Η Ελλάδα του σήμερα...

Ονομάζομαι Παναγιώτης. Είμαι Έλληνας. Δύσκολο που είναι αυτό. Να είσαι Έλληνας. Να επωμίζεσαι όλο τον πολιτισμό την κουλτούρα και όλα όσα έχει προσφέρει αυτή η χώρα στην ανθρωπότητα. Περιμένοντας όλοι από εσένα να αλλάξεις το κόσμο. Να αλλάξω ποιον κόσμο; Την «φυλακή» που έκτιζαν και κτίζουν ακόμα οι προηγούμενες γενιές, προετοιμάζοντας εμάς για «φυλακόβιους»; Τόσο σκληρή, τόσο στομφώδης αυτή η λέξη, μα αντικατοπτρίζει την σημερινή κοινωνία απόλυτα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί ειδήσεις, πέντε λέξεις άκουγα. Κρίση, ανεργία, χρέος, χαράτσια και μνημόνια. Ως πότε; Η χώρα μου έχει βουλιάξει στον πάτο της θάλασσας. Βλέπω ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό και το θεωρώ φυσιολογικό. Βλέπω νέα παλικάρια να βυθίζονται στον κόσμο των ναρκωτικών και το θεωρώ φυσιολογικό. Βλέπω την Ελλάδα καταχρεωμένη μπροστά στον βωμό του χρήματος. Και το θεωρώ φυσιολογικό. Για μισό λεπτό. Η Ελλάδα που γέννησε την δημοκρατία, την φιλοσοφία, την κριτική, την ελεύθερη αγορά, τα μαθηματικά, την φυσική, που χάρισε αμέτρητες λέξεις στους περισσότερους λαούς του κόσμου, που κατάφερε και άντεξε 400 χρόνια τουρκικής σκλαβιάς, 2 παγκοσμίους πολέμους, έναν εμφύλιο, 2 επιτυχημένα πραξικοπήματα, καταχρεωμένη; Η χώρα που κατέστησε δυνατή την παροχή έντοκου δανείου εν μέσω πολέμου στις κατοχικές δυνάμεις, σημερινής αξίας 163.800.000.000* δολαρίων, μαζί με τις πολεμικές αποζημιώσεις που ποτέ δεν έλαβε, οι οποίες σήμερα, αγγίζουν το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 332.000.000.000* δολαρίων, καταχρεωμένη; Ξεριζώθηκαν και εκλάπησαν, 8.500 μάρμαρα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, καταφέρνοντας να αποδώσουν χρήματα στις χώρες που τα κατέχουν παρανόμως 300 φορές το «χρέος» της Ελλάδας! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη σκύβουν το κεφάλι και υπακούν. Σκύβουν και υπακούν μπροστά στις κυβερνήσεις των χωρών τις Ε.Ε. «Ο Έλληνας δεν σκύβει. Ο Έλληνας μέχρι και τον Θεό, όρθιος τον προσκυνάει». Μας βρίζουν, δεν θυμώνουμε. Μας φιμώνουν, δεν θυμώνουμε. Μας ποδοπατούν, δεν θυμώνουμε. Γιατί δεν θυμώνουμε, αγαπημένε Στάθη(Ψάλτης, αναφορά από το ημερολόγιο ενός τρελού); Μήπως είναι πολύ γλυκιά η καρέκλα της εξουσίας; Μήπως και αυτοί που κυβερνούν δεν αγαπούν αυτόν τον τόπο; Όχι! Δεν τον αγαπούν. Στο σφύριγμα της Μέρκελ και του Σόιμπλε, όλοι, στέκονται αμίλητα και ακούνητα στρατιωτάκια. Παλαιότερα, ο κ. Ν.Αλιάγας, μαζί με συνεργάτες του είχε ξεκινήσει μία εκστρατεία επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα, ονόματι «Bring them back!». Στην οποία, εάν συγκεντρωνόντουσαν 1.000.000 υπογραφές, θα έθεταν το «θέμα» των μαρμάρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Να τεθεί τι ακριβώς; Η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα που ανήκουν στην Ελλάδα;  Να τεθεί στο Ε.Κ. μία κλοπή που θεωρείται νόμιμη εδώ και 200 χρόνια; Δεν το νομίζω. Ίσως θα έπρεπε να τεθεί εδώ και πολύ καιρό στο Διεθνές Δικαστήριο στης Χάγης. Ίσως να μην «θέλουν» να τεθεί. Τα μάρμαρα, δεν είναι ούτε της Βρετανίας, ούτε του Τόμας Μπράουν, ούτε και κανενός άλλου παρά μόνο της Ελλάδας. Τα μάρμαρα ανήκουν στην Ελλάδα. Τα χρήματα που δόθηκαν καθώς και οι πολεμικές αποζημιώσεις ανήκουν στη Ελλάδα.

Προς όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, διεκδικήστε αυτά που σας ανήκουν, μην σκύβετε το κεφάλι, αυτή η μικρή χώρα που ονομάζεται Ελλάδα θα λάμψει ξανά!

*(Σύμφωνα με τον μέσο τόκο κρατικών ομολόγων των Η.Π.Α. από το 1944 που είναι περίπου 6%)