Θα απογοητευτεί, όπως απογοητεύτηκε και με τον Γιάννη Δημαρά

Κατά τη συμπαθή δημοτική σύμβουλο κυρία Ήρα Κουρή, οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου «αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, καθώς μία ήττα των μνημονιακών δυνάμεων θα οδηγήσει  με δημοκρατικές διαδικασίες (θα εκφραστεί η βούληση του λαού) τους συγκεκριμένους φορείς – πρόσωπα και κόμματα - μακριά από τα κέντρα εξουσίας ή διαχείρισης».

Και σύμφωνα με την ίδια, «το καίριο λοιπόν, πολιτικό αίτημα - μήνυμα για ανατροπή αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς δίνεται η μοναδική ευκαιρία να αποτυπωθεί η οργή και ο θυμός του λαού σε βάρος των πολιτικών που υπηρετούν ευλαβικά τους δανειστές μας». Όλα αυτά, (και) στις δημοτικές εκλογές.

Θα προσπεράσω τις μας έλεγε το 2010 εν όψει εκείνων των δημοτικών εκλογών η κυρία Κουρή, και με όλο το σεβασμό στο πρόσωπό της θα της επισημάνω δημοσίως σήμερα (και θα μείνει καταγεγραμμένο, καθώς το Ίντερνετ και η μηχανή αναζήτησης της Google επιτελούν αυτόν τον σκοπό) ότι εάν πιστεύει πώς στην περίπτωση που έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα θα ανατρέψει εν μια νυκτί τις αντιμνημονιακές πολιτικές και θα κάνει τη μεγάλη ανατροπή που ονειρεύεται, πλανάται πλάνην οικτράν.

Πολύ φοβάμαι τότε ότι θα απογοητευτεί το ίδιο, αν όχι ακόμη περισσότερο, όπως απογοητεύτηκε και με την περίπτωση του νυν δημάρχου Γιάννη Δημαρά.

Στην περίπτωση που γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κάνει μια πολύ ωραία κωλοτούμπα, θα παραμείνει στην ευρωζώνη («ωραία φυλακή», κατά τον ρεαλιστή κ. Σταθάκη) και για να το καταφέρει, θα προσπαθήσει να γίνει ο πιο καλός και πιο υπάκουος μαθητής της τρόικας – με τη μορφή που θα έχει πάρει τότε αυτή. Μνημονιακότεροι των μνημονιακών θα αποδειχθούν στην πράξη, καλή ώρα όπως ο Σαμαράς, που καταχέριαζε τον Γιωργάκη για το πρώτο Μνημόνιο.

Και για να πάμε πιο πίσω, θα λειτουργήσουν όπως ακριβώς ο συχωρεμένος ο Ανδρέας, ο οποίος φώναζε  κάποτε «έξω από την ΕΟΚ» και «έξω από το ΝΑΤΟ» και μετά, ως πρωθυπουργός πλέον, έβαλε την Ελλάδα ακόμη πιο βαθιά στην Ευρώπη και στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.

Εάν θέλει κάποιος να πιστεύει ότι με το που θα πάρει την εξουσία ο Τσίπρας θα ακυρώσει τις μνημονιακές πολιτικές, θα επαναφέρει μισθούς και συντάξεις στα επίπεδα του 2009, θα επαναπροσλάβει δημοσίους υπαλλήλους και θα επαναλειτουργήσει κλειστούς δημοσίους οργανισμούς, ενώ στο μεταξύ θα διαγράψει μονομερώς και το χρέος της χώρας, δικαίωμα του. Γούστο του και καπέλο του. Ο καθένας μπορεί να ονειρεύεται ό, τι θέλει. Άλλωστε, τα όνειρα δεν κοστίζουν. Απλώς, πληρώνεται ακριβά η μη υλοποίησή τους.

Όμως, προσωπικά, επειδή βαρέθηκα τα παραμύθια που δεν έχουν δράκους, στις επικείμενες δημοτικές εκλογές θα ήθελα να δω να γίνεται μια πολιτισμένη αναμέτρηση για την Πάτρα, για τα προβλήματα της, για την πορεία της στο μέλλον. Θέλω να ακούσω τεκμηριωμένα επιχειρήματα και θέσεις, προγράμματα και κατάθεση οράματος για την πόλη μας.

Εν πάση περιπτώσει, θέλω να δω να γίνεται μια αντιπαράθεση για το πραγματικό διακύβευμα των δημοτικών εκλογών: την τύχη της Πάτρας.

Την επίπλαστη αντιπαράθεση «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών», την αφήνω σ’ αυτούς που θέλω να επιδίδονται σε ένα κυνήγι μαγισσών, χωρίς την ίδια ώρα να έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην Ευρώπη, χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει πού ανήκει η Ελλάδα, χωρίς να ξέρουν τι συμβαίνει στον κόσμο.

Τους αφήνω, επίσης, και το δικαίωμα στην ανώμαλη προσγείωση. Ευχαριστώ, αλλά απ’ αυτήν δεν θα πάρω.