Κεραυνοί Μητροπολίτη Χρυσόστομου: "Μην ταπεινώνετε άλλο την Ελλάδα"

Στίς 19 Μαρτίου ἐ.ἔ. πραγματοποιήθηκε μέ λαμπρή ἐπιτυχία στήν μεγάλη αἴθουσα τοῦ Συνεδριακοῦ Κέντρου τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, ἡ ἐπετειακή Ἐκδήλωση, γιά τήν 25η Μαρτίου, κατά τήν ὁποία κεντρικός ὁμιλητής ἦτο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό θέμα: «Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε’. Ὁ ἐθελόθυτος ἀμνός ὑπέρ πίστεως καί Πατρίδος».

Ἐπί μία ὥρα ὁ Σεβασμιώτατος κράτησε ἀμείωτο τό ἐνδιαφέρον τοῦ πολυπληθοῦς ἀκροατηρίου, τό ὁποῖο κρεμάστηκε κυριολεκτικά ἀπό τά χείλη του, ἀκούοντας τά περί τῆς προσφορᾶς τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου στήν Ἐκκλησία καί τό Ἔθνος καί τά περί τῆς Θυσίας του γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος μας.

Οἱ πτυχές ἀπό τήν ζωή καί τό μαρτύριο τοῦ Γρηγορίου πού ξετυλίχτηκαν ἀπό τόν ὁμιλητή, ὡς καί ἱστορικά ντοκουμέντα, ἄγνωστα στούς πολλούς συγκλόνησαν καί κατεσυγκίνησαν τό ἀκροατήριο τό ὁποῖο στό τέλος ξέσπασε σέ παρεταταμένα χειροκροτήματα.

Τήν Ἐκδήλωση πλαισίωσαν: ὁ Βυζαντινός χορός τῆς Πολυφωνικῆς Χορωδίας Πατρῶν, ὑπό τήν διεύθυνση τοῦ κ. Ἰωάννου Κοττόρου Πρωτοψάλτου τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Πατρῶν καί Διευθυντοῦ τοῦ Ἑκκλησιαστικοῦ Λυκείου καί τά χορευτικά τῶν Ἐνοριῶν Ἁγίου Δημητρίου Πατρῶν καί Ἁγίας Εἰρήνης Ριγανοκάμπου πού μέ τόν παλμό καί τήν λεβεντιά τῶν παιδιῶν, ἔδωσαν ξεχωριστό τόνο στήν Ἐκδήλωση, ξεσηκώνοντας στήν κυριολεξία τόν Λαό πού παρακολουθοῦσε τήν Ἑκδήλωση.

Ἐπίσης παρουσιάστηκε εἰδικό ἀφιέρωμα στόν Πατριάρχη Γρηγόριο, μέ ὁδοιπορικό στήν ἰδιαιτέρα του Πατρίδα Δημητσάνα καί συνέντευξη τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἱερεμίου καί Κληρικῶν τῆς ἐκεῖ τοπικῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο εἶχε ἐπιμεληθεῖ ὁ Διάκονος Ἱερόθεος Ἀνδρουτσόπουλος, ὁ ὁποῖος προλόγισε καί παρουσίασε τήν Ἐκδήλωση.

Τήν ἐπιμέλεια καί τόν συντονισμό τῶν χορευτικῶν ὡς καί ἄλλες λεπτομέρειες γιά τόν χῶρο τῆς Ἑκδηλώσεως, εἶχε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Σωτηρόπουλος.

