Η Πέγκυ Ζήνα για τον Μητροπάνο: "Αυτό ήταν κάτι που με συγκλόνισε! Και είμαι σίγουρη ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ"

H τραγουδίστρια που τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί στη μουσική σκηνή της Ελλάδας, επέλεξε να μιλήσει πρώτη φορά στο «Down Town Κύπρου» και στον δημοσιογράφο Γιάννη Χατζηγεωργίου. Το entertv.gr αλίευσε αυτή της της συνέντευξη όπου η Πέγκυ Ζήνα  μιλάει  για το χαμό του «ανθρώπου της οικογένειάς της», όπως η ίδια των χαρακτηρίζει, τον σπουδαίο ερμηνευτή Δημήτρη Μητροπάνο, ενώ θυμάται και τις τελευταίες στιγμές που έζησε μαζί του, στο σπίτι του, με την οικογένειά του, μία μέρα πριν φύγει απ τη ζωή.

-Ζεις τώρα την καλύτερη περίοδο της ζωής σου; Και προσωπικά και οικογενειακά και επαγγελματικά;

-Προσωπικά και οικογενειακά ζω αυτό που ολοκληρώνει κάθε άνθρωπο που θέλει να γίνει γονιός. Σε ό,τι αφορά στα επαγγελματικά μου, βιώνω ό,τι έσπειρα τόσα χρόνια: Δούλεψα πάρα πολύ, από τα πρώτα μου βήματα, δεν μου χαρίστηκε τίποτα, ήταν ελάχιστοι οι άνθρωποι που ήταν κοντά μου στην αρχή της καριέρας μου- ουσιαστικά μόνο ο Μίλτος Καρατζάς και ο άντρας μου- και, από εκεί και πέρα, σιγά σιγά, αρχίσαμε συνεργασίες σημαντικές. Οπότε τώρα πια, έχω την πολυτέλεια να βιώνω όλη αυτή τη δουλειά των χρόνων που πέρασαν, έτοιμη να δημιουργήσω ακόμη περισσότερα στο μέλλον. Και, το σημαντικότερο, να χαίρομαι και το παιδάκι μου περισσότερο, που είναι για μένα το μόνο θετικό της κρίσης που ζούμε τον τελευταίο καιρό.

-Σε φοβίζει το μέλλον έτσι όπως προδιαγράφεται- όχι μόνο για την Ηλέκτρα, αλλά για όλα τα παιδιά του κόσμου;

-Δεν έχω την επιλογή να πω ότι με φοβίζει. Γιατί, αν με φοβίζει, τότε σημαίνει ότι παραδίδω τα όπλα. Είμαι εδώ και, όσο έχω υγεία, θα δουλεύω πάρα πολύ για να βρει το παιδί μου μια καλή ζωή, να μπορέσει να σπουδάσει, να μεγαλώσει καλά- πάνω απ όλα με αγάπη- αλλά και με όσα εφόδια μπορέσω να του προσφέρω. Ό,τι κάνουν όλοι οι γονείς δηλαδή. Αν παραδώσω τα όπλα και πω «με φοβίζει πολύ το αύριο» τότε νομίζω ότι θα καλέσω κιόλας το άσχημο. Θα κάνω, αν θέλεις, περισσότερες υποχωρήσεις, θα ρίξω νερό στο κρασί μου, αλλά θα είμαι παρούσα, θα υπάρχω και θα τραγουδάω. Όσο μπορώ να τραγουδάω θα τραγουδάω και επίσης ουδέποτε θα κοροϊδέψω τον κόσμο. Άλλωστε- και αυτό το ξέρουν όλοι-, πουθενά δεν πήγα και να τραγουδήσω λιγότερο καλά από ότι στην Αθήνα.

