίνονται και να είναι πιο ευγενείς

Είναι ένα πρότζεκτ που τελείωσε, ολοκληρώθηκε επιτυχώς και εί­μαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό αλλά δε ξέρω πως να σας το πω… είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν, κοντινό μεν αλλά παραμένει παρελ­θόν. Βεβαίως και νιώθω ότι είμαι πιο πλούσια σε εμπειρίες, κερδι­σμένη από όλες τις απόψεις. Σαν ηθοποιός και σαν άνθρωπος. Εν­σάρκωσα μια γυναίκα ώριμη, αλλά ματαιόδοξη που ήταν συνδετικός κρίκος επαφών, δεν ανήκε όμως στις ερωμένες και στις «ατραξιόν». Και αυτό γιατί δεν εκπροσωπούσε την αγνή ομορφιά της πρώτης νεότητας. Αυτό δηλαδή που είναι ελιξίριο ζωής για τους ισχυρούς και πλούσιους άνδρες. Ο Πάολο Σορεντίνο, ο οποίος με διάλεξε ο ίδιος στην οντισιόν, συνδυάζει στις ταινίες του τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα και αναδεικνύει τις αδυναμίες των ανθρώπων απέναντι στην κοινωνία. Από τα πρώτα του βήματα θεωρήθηκε ο δι­άδοχος του Φελίνι και τώρα έχει δημιουργήσει τη δική του «σχολή».

Μαγική σύμπτωση ήταν το ότι λατρεύει το Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον οποίο αγαπούσα από παιδί και ήταν όνειρο ζωής να συνερ­γαστώ μαζί του και τελικά έγινα πρωταγωνίστρια στην τελευταία, ανολοκλήρωτη ταινία του. Σε αυτή έπαιζε και ο Τόνι Σερβίλο, που υποδύεται το Μπερλουσκόνι στο «Loro». Και πολύ συγκινητικά μου το θύμισε ο ίδιος στα καμαρίνια, δακρυσμένος, εγώ ντρεπόμουν να του μιλήσω για την τότε συνύπαρξή μας.

Το διασκέδασα στις Κάννες και τη Βενετία. Στο πάρτυ μετά δεν πήγαμε, έβαλα πυτζάμες και φάγαμε μακαρονάδες και burgers.

«Είδατε» τον Μπερλουσκόνι με άλλα μάτια μετά το φιλμ;

Δεν γνωρίζω τον Μπερλουσκόνι, δεν θα μπορούσα μήτε ν’ αλλάξω γνώμη μήτε να σχηματίσω μια πιο εμπεριστατωμένη. Γι’ αυτό γίνο­νται ταινίες για τέτοιες προσωπικότητες γιατί ότι κι αν έχει ειπωθεί θα υπάρχουν πάντοτε κι αλλά να ειπωθούν ακόμα. Θα πω όμως ότι ο Σορεντίνο δεν κάνει μια συμβατική βιογραφία, αλλά υπογραμμίζει την ανθρώπινη πλευρά του. Οι ωραιότερες και πιο τρυφερές σκηνές είναι με τη γυναίκα και τα εγγόνια του.

Είστε λοιπόν μια πολυεθνική, «international» ηθοποιός.

Σε αυτή τη δουλειά το σημαντικό είναι να εξελίσσεσαι μέσα απ’ αυτό που κάνεις. Είτε είμαι Ιταλία, Ελλάδα, Τουρκία να νιώθω γεμάτη και να μπορώ να προσφέρω ακόμα κι αν οι ώρες είναι περασμένες με βάση το απαιτούμενο ωραίο εργασίας. Θέλουν ενέργεια, αγάπη και ψυχή όλα τα «ταξίδια».

Τι αγαπάτε στην καθημερινή ζωή, την κουλτούρα και τη νοοτροπία της Ιταλίας και της Ελλάδας; Και ως ωραία γυναί­κα, πού διαφέρουν Ελληνες και Ιταλοί;

Αγαπώ τη θάλασσα και τον αττικό ουρανό. Την ηρεμία που με δι­ακατέχει στην Ελλάδα και τη φλυαρία στη καθημερινότητα μου στην Ιταλία. Τα χαμόγελα των ανθρώπων και η πρώτη καλημέρα στην Ιτα­λία ίσως είναι πιο γλυκά, μ’ έναν δικό τους ρυθμό. Όταν δύει ο ήλιος όμως είναι η αγαπημένη μου στιγμή και είναι ελληνική, πάντα.

Οι άνδρες είναι άνδρες, δε διαφέρουν, είναι πάντα παιδιά και τους αγαπάμε και γι’ αυτό. Οι Ιταλοί θα μπορούσα να πω πως γεννιούνται με ένα έμφυτο στυλ, αβίαστο, που τους κάνει να φαίνονται, και να είναι, πιο ευγενείς. Οι Έλληνες είναι πιστοί στις παραδόσεις, στα ήθη και στις αρχές που κι εγώ με τη σειρά μου νιώθω περισσότερο.

