Όταν ψάχνεις να βρεις "τον πάτο" σου, χάνεις και τη λογική σου

Περάσαμε τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μας ανάμεσα στις συμπληγάδες των φόρων και την πίεση της οικονομικής αφαίμαξης. Δεν μας έμεινε τίποτε άλλο πια για να σκεφτόμαστε, όσοι έχουμε ακόμη τη δύναμη να «ρίχνουμε» μία αισιόδοξη ματιά γύρω μας, ότι μπορεί κάποια στιγμή τα πράγματα τα αλλάξουν, μπορεί ίσως να σταματήσει ο κατήφορος και να βρεθεί κάπου μπροστά μας ο «πάτος» του βαρελιού.

Τώρα λοιπόν που είπα «πάτος» θα θυμίσω στους αναγνώστες μας, αλλά και στον ίδιο, τη φράση που είχε διατυπώσει στη συνέντευξη τύπου στη Θεσσαλονίκη ο Αντώνης Σαμαράς.

«Φόροι συνέχεια» είπε απευθυνόμενος το 2011 στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Τόσοι φόροι που «μας έχει φύγει ο πάτος»

Αλήθεια αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ. Τέσσερα χρόνια μετά και ενώ εσείς ο ίδιος συνεχίζετε την ίδια και ίσως σκληρότερη πολιτική από τον προ-προκάτοχό σας, μήπως μπορείτε να μας πείτε που έχει πάει «ο πάτος» μας;

Σεις το είπατε τότε, αλλά στη συνέχεια το λησμονήσατε.

Αναθέσατε την οικονομική πολιτική της κυβέρνησής σας σε δύο μη πολιτικά πρόσωπα. Σε ανθρώπους που δεν έχουν να δώσουν λογαριασμό στην κοινωνία, απλούστατα διότι δεν έχουν (και δεν τους ενδιαφέρει να έχουν) πολιτικά ερείσματα.

Με λίγα λόγια, δεν τους ενδιαφέρει καθόλου, αν θα «μας φύγει ο πάτος» στους φόρους, αρκεί να τα έχουν καλά με την παρά φύση οικονομική τους συνείδηση.

Και το οξύμωρο: Ενώ η Κυβέρνηση Σαμαρά, διαρρέει φοροελαφρύνσεις από τον Σεπτέμβριο, έρχεται Αυγουστιάτικα με «πεσκέσι» τον ΕΝΦΙΑ φορολογώντας το Γκέρμπεσι Καλαβρύτων με αντικειμενικές αξίες Κολωνακίου.

Εδώ δύο πράγματα συμβαίνουν κύριε Πρωθυπουργέ. Ή  το Γκέρμπεσι έγινε Κολωνάκι και θα πρέπει στην κεντρική πλατεία του χωριού  να συρρεύσουν αλυσίδες γνωστών καφέ-εστιατορίων και χρυσοχοείων, ή το Κολωνάκι έγινε Γκέρμπεσι και πρέπει το Da Capo να σερβίρει πια μόνο γλυκό του κουταλιού, καφέ ελληνικό στο χοντρό φλυτζάνι και να διαθέτει τραπέζια για δηλωτή

Θα μου πείτε τι λέω; Ότι και να λέω «μέσα είμαι» αφού «μου έχει φύγει ο πάτος»