-Θα έκανες πια ακόμη και καλλιτεχνικές υποχωρήσεις;

-Όχι. Ποτέ δεν θα συνεργαζόμουν με κάποιον που δεν σέβομαι. Προτιμώ να κάνω μία άλλη δουλειά, παρά να κάνω κάτι τέτοιο. Άλλωστε, όσο έχω υγεία, μπορώ να κάνω και κάτι άλλο, κάτι παρεμφερές όμως με τη μουσική. Γιατί, δεν τη φοβάμαι τη δουλειά. Παρόλα αυτά, δεν νομίζω να έρθει η στιγμή που να σταματήσω να τραγουδάω- τα χω φροντίσει έτσι που να μην έρθει-, γιατί κάθε χρόνο, και ο Γιώργος κι εγώ, ψάχνουμε με πάρα πολύ μεγάλη ευσυνειδησία και υπευθυνότητα τα καινούργια μας τραγούδια για να μείνουν στο χρόνο και να αντέξουν. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που αυτή τη στιγμή λέω τραγούδια που είπα πρώτη φορά πριν από 12 χρόνια και συνεχίζουν να έχουν την ίδια επιτυχία και να αρέσουν στον κόσμο. Και ποτέ δεν θα σταματήσω να κάνω αυστηρές επιλογές σε στίχο και μουσική, αλλά και να ανακαλύπτω νέες συνεργασίες.

-Πάντα ήθελες να γίνεις μητέρα, Πέγκυ; Από παιδί ήσουν η «μαμά» που έπαιζε με τις κούκλες, τα «παιδάκια» της;

-(χαμογελάει) Έτσι όπως το λες ήταν. Πάντα μου άρεσε αυτή η εικόνα, πάντα αγαπούσα τα μωράκια και χαίρομαι πολύ που το παιδί μου ήρθε σε μια περίοδο που το ήθελα πολύ. Γιατί είναι πολύ σημαντικό να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί τη στιγμή που το θέλεις πολύ: Όταν πια θεωρείς ότι δεν θα σε σταματήσει από τίποτα, όταν πια θεωρείς ότι έχεις δουλέψει ήδη πάρα πολύ, πως δεν θα φέρεις ένα παιδί στον κόσμο έχοντας τόσες πολλές υποχρεώσεις που θα χρειαστεί να λείπεις πάρα πολύ από αυτό. Γιατί δεν είναι μόνο το θέμα «καριέρα» στη μέση, είναι και το βιοποριστικό. Όταν, λοιπόν, ένιωσα προσωπικά ότι πατάω λίγο στα πόδια μου- και καλλιτεχνικά και οικονομικά- είπα «τώρα είμαι έτοιμη να δώσω τα πάντα σε ένα παιδί». Και ο Θεός δεν άργησε να μου το στείλει.

-Και σου άλλαξε όλη τη ζωή;

-Μου άλλαξε όλη τη ζωή! (συγκινείται) Είναι η προτεραιότητά μου, είναι η λατρεία μου, είναι αυτό που με έδεσε περισσότερο με τον άνθρωπο της ζωής μου και με έκανε και πολύ πιο υπεύθυνη σαν προσωπικότητα. Σκέφτομαι πια το κάθε μου βήμα, γιατί θεωρώ ότι έχει αντίκτυπο.

-Η καθημερινότητά σου τώρα πως είναι;

-Οι περισσότερες ώρες είναι αφιερωμένες στο παιδί. Όταν όμως έχω επαγγελματικές υποχρεώσεις, φροντίζω έτσι ώστε να είμαι και εκεί «παρούσα» και πολύ υπεύθυνη. Απλώς, με τη δουλειά που κάνω, έχω την πολυτέλεια να βάζω τις δουλειές μου και να τις κανονίζω μετά τις 10 το βράδυ- είτε αφορά σε μία συνέντευξη, είτε σε κάποια ηχογράφηση, στο οτιδήποτε. Οπότε λείπω όσο το δυνατόν λιγότερο από το παιδί.

-Και επειδή στη ζωή οι χαρές εναλλάσσονται με τις λύπες, δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω και για την απώλεια του Δημήτρη Μητροπάνου, για τον οποίο μάλιστα είχες πει τη μέρα που έφτασες εσπευσμένα από την Κύπρο στην Αθήνα- λόγω του θανάτου του- «έχασα άνθρωπο της οικογένειάς μου»…

-Αυτό ήταν κάτι που με συγκλόνισε! Και είμαι σίγουρη ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Ποτέ! Απλά, θα συνηθίσω να ζω μ’ αυτό. Ο Δημήτρης υπήρξε καταρχήν η κορυφαία συνεργασία μου- δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι ανώτερο, έτσι όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, ο οποίος με γενναιοδωρία μου έδωσε όσα κανένας άλλος αυτά τα 16 χρόνια που τραγουδάω- αλλά κυρίως ένας άνθρωπος που στιγμάτισε τη ζωή μου σε ανθρώπινο επίπεδο. Ο Δημήτρης, μπορώ να πω, ότι ήταν πιο πάνω ακόμη και από ανθρώπους της οικογένειάς μου- με τη στενή έννοια της λέξης. Και αυτά τα πράγματα δεν τα ρωτάς, έτσι έτυχε και οι οικογένειές μας έδεσαν πάρα πολύ. Έγιναν σαν μία. Με αποτέλεσμα, ακόμη και το χρόνο που δεν δουλέψαμε μαζί, να ήμαστε πάρα πολύ κοντά. Και θα συνεχίσουμε να είμαστε πολύ κοντά με την οικογένειά του. Φτάνει να σου πω πως ό,τι άσχημο μου έτυχε μέχρι τώρα- από τον θάνατο του μπαμπά μου, μέχρι άλλες απώλειες σημαντικών συγγενικών μου προσώπων, καθώς και κάποια ασθένεια του άντρα μου την περίοδο που ήμουν έγκυος- επειδή έτυχε να μην τραγουδάω εκείνη την εποχή, τις αντιμετώπισα σχετικά καλά. Αυτό, όμως, που βίωσα όταν έφυγε ο Δημήτρης για το τελευταίο του ταξίδι, μπορώ να πω ότι ήταν η χειρότερη νύχτα των 16 χρόνων που τραγουδάω (συγκινείται).

-Μία μέρα πριν φύγει απ τη ζωή, είχες πει σε μία μικρή δήλωσή σου στο αεροδρόμιο, ότι ήσασταν μαζί. Θυμάσαι αυτή την τελευταία σας συνάντηση;

-Κάναμε Πάσχα μαζί. Ήμασταν Κυριακή μαζί, τη Δευτέρα ταξίδεψα για την Κύπρο και την Τρίτη το πρωί με ειδοποίησαν για το συμβάν. Σε αυτή την τελευταία μας συνάντηση θυμάμαι ότι ήμασταν πάρα πολλοί άνθρωποι μαζεμένοι, στο πολύ φιλόξενο και ανοιχτό σπίτι του, σε ένα τεράστιο τραπέζι με πολλά φαγητά, στο οποίο γελούσαμε και εκείνος έκανε αστεία με την κόρη μου. Και μόλις εκείνη γκρίνιαζε λίγο, της έλεγε «τι θέλετε, κυρία μου; Θέλετε κάτι, κυρία μου;» (συγκινείται). Αγκαλιαστήκαμε και γυρίσαμε στο σπίτι, για να ξυπνήσω νωρίς την επόμενη μέρα και να ταξιδέψω για την Κύπρο.

-Αισθάνεσαι τυχερή με τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή σου μέχρι σήμερα, σε επαγγελματικό επίπεδο;

-Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερή με τις συνεργασίες που είχα, αλλά πάντα η κορυφαία και η ανεπανάληπτη θα είναι αυτή με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Ελπίζω, με τη βοήθεια του Θεού, να ζήσω κι άλλες όμορφες συνεργασίες, δημιουργικές, αλλά αυτό που έζησα με τον Δημήτρη, αυτό το μεγαλείο, ξέρω πως δεν θα το ζήσω ποτέ ξανά.