Εχετε εμφανιστεί σε διάσημα σινε- φεστιβάλ στο λεγόμε­νο red carpet. Eίναι όντως μια ιδιαίτερη στιγμή;

Ναι, αν και όλο αυτό έχει διάρκεια μόνο λίγα λεπτά αν το καλοσκε­φτούμε. Η καρδιά χτυπάει σαν τρελή και νομίζεις πως περνάς από audition. Οι φωτογράφοι σου φωνάζουν από τέσσερις διαφορετι­κές μεριές να γυρίσεις. Είναι κυριολεκτικά απ’ την ώρα που φθάνεις με το αμάξι μέχρι να κατέβεις και να περπατήσεις, αυτό που λέμε τα 5λεπτα, πιθανόν 7λεπτα δημοσιότητας. Εγώ προσωπικά το δια­σκέδασα πολύ και στις Κάννες και στη Βενετία. Η ουσία είναι να μη παίρνεις πολύ στα σοβαρά ούτε όλο αυτό, ούτε και τον εαυτό σου. Ξέρεις τι έκανα μετά; Και τις δυο μέρες έβρεχε, αγαπώ τη βροχή, οι συνεργάτες μου καθόλου (σκέφτονταν από το φόρεμα, το μαλλί, το μακιγιάζ μέχρι τα κοσμήματα, γενικά τα έβλεπαν όλα μαύρα, συντέ­λεια του κόσμου, ήθελαν τελευταία στιγμή να αλλάξουν τα πάντα) κι εγώ τους έλεγα: Είμαι Ελληνίδα και παιδί του Πο­σειδώνα, μην ανησυχείτε όλα θα πάνε τέλεια. Και τις δυο φορές πριν περπατήσω σταμάτησε να βρέχει, έπειτα άνοι­ξαν οι ουρανοί. Στο πάρτι μετά δε πήγαμε, έβαλα πυτζάμες και φάγαμε και τις δυο φορές μακαρονάδες και burger στις 12 το βράδυ. Την ίδια ιδέα είχαν και οι πρωταγωνιστές των ταινιών αντίστοιχα. Γίναμε μια παρέα και γελάσαμε τόσο πολύ. Δεν εντυπωσιάζομαι με την εμφάνιση, με εντυπω­σιάζουν όμως οι τρόποι και η επικοινωνία που έχουν. Η αύρα τους και η ενέργεια τους, τους κάνει να ξεχωρίζουν.

Το ωραιότερο μέρος στον κόσμο είναι κυριολεκτικά η Πόλη, μεταφορικά η αγκαλιά του.

Ηρθατε έτσι σε επαφή με celebrities που σας εντυπωσίασαν;

Στις Κάννες και τη Βενετία οι σταρ του Χόλιγουντ θεω­ρούν πολύ σημαντικό να πηγαίνουν, επειδή το ευρωπαικό σινεμά λειτουργεί διαφορετικά από την εμπορική αμερι­κάνικη βιομηχανία. Εκεί ως πρόεδρος της επιτροπής του φεστιβάλ των Καννών ήταν η Κέιτ Μπλάνσετ. Συνάντησα επίσης τις Τίλντα Σουίντον, Σάλμα Χάγιεκ, Ντακότα Τζόν­σον.

Ημασταν μαζί και στο event του οίκου Chopard. Μου φάνηκαν πολύ ωραίες γυναίκες, δοτικές και γενναιόδωρες, τουλάχιστον σε αυτό το μικρό διάστημα που μιλήσαμε και γνωριστήκαμε.

Σχολιάστε μας το γυναικείο κίνημα me # too. Εσείς προσωπικά έχετε δεχθεί σεξουαλική παρενό­χληση;

Με βρίσκει σύμφωνη, όχι λόγω φεμινισμού, είμαι σίγου­ρη ότι και οι άνδρες θα έχουν πέσει θύματα. Το ζήτημα του εκφοβισμού μας αφορά όλους. Το #metoo έχει βοηθήσει πολλές γυναίκες γιατί αυτός ήταν ο λόγος ο οποίος ξεκί­νησε με τη Tarana Burke, πάνω από μια δεκαετία τώρα. Το πρώτο βήμα πάντα για να αντιμετωπίσεις αυτό που σου έχει συμβεί είναι να μιλήσεις, να το επικοινωνήσεις για να μπορέσουν να σε βοηθήσουν να συνεχίσεις τη ζωή σου. Από πέρυσι όμως το κίνημα έχει γίνει πιο ισχυρό γιατί όλο και περισσότερες γυναίκες, που η φωνή τους φθάνει και επηρεάζει από την μια ήπειρο στην άλλη, έχουν τοποθετεί όχι μόνο δημοσίως αλλά έχουν καταγγείλει τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες. Είμαι μαζί τους όπως και με κάθε άνθρωπο που έχει πέσει θύμα σεξουαλικής βίας, κακοποί­ησης ή παρενόχλησης.

Οχι πάντως, εγώ δεν έχω πέσει θύμα, ούτε έχω δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση. Σίγουρα όμως θα μιλούσα κι εγώ.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό Best που κυκλοφορεί

Η ταλαντούχα Μυρτώ Κιούρτη και ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στο σπίτι και τη διακόσμηση

Νέλλα Ιωάννου και Κωνσταντίνα Καμπισοπούλου - Patras Fashion Power

Η παιδική μόδα στο Best που κυκλοφορεί... Η πιο γλυκιά φωτογράφιση

Κάναμε πρόβα νυφικού και φορέσαμε τα καλύτερα μονόπετρα - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ από το Best που κυκλοφορεί

Διαλέξαμε όλη τη μόδα των γιορτών από το περιοδικό Best που κυκλοφορεί - ΔΕΙΤΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Γιορτάζουμε 10 χρόνια Best με το μεγαλύτερο τεύχος που βγάλαμε ποτέ

Τα καλύτερά μας χρόνια! Γιορτάζουμε τα 10 χρόνια BEST με το πιο προσωπικό και νοσταλγικό editorial