Εσύ εξελίχθηκες, μεταρρυθμίστηκες, γιατί όχι και το κράτος;

Με τη μεγάλη μάχη για την επιβίωση της πατρίδας μας να έχει πλέον κερδηθεί, μετά από σκληρές και πολλές θυσίες του ελληνικού λαού, έφτασε η ώρα να δώσουμε μια ακόμη αποφασιστικής σημασίας μάχη για το μέλλον του τόπου: αυτή των μεταρρυθμίσεων.

Και είναι γεγονός ότι αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε ετεροχρονισμένα, με μεγάλη καθυστέρηση, καθώς παρότι η χώρα μας χρειαζόταν πολλές  μεταρρυθμίσεις εδώ και αρκετά χρόνια, όχι μόνο δεν τις δρομολόγησε όπως επιβαλλόταν, αλλά δεν τις αποτόλμησε καν, ούτε τις στοιχειώδεις, δοθέντος ότι ήταν δέσμια ιδεολογικοπολιτικών αγκυλώσεων, στρεβλώσεων και εμμονών.

Παράλληλα, και με την ελληνική κοινωνία να έχει εμποτιστεί κι αυτή με αγκυλώσεις και ιδεοληψίες που στρέφονταν και επικεντρώνονταν στον κρατισμό, δεν κατέστη δυνατόν να αναπτυχθεί στην χώρα μας ένα ουσιαστικό μεταρρυθμιστικό κίνημα. Ένα κίνημα που θα έδινε την ώθηση στην οικονομία να αποκτήσει πραγματικά έναν εξωστρεφή και ελεύθερο χαρακτήρα, ώστε να παύσει, οριστικά και αμετάκλητα , να είναι «η τελευταία σοβιετικού τύπου οικονομία» της Ευρώπης.

Ο Βρετανός συγγραφέας Τζορτζ Οργουελ είχε γράψει κάποτε ότι «η μάχη του Βατερλό κερδήθηκε στο προαύλιο του Κολεγίου του Ιτον». Αντιστοίχως, οι όποιες μεταρρυθμιστικές μάχες που θα μπορούσαν να δοθούν στην ελληνική κοινωνία, χάθηκαν πριν καλά καλά δοθούν σε οποιοδήποτε επίπεδό της, σε οποιαδήποτε έκφανσή της, είτε στα  πανεπιστήμια είτε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Δυστυχώς, έπρεπε να έλθει η πρωτοφανής κρίση που βιώσαμε και μόλις ξεπερνάμε, για να καταστεί σαφής, όχι δια της επιβολής όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά δια της νομοτέλειας, η αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων.

Ναι, αυτές είναι άκρως απαραίτητες πλέον, και όχι μια «πολυτέλεια» ή ένα καπρίτσιο της τρόικας, των ξένων δανειστών μας. Και είναι άκρως απαραίτητες , διότι η οικονομία και η κοινωνία είναι σύνθετοι ζωντανοί οργανισμοί. Όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, αν δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον, πεθαίνει, έτσι και η οικονομία και η κοινωνία, χωρίς μεταρρυθμίσεις, κινδυνεύουν να αποσυντεθούν και να περιθωριοποιηθούν. Να χάσουν την ευημερία τους, την ελευθερία τους, να χάσουν την ίδια την υπόστασή τους.

Και αν δεν σε πείθω αγαπητή αναγνώστρια, αγαπητέ αναγνώστη, για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων, σκέψου ότι εσύ τις έχεις ήδη κάνει πράξη, και συνεχίζεις να τις κάνει πράξη, στην προσωπική ζωή σου.

Ενδεχομένως διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο μου στο Διαδίκτυο, στον ηλεκτρονικό σου υπολογιστή, κάτι που δεν μπορούσες να διανοηθείς ότι θα έκανες πριν από κάποια χρόνια. Όπως δεν μπορείς να φανταστείς πλέον τον εαυτό σου χωρίς να έχεις (ανά πάσα στιγμή) μαζί σου το κινητό σου τηλέφωνο, ενώ θα θυμάσαι ότι κάποτε στην οικογένεια σου μπορεί να μην είχατε σταθερό τηλέφωνο!

Με άλλα λόγια, προσαρμόστηκες στην εξέλιξη της τεχνολογίας, συγχρονίστηκες με τα κελεύσματα των καιρών για να μπορείς να συμβαδίσεις με την εποχή σου. Σε αντίθετη περίπτωση, χωρίς κινητό τηλέφωνο, χωρίς πρόσβαση στο Διαδίκτυο, θα ήσουν επιεικώς ένας καθυστερημένος άνθρωπος που θα αργοπέθαινες καθημερινά και δεν θα μπορούσες ούτε να έλθεις σε επικοινωνία με τον διπλανό σου.

Επομένως, κι εσύ μεταρρυθμίστηκες γιατί δεν μπορούσες να κάνεις διαφορετικά. Σκέψου το και θα καταλάβεις τι εννοώ.

Ως εκ τούτου, εξίσου ζωτικής σημασίας είναι οι μεταρρυθμίσεις και για την οικονομία, την κοινωνία μας γενικότερα.

Και όταν με το καλό γίνουν, με τον τρόπο που πρέπει να γίνουν, αν όχι εσύ, σίγουρα όμως τα παιδιά σου, θα διερωτώνται στο μέλλον πως ζούσαμε μέχρι σήμερα.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις πώς ζούσες κάποτε χωρίς το Ίντερνετ, δίχως το κινητό σου τηλέφωνο και την κάρτα που σου παρέχει καθ’ όλο το 24ωρο πρόσβαση στο ΑΤΜ μιας τράπεζας, για να πάρεις χρήματα όταν τα χρειάζεσαι, χωρίς να στηθείς στην ουρά.