Οι… ασυνείδητοι

Είναι λίγο περίεργο που έλαχε ο κλήρος στον υπογράφοντα να τοποθετηθεί σε ένα θέμα που αυτοί που έπρεπε να τοποθετηθούν αμέσως, κάνουν την «πάπια».Δεν πειράζει. Καθένας έχει να απολογηθεί μόνο στη συνείδησή του και στο Θεό (αν πιστεύει, αλλιώς μόνο στη συνείδησή του).Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τη συνείδησή του (όπως η Ζωή, ο Παναγιώτης και… τα άλλα παιδιά) ή το Θεό (όπως η κ. Ξουλίδου) αλά καρτ.Ή έχεις συνείδηση ή δεν έχεις. Ή πιστεύεις ή δεν πιστεύεις.Χθες στη Βουλή έγινε μια ιστορική διαδικασία. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός έθεσε ένα δίλλημα στο σύνολο των βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Είτε μια επώδυνη συμφωνία, είτε…Το δεύτερο είτε το «διαβάζει» όπως θέλει ο καθένας από μας. Για κάποιους είναι μια ηρωική πράξη που μας κατατάσσει μαζί με τον Λεωνίδα, τον Κολοκοτρώνη και άλλους πρωταγωνιστές, κορυφαίων στιγμών της ιστορίας μας.Να πέσουμε μαχόμενοι,  να δοξαστούμε, να αναφέρουν τα ονόματα ή τη γενιά μας σε επιτύμβιες στήλες. Να μην γονατίσουμε στους ξένους κατακτητές που ζητούν γη και… ύδωρ για να… μας δώσουν δανεικά!Αυτή ή ηρωική ρητορεία σε έναν λαό που στενάζει από το βάρος της πενταετούς λιτότητας, φαντάζει… λαχταριστή, ειδικά σε όσους από εμάς δεν ανήκουν στην οικονομική ελίτ της χώρας.Όντως ο Ελληνικός λαός φτωχοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια, συμπολίτες μας έβαλαν τέλος στη ζωή τους, πνιγμένοι από τα χρέη, χιλιάδες νέοι επιστήμονες, έφυγαν στο εξωτερικό.Ποιος μπορεί να τα αμφισβητήσει αυτά; Δεν υπάρχουν χειρότερα, ακούω συχνά με τον τρόπο που μόνο ο νεοέλληνας μπορεί να κάνει τέτοιους συμψηφισμούς. Ο νεοέλληνας που ξεχνάει γρήγορα ότι τα χειρότερα τα είδε πρόσφατα. Όταν έφτασαν στη… νεόπλουτη χώρα του, καραβάνια νέων κοριτσιών (επιστημόνων συνήθως) από την Ανατολική Ευρώπη για να τον… διασκεδάσουν στο μισοσκόταδο νυχτερινών καταστημάτων ή σε γειτονικά ξενοδοχεία. Όταν έφταναν νέοι άνδρες εκπαιδευμένοι στο έγκλημα από την κατά τόπους Μαφία για να ληστέψουν και να σκοτώσουν όποιον έβλεπαν ως στόχο. Όταν βλέπετε ακόμα και σήμερα τα καραβάνια όσων εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους και θαλασσοπνίγονται για να βρεθούν στα μέρη μας εκλιπαρώντας για ένα πιάτο φαί.Δεν είναι κακή η επανάσταση, αρκεί όταν τη σκέφτεσαι να μην τη βλέπεις μέσα από το πρίσμα ενός ποτηριού φραπέ, καθισμένος αναπαυτικά στον καναπέ σου.Η επανάσταση ζητά θυσίες. Αν είσαι έτοιμος, μπορεί να είμαι κι εγώ! Άλλωστε οι επαναστάσεις ξεκίνησαν από όσους είχαν να χάσουν τα λιγότερα.Εμείς λοιπόν δικαιούμαστε –έστω και με υπερβολές- να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Οι εθνοπατέρες και εθνομητέρες μας δεν μπορούν. Και κυρίως δεν μπορούν να αποφεύγουν να τοποθετηθούν.Τα «όχι» ήταν πολύ πιο αξιοπρεπή από τα παρών και τις απουσίες. Διότι τα δεύτερα και τα τρίτα και καταμετρήθηκαν ως απώλεια της δεδηλωμένης και έδειξαν ότι κάποιοι θέλουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Δηλαδή και μην δεχθούν τη μήνη της κομματικής βάσης αλλά και να μην έλθουν σε πλήρη ρήξη με την ηγεσία.Στο μεταξύ μπορούν να εκφωνούν… δεκάρικους περί συνειδήσεως από την ακροδεξιά Ραχήλ ως την… ομιλούντα( κατά δήλωσή της) με την Ιστορία, Ζωή.Ξέχασαν ότι μερικά 24ωρα πριν, στο Ευρωκοινοβούλιο αυτοί που μας πρότειναν το δρόμο της Ζωής, της Ραχήλ, του Λαφαζάνη , του Λαπαβίτσα και των άλλων… παιδιών ήταν η Μαρίν Λεπέν και ο Νάιτζελ Φάρατζ. Και εδώ βέβαια ο… Μιχαλολιάκος.Τα προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σπρώχνουν τον Τσίπρα στην αγκαλιά του σάπιου πολιτικού συστήματος που την προηγούμενη Κυριακή αποδοκίμασε ο κόσμος. Ναι, οι πολίτες βρήκαν –όπως έχω ήδη γράψει- την ευκαιρία να «ξεράσουν» πολιτικά όλους μαζί όσους τους κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες και τους συμβούλευσαν τι να ψηφίσουν. Τους αποδοκίμασαν κάνοντας το αντίθετο.Οι διαφωνούντες λοιπόν, κρυπτόμενοι, του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύουν με τη στάση τους τις θέσεις της ακροδεξιάς και επαναφέρουν ως πιθανούς  κυβερνητικούς εταίρους τα κόμματα του σάπιου πολιτικού παρελθόντος.Και ο Βέμπερ με τον Σόϊμπλε να τρίβουν τα χέρια τους…