«Απαράδεκτο τα πρώτα διαζώματα του Ωδείου να είναι μονίμως κατειλημμένα για την ''απούσα'' Δημοτική Αρχή»

«Η Πάτρα στα πλαίσια του 31ου Φεστιβάλ είχε την ξεχωριστή ευκαιρία να φιλοξενήσει δυο παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου οι οποίες στέφθηκαν με επιτυχία και έτυχαν ευρείας αποδοχής από το φιλοθεάμων Πατρινό κοινό. Ανέκαθεν το Εθνικό Θέατρο παρείχε στους λάτρεις του Αρχαίου δράματος τα καλύτερα εχέγγυα.

Υπηρετούσε και υπηρετεί  απαρέγκλιτα τον αρχέγονο πολιτισμό μας και τον διαφυλάσσει από κάθε είδους ανεπιθύμητη παρείσφρηση στοιχείων που έχουν την δυνατότητα να αλλοιώσουν τα αυθεντικά χαρακτηριστικά του.

Η κωμωδία του Αριστοφάνη ''Νεφέλες'' παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα Μεγάλα Διονύσια το 423π.Χ. Παρά το ότι ήταν ένα από τα σπουδαιότερα έργα του Αριστοφάνη ο ίδιος ο συγγραφέας αναγκάστηκε να το αλλάξει εκ βάθρων δημιουργώντας μια νέα εκδοχή η οποία επικρατεί μέχρι σήμερα.   
Ο Στρεψιάδης (στο ρόλο ο Γιάννης Μπέζος) αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ύπαιθρο λόγω των Σπαρτιατικών επιδρομών στην Αττική κατά την διάρκεια των Πελοποννησιακών πολέμων. Παντρεύτηκε μια αριστοκράτισσα και μαζί της έκανε έναν γιο τον Φειδιππίδη(στο ρόλο ο Μάκης Παπαδημητρίου), ο οποίος εκμεταλλευόμενος την αριστοκρατική του καταγωγή καταχρέωνε κατ' εξακολούθηση τον πατέρα του, ο οποίος με την σειρά του είχε αγανακτήσει από την άσωτη ζωή του. Έτσι ο Στρεψιάδης όντας σε κατάσταση απελπιστική προτρέπει τον υιό του να παρακολουθήσει μαθήματα από τον μέγα φιλόσοφο Σωκράτη,έτσι ώστε να μυηθεί στον Δίκαιο και άδικο λόγο και να γίνει ένας υπεύθυνος και χρήσιμος πολίτης στην κοινωνία. Όμως ο Φειδιππίδης περί άλλων τυρβάζει. Έτσι ο Στρεψιάδης αποφάσισε ο ίδιος να φοιτήσει στην σχολή του Σωκράτη αλλά δυστυχώς ο μεγάλος φιλόσοφος τον διώχνει χαρακτηρίζοντας τον ''ανεπίδεκτο μαθήσεως''. 
Τελικώς ο γέρο Στρεψιάδης καταφέρνει να πείσει τον μονάκριβο υιό του να φοιτήσει στην σχολή του Σωκράτους αλλά δυστυχώς παρατηρεί σοβαρές μεταπτώσεις στην συμπεριφορά του που θα τις πληρώσει με το βαρύ τίμημα της σωματικής του ακεραιότητας.
Ο μεγάλος κωμωδιογράφος στηλιτεύει έντονα τους σοφιστές οι οποίοι μεταλαμπάδευαν την γνώση και την ''σοφία'' τους με χρηματικά ανταλλάγματα καθώς και την ''προοδευτική'' και ρηξικέλευθη διδασκαλία του Σωκράτη ο οποίος κατηγορήθηκε, φτάνοντας στο έσχατο βήμα του θανάτου με την αιτιολογία της διαφθοράς των νέων μέσω της διδασκαλίας του και της ανατροπής κάποιων κοινωνικά αποδεκτών κατεστημένων όπως η πολυθεϊα. Για αυτό άλλωστε η ανατροπή του θρησκευτικού δόγματος της πολύθεϊας προήλθε μέσα από τις Νεφέλες,οι μόνες αληθινές αέρινες θεότητες που χαρίζουν απλόχερα στους φιλομαθείς την σοφία σύμφωνα με τον Σωκράτη.                 
Αυτό που αδιαμφισβήτητα επισφράγισε και έδωσε ξεχωριστή αίγλη στο όλο εγχείρημα του Εθνικού Θεάτρου ήταν ο αφηγητής Γιάννης Νταλιάνης με το μελείχιο και βαθυστόχαστο ύφος του, ο οποίος έκανε λόγο για το αυθεντικό νόημα της ζωής το οποίο φυσικά δεν είναι ο αγώνας για την απόκτηση χρήματος και επίπλαστης δόξας αλλά ο αγώνας για την καλλιέργεια της ψυχής που πρέπει να συμμετέχει στον δια βίου πνευματικό στίβο της ζωής. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η μόνιμη απουσία και η απαξίωση της Δημοτικής αρχής και προσωπικά του κυρίου Δημάρχου απέναντι στον θεσμό του Πολιτιστικού Φεστιβάλ της πόλης στην οποία δημαρχεύει. Είναι απαράδεκτο τα πρώτα διαζώματα του Αρχαίου Ωδείου στο κάτω μέρος να είναι κατειλημμένα δήθεν για την ''απούσα'' Δημοτική Αρχή και να μην επιτρέπεται στους Πατρινούς να απολαύσουν από κοντά την παράσταση οι οποίοι μάλιστα έχουν καταβάλλει από το υστέρημα τους χρήματα για το αντίτιμο του εισιτηρίου.                                   
Μερικοί μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών και συνεχίσουν ακόμα και μέσα από την λαϊκή ψυχαγωγία όπως είναι το θέατρο να συμπεριφέροντε με μεροληπτική συμπεριφορά υπέρ κάποιων προσώπων που ''θητεύουν'' επάξια στην κοινωνική ελίτ της Πάτρας.»