Χωρίς επίθετα, χωρίς φρου φρου, χωρίς πλεονάσματα...

"Πανελλήνιες".

Μια λέξη, πολλά συναισθήματα, πολύ άγχος, πολύ διάβασμα, πολλή αγωνία... Όλα από πολύ για μία λέξη που αντικειμενικά της αξίζουν τόσα λίγα.

Πραγματικά θα ήθελα να μπορούσα να επιλέξω να μην ξανακουστεί η λέξη αυτή σε κανενός τ' αυτιά.

Ούτε στα δικά σας που εδω και ενα χρόνο την τρέματε και τις επόμενες δυο βδομάδες την έχετε μπροστά σας και την ζείτε.

Αλλά ούτε και στα δικά μας, που παρότι την ζήσαμε και δεν θα την ξαναζήσουμε, μας δημιουργεί μια ανατριχίλα σαν δυνατός και ξαφνικός κρύος αέρας και μια αίσθηση επίμονου και δυνατού πονοκεφάλου που νομίζουμε πως ακόμα κι αν την ψελλίσουμε θα τον ξαναζήσουμε από την αρχή. Και που κάθε φορά που πλέον την ακούμε ή στρίβουμε και φεύγουμε ή "φτύνουμε τον κόρφο μας" -χωρίς να μας νοιάζει και καθόλου που γινόμαστε σαν τις γιαγιάδες μας την στιγμή του "Θου Κύριε"-.

Αρχής γενομένης όλα έχουν γίνει λάθος με αυτό το κεφάλαιο.

Δεν θα ευχηθώ το κλισέ "καλή επιτυχία" σ' όλους και σ' όλες εσάς, είτε του'97, είτε του '96, που εδώ και δυο βδομάδες θα ξυπνάτε μ' ενα τρέμουλο κάθε πρωί.

Πρώτον γιατί πρέπει να το έχετε ακούσει και 198.768.968 φορές και ξέρω εκ πείρας πως και το βαρεθήκατε και πως πλέον το ακούτε τόσο μηχανικά, όσο μηχανικά απαντάτε "ευχαριστώ".

Και δεύτερον γιατί η επιτυχία δεν μπορεί ποτέ να είναι κακή.

Ό,τι κι αν γίνει δεν έχετε αποτύχει σε καμία περίπτωση.

Γιατί στο τέλος θα βγει ένας απλός αριθμός και δεν νομίζω κανένας από σας να πιστεύει ότι το τι αξίζει και το ποιος είναι το ξέρει και το καθορίζει ένας απλός πενταψήφιος αριθμός.

Κανείς που σας αγαπάει και σας νοιάζεται πραγματικά δεν περιμένει τις Πανελλήνιες για να καταλάβει τι αξίζετε.

Αξίζετε πολλά περισσότερα.

Και έχετε πετύχει, ό,τι κι αν σας πούνε, ό,τι κι αν πιστέψετε εσείς πάνω στο άγχος σας.

Και πάνω απ' όλα έχετε πετύχει γιατί βγήκατε αλώβητοι από την πιο δύσκολη και πιο αγχώδη χρονιά της νεότητάς σας.

Όσο το δυνατόν πιο αλώβητοι από μια χρονιά και μια διαδικασία που διώχνει την παιδικότητα και απαιτεί να σκέφτεστε σαν τους πιο ώριμους και έμπειρους ανθρώπους.

Αλλά είστε πιο δυνατοί και το ξέρετε.

Γι' αυτό εγώ φέτος θα ευχηθώ επιτυχία. Και σ' εσάς του '97 που το παλεύετε χωρίς να ξέρετε τι είναι, αλλά και σ' εσάς του '96 που το ξαναζείτε.

- Ειδικά για σας τους τελευταίους ελπίζω η γνώση να γίνει η δύναμη σας με όλους τους δυνατούς τρόπους- .

Επιτυχία σε όλους σας λοιπόν.

Σκέτη επιτυχία. Χωρίς επίθετα, χωρίς φρου φρου, χωρίς πλεονάσματα...

*Σπετσέρη Κατερίνα (φοιτήτρια Φιλολογίας)