Ηλεία: Μισή ώρα καταστροφής... για τη σταφίδα στον Αμπελώνα

Μισή ώρα ήταν αρκετή για να καταστρέφει τους κόπους και την παραγωγή μιας ολόκληρης χρονιάς. Λίγο πριν οι παραγωγοί του Αμπελώνα «σηκώσουν» τη σταφίδα από τα αλώνια, ένα καταστροφικό μπουρίνι έδωσε την χαριστική βολή στην παραγωγή. Τώρα, η σταφίδα που βράχηκε - τόσο αυτή που είχε απλωθεί όσο και αυτή που ακόμα δεν έχει τρυγηθεί - θα σαπίσει, με αποτέλεσμα η πώλησή της να μοιάζει άπιαστο όνειρο πια.

Τα απανωτά «χτυπήματα» που δέχεται ο αγροτικός κόσμος από τις αποφάσεις της πολιτείας που μόνο δίπλα στον πρωτογενή τομέα δεν είναι, με κορύφωση τα ακραία καιρικά φαινόμενα που κάθε χρόνο πλήττουν την παραγωγή, έχουν οδηγήσει τους παραγωγούς σταφίδας στην απελπισία. Έτσι, κάθε χρόνο ολοένα και περισσότεροι αποφασίζουν να «κόψουν» τη σταφίδα, με συνέπεια ο κίνδυνος να χαθεί το προϊόν από την περιοχή, είναι πια κάτι παραπάνω από εμφανής…

Τα πήρε και τα σήκωσε…

Οι παραγωγοί έχοντας ενημερωθεί από τα δελτία καιρού για τη βροχή που θα «περάσει» από την περιοχή, σκέπασαν έγκαιρα τα αλώνια τους. Ωστόσο, δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να φανταστούν τι θα ακολουθούσε.

Το μπουρίνι που πέρασε από την περιοχή προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο σύνολο του φυτικού κεφαλαίου, αλλά και σε σπίτια και δρόμου.

Ο δυνατός άνεμος λύγισε και έσπασε τα πεύκα, κλείνοντας τους δρόμους πρόσβασης προς τα χωράφια. Κεραμίδια ξηλώθηκαν από τις στέγες, καμινάδες έσπασαν, οι κήποι διαλύθηκαν και ότι καρπός υπήρχε πάνω στα ελαιόδεντρα «τινάχθηκε». Τη μεγαλύτερη όμως ζημιά, την υπέστη η σταφίδα, αφού όλα τα αλώνια στις περιοχές Άμμος και Βαθιά Λάκκα του Αμπελώνα (όπως και σε αγροτικές περιοχές στον Ελαιώνα, στο Σόπι και στη Χαριά) είχαν απλωμένη σταφίδα.

Ο δυνατός άνεμος, σήκωσε και διέλυσε τα πανιά με τα οποία ήταν σκεπασμένη η σταφίδα, λυγίζοντας μέχρι και τα σίδερα και τα σύρματα των αλωνιών. Έτσι, η σταφίδα βράχηκε και δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας, αφού θα σαπίσει. Το ίδιο θα συμβεί και με τη σταφίδα που δεν έχει ακόμα τρυγηθεί και ήταν πάνω στα αμπέλια.

Οι παραγωγοί, φτάνοντας χθες το απόγευμα στα χωράφια τους, δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της καταστροφής. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η παραγωγής μιας ολόκληρης χρονιάς, τα έξοδα, η εργασία και οι κόποι τους, πήγαν για μια ακόμα φορά χαμένα. Και θα πρέπει, πια, να ξεχάσουν το μεροκάματο…αφού όταν βραχεί η σταφίδα, είναι αδύνατο να διασωθεί και να πουληθεί.

Περιμένοντας τους γεωπόνους

Η μόνη ελπίδα των παραγωγών πια, είναι να έρθουν γρήγορα οι γεωπόνοι και να εκτιμήσουν την πραγματική ζημιά ώστε να αποζημιωθούν όπως πρέπει και να μπορέσουν έτσι να καλύψουν – τουλάχιστον – τα έξοδα που έχουν κάνει για την παραγωγή μέχρι στιγμής. Γιατί, αν δεν γίνει κι αυτό, όσοι έχουν απομείνει και κρατούν «ζωντανό» το προϊόν στην περιοχή, μοιραία θα κόψουν τη σταφίδα και θα στραφούν προς άλλες καλλιέργειες.