Τήν Ἐκδήλωση ἐτίμησαν μέ τήν παρουσία τους ὁ Βουλευτής Ἀχαΐας κ. Μιχαήλ Μπεκίρης, ἡ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου κα Βίβιαν Σαμοῦρη, ὁ Διοικητής τοῦ ΚΕΤΧ Ταξίαρχος κ. Θεόδωρος Μπερέτης, ἡ Προϊσταμένη τῆς Πρωτοβαθμίας καί Δευτεροβαθμίας Ἐκπαιδεύσεως κ. Εὐγενία Πιερρῆ. Οἱ Πολιτευτές κ. Δημήτριος Τριανταφυλλόπουλος, κ. Ἄγγελος Τσιγκρῆς καί κ. Πηνελόπη Παναγιωτοπούλου, ἡ Δημοτική Σύμβουλος κ. Ἀναστασία Μανωλοπούλου, Πανεπιστημιακοί Καθηγηταί, πλῆθος Κληρικῶν καί πλῆθος Λαοῦ, μέ ζωηρή καί ζωντανή τήν παρουσία τῶν νέων ἀνθρώπων.

Ὁ Σεβασμιώτατος μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε:

«Ὑπάρχουν στιγμὲς, ποὺ τὶς ζεῖ κάποιος, μόνος του, μαρτυρικὰ καὶ ποὺ μόνο αὐτὸς μπορεῖ νὰ τὶς κατανοήσῃ. Τότε, ποὺ μόνος ἀναγκάζεται, νὰ γράψῃ μὲ τὸ αἷμα του ἱστορικὲς σελίδες. Δὲν τὸν πειράζει ἡ ὁποιαδήποτε κριτική. Ἔχει ξεπεράσει τὰ ὅρια τῆς «λογικῆς». Βρίσκεται πέρα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα. Εἶναι ἡ ὥρα, ποὺ χωρὶς ὁ ἴδιος νὰ τὸ καταλαβαίνῃ, γίνεται ἥρωας.»

καί σέ ἄλλο σημεῖο ἀνέφερε:

«Κάποιοι πιστεύουν, ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς μπορεῖ, νὰ λησμονήσῃ τὶς θυσίες καὶ τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων του. Κάνουν ὅμως μεγάλο λάθος. Καὶ παρὰ τὸ ὅτι προσπαθοῦν, νὰ συμβιβασθοῦν μὲ τὴν ἔνοχη συνείδησή τους, δὲν τὰ καταφέρνουν καὶ ὑποφέρουν φρικτά. Ὑπάρχουν μπροστά τους οἱ ἀγέραστοι νοσταλγοὶ τῆς πατρώας τιμῆς καὶ δόξας καὶ τῆς μεγάλης ἰδέας. Ψυχές ἀπροσκύνητες, καθαρές, ἀμόλυντες κι ἀπείραχτες ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, ποὺ ἔζησαν καὶ ζοῦν μὲ τὸ ὅραμα καὶ «μὲ τὴν λύπη τῶν Γραικῶν τῶν μακρινῶν ἐκείνων, ποὺ ἴσως ὅλοι πίστευαν, πώς θὰ σωθοῦμε ἀκόμη».

Καὶ «ὅσοι πιστοὶ» ἀκουμπᾶνε στὸ μάρμαρο τοῦ ἀνδριάντα τοῦ Γρηγορίου καὶ στὴν ἁγία Λάρνακά του, παίρνουν δύναμη, ἰδιαίτερα σήμερα, πού οἱ στεναγμοὶ τοῦ Γένους ὁριοθετοῦν τὶς ἀκραῖες περιοχὲς τῆς ἀντοχῆς μας.

Σήμερα μέσα στὸν ναὸ αὐτὸ τοῦ πνεύματος, στό Πανεπιστήμιο Πατρῶν, διακηρύττομε, ὅτι: «Μόνο ἂν μείνῃ ἄπαρτο καὶ ὁλόρθο τὸ κάστρο τῆς ἱστορικῆς μνήμης, ποὺ τὸ τροφοδοτοῦν καὶ τὸ συντηροῦν οἱ θρύλοι καὶ οἱ ἐνσαρκωτὲς τῆς Ἐθνικῆς μας ἰδέας, τὸ Γένος θὰ μεγαλουργήσῃ καὶ θὰ δοξασθῇ».

Τώρα πλέον ἔχομε ὅλοι καταλάβει τὰ φρικτὰ καὶ τραγικὰ λάθη ποὺ κάναμε, εἰς βάρος τῆς ψυχῆς τῆς πατρίδος μας. Οἱ κάθε λογῆς ὑποτέλειες, οἱ συμβιβασμοὶ καὶ τόσα ἄλλα δὲν ἔχουν σχέση οὔτε μὲ τὴν ἱστορία τοῦ παρελθόντος, οὔτε μὲ τὴν σημερινὴ πραγματικότητα καὶ θὰ εἶναι καταστροφικά γιὰ τὸ μέλλον.

Τώρα μὲ τὴν κατάντια τῆς χώρας μας, ἂς χαίρονται αὐτοὶ, ποὺ ἐπεδίωξαν τόσα χρόνια τὴν ἀλλοίωση τῆς ψυχῆς μας, τὴν ἄμβλυνση τῆς Ἐθνικῆς μας συνείδησης, τὴν μείωση καὶ ἀποδυνάμωση τοῦ ἐθνικοῦ μας παλμοῦ. Ἀλλά, θὰ εἶναι πρόσκαιρη ἡ χαρά τους. Διότι τὸ πετσὶ τοῦ Ἕλληνα εἶναι ποτισμένο μὲ ἰδανικὰ καὶ ὁράματα. Μπορεῖ νὰ ἔκαναν τὴν Ἑλλάδα νὰ σέρνεται, ἀλλὰ τὰ λόγια τοῦ Βυζαντινοῦ χρονογράφου Κωνσταντίνου Μανασσῆ εἶναι πάντα ἐπίκαιρα «τέθηλεν, αὔξει, κρατεῖ νεάζει» καὶ κατέληγε εὐχητικὰ «καὶ μέχρι τέλος αὔξοιτο».

Ἔτσι καὶ τώρα κάτω ἀπὸ τὶς συνθῆκες ζωῆς ποὺ διαμορφώθηκαν, κάτω ἀπὸ τὶς τραγικὲς σκηνὲς ποὺ προκαλοῦν τρόμο, κάτω ἀπὸ τὴν δυσχέρεια στὴν ὁποία περιῆλθε ὁ Λαός μας, τὰ θαμμένα ὄνειρα ξυπνοῦν, οἱ θούριοι τῶν ἀνέμων τῆς νέμεσης ἀκούονται ὅλο πιὸ καθαροὶ καὶ διαπιστώνομε  πὼς τὰ βλέμματα τῶν Ἑλλήνων, τῶν γνησίων Ἑλλήνων, δὲν ἔχουν ἀποπροσανατολισθεῖ.

Λίγο ἀκόμη, χρειάζονται ἀπὸ τὴν διεθνῆ πίεση καὶ ἀδικία, γιὰ νὰ ξεχειλίσῃ τὸ ποτήρι τῆς ἀντοχῆς μας καὶ τότε θὰ ἀντιληφθοῦν οἱ ὅποιοι «φίλοι» μας, «ὅτι τοῦ Ἕλληνα ὁ τράχηλος, ζυγὸ δὲν λογαριάζει».

Ὅταν μέσα μας ξυπνήσουν ὅλες οἱ δυνάμες, ποὺ τόσους αἰῶνες, ὡς ἱερὰ ζώπυρα μᾶς κράτησαν στὴ ζωή, τότε, παρὰ τὶς τόσες γκάφες τῶν δικῶν μας καὶ τὶς πλεκτάνες τῶν ἐχθρῶν μας, τότε ὁ Ἑλληνισμὸς θὰ αὐξηθῇ καὶ πάλιν θὰ διδάξῃ τὸν κόσμο, πὼς ξέρει ἑνωμένος, νὰ θαυματουργῇ.

Ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία προσέφερε στὸν ὑπὲρ τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος, ἱερὸ ἀγῶνα μάρτυρες: 10 Πατριάρχες, 100 Ἀρχιερεῖς καὶ 6.000 Κληρικοὺς τῶν ἄλλων βαθμίδων.

«Ἀνεδείχθη (ἡ Ἐκκλησία) καὶ εἶναι ἡ ζωτικὴ κιβωτὸς, δηλαδή θεματοφύλακας τῆς ταυτότητας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ σημαίνει ὅτι ἡ πνευματικότητά της μεταστοιχειώνεται στὴν Ἱστορία, ὡς ἡ πολυδιάστατη πολιτικὴ διασώσεως τῆς Ἰθαγένειας» (βλ. Τ. Λιγνάδη, καταρρέω, σ. 279). Ἡ ἱερὰ μήτρα τῆς Ἐκκλησίας διέσωσε, τὴ γλώσσα, τὰ ἤθη, τὴν παράδοση. Αὐτὴ τὴν ὥρα ποὺ πολλὰ παίζονται πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη μας, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἐπαναλαμβάνομε τὴν ἀλήθεια, ὅτι «τὸ Κράτος τῶν Ρωμαίων» στηριγμένο στὶς πατροπαράδοτες ἀξίες «οὐ καταλυθήσεται εἰς τοὺς αἰώνας» (Κοσμᾶς Ἰνδικοπλεύστης, μοναχός τοῦ 6ου αἰῶνος).

Αὐτὲς οἱ ἀξίες κρατοῦν ζωντανὴ τὴν Ρωμηοσύνη αἰῶνες τώρα. Κάποιοι ἴσως θὰ μᾶς ποῦν αἰθεροβάμονες, ἀλλὰ αὐτοὶ θὰ εἶναι οἱ κακοὶ διαχειριστὲς ἑνὸς πνευματικοῦ πλούτου τὸν ὁποῖον ξεπούλησαν ἤδη χωρὶς αἰδῶ.

Ἄλλοι θὰ μᾶς ποῦν ἐθνικιστές. Ὁ ἁγνὸς ὅμως, ὁ γνήσιος, ὁ τόσο πονεμένος καὶ ἀδικημένος λαός, γιὰ μιά ἀκόμα φορά θὰ μᾶς ἀκούσῃ πετώντας στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων, ὅσα πατριδοκάπηλα συνεχίζουν νὰ τοῦ σερβίρουν. Θὰ μᾶς ἀκούσῃ καὶ θὰ μᾶς πιστέψῃ. «Ἰδίως τώρα ποὺ νιώθει, ὅτι τὸν περιτριγυρίζουν τὰ ἀπαίσια ὄρνια τῆς συμφορᾶς μὲ τὴν θανατερὴ ἀποφορά τους». (Ἀρχιεπ. Χριστόδουλος).

Ξένη ἐφημερίδα (Guardian) ἀποκαλύπτει, ( ὁ Δημοσιογράφος ὀνομάζεται Jon Henley, πῶς βλέπουν οἱ ἔφηβοι τῆς χώρας μας τὴν Ἑλλάδα.

Στὴν ἐφημερίδα δημοσιεύονται ἀποσπάσματα ἐκθέσεων 13/χρονων μαθητῶν ποὺ περιγράφουν πῶς βιώνουν τά παιδιά αὐτά τὴν κατάσταση στὴν Ἑλλάδα.

Μιά μαθήτρια γράφει μεταξὺ ἄλλων:

«Σᾶς παρακαλῶ μὴν ταπεινώνετε τὴ χώρα μας. Ἡ Ἑλλάδα χρειάζεται βοήθεια καὶ ὑποστήριξη, ἐπειδὴ ἔχει μεγάλη ἱστορία καὶ τὴν ἀξίζει».

Ἐμεῖς ἐπαναλαμβάνουμε αὐτὴ τὴν ὀδυνηρὴ παράκληση:

«Σᾶς παρακαλοῦμε, ναί σᾶς παρακαλούμε, μὴ ταπεινώνετε ἄλλο τὴ χώρα μας» καὶ χρησιμοποιώντας τοὺς στίχους τοῦ Ἐλύτη, παρακαλοῦμε δεόμενοι:

«Τῆς δικαιοσύνης Ἥλιε νοητὲ

καὶ μυρσίνη ἐσὺ δοξαστικὴ

μὴ παρακαλῶ σας μὴ

λησμονᾶτε τὴ χώρα